عهدنامه متنی است که در عین کوتاهی اش، امهات معیار‌های حکومت داری و یا به عبارت بهتر جامعه داری را در بر گرفته است. متنی که معیار حکومت غیر معصوم است چرا که خطاب به مالک اشتر و برای اجرا توسط او در مصر نگاشته شده است. شاید بتوان روح این متن را مفهوم «انسان گرایی شیعی» تلقی کرد که این خود فتح بابی است در مطالعه تطبیقی تعریف انسان، حقوق و جایگاه او بین اسلام و دیگر مکاتب بشری. علی در عهدنامه، انسان را ترسیم می‌کند و از روح انسانیت سخن می‌گوید. عهدنامه مالک اشتر در چهار بخش سیاست، عدالت، حقوق و مباحث جامعه شناختی معیار‌هایی فرازمانی و فرامکانی را پیش روی ما قرار می‌دهد که در مقایسه‌ای اولیه، تفاوت فاحشی با مرز آرمان پردازی‌های بشری در حوزه‌های انسانگرایی، برابری طلبی، عدالتخواهی و... دارد.