ایران کشوری است دارای ساختار موزاییکی و تنوعات قومی، که از دیرباز قومیت‌های مختلف را در درون خود داشته و هرکدام از این اقوام تفاوت‌های فرهنگی- زبانی نسبت به هم دارند؛ بنابراین می‌توان گفت که ما در ایران با گروه‌ها قومی و مناطق مختلف جغرافیایی- فرهنگی که دارای سنت‌های فرهنگی، احساست هویتی خاص (بر پایه مشترکات نژادی، زیربنایی، ادبیات و در سطح نازل‌تر آن محل سکونت یا سرزمین) که آن‌ها را به‌مثابه یک گروه فرعی از یک جامعه بزرگ‌تر مشخص می‌کند، مواجهیم. به‌نحوی‌که اعضای هر گروه قومی، خود را ازلحاظ ویژگی‌های فرهنگی خاص خود نسبت به سایر اعضای جامعه متمایز تلقی می‌کنند. فلذا وجود گروه‌ها و مناطق فرهنگی مختلف در کشور که بر اساس تمایزات نژاد و زبانی خاص شکل‌گرفته امری است انکارناپذیر.