گفت‌وگو با اولین مقام دولت بایدن که به‌خاطر جنگ غزه استعفا داد؛

استعفا دادم چون نمی‌توانستم در مقابل جنایت سکوت کنم

استعفا دادم چون نمی‌توانستم در مقابل جنایت سکوت کنم
رأی‌دهندگان آمریکایی موضوع حمایت کشورشان از اسرائیل در جنگ غزه را به همان اندازه که یک موضوع سیاست خارجی است، یک موضوع سیاست داخلی نیز می‌دانند.

گروه جامعه و اقتصاد «سدید»؛ حمایت‌های گسترده دولت آمریکا از جنایت‌های رژیم اسرائیل در غزه، مخالفت‌ها در این کشور را با سیاست دولت بایدن در جنگ به‌شدت افزایش داده است. این مخالفت‌ها در دو سطح افکار عمومی و نخبگان فکری و اجرایی آمریکا همچنان ادامه دارد. طی این مدت، صدها تن از کارمندان عالی‌رتبه دولت بایدن در وزارت خارجه و سایر نهادهای مهم حکومتی، مخالفت خود را با شراکت آمریکا در جنایت‌های اسرائیل اعلام کرده و خواستار تغییر این سیاست‌ها شده‌اند. «طارق حبش» [1] - مشاور سیاست‌گذاری جو بایدن در وزارت آموزش آمریکا - اولین مقام سیاسی منصوب بایدن است که در اعتراض به سیاست دولت بایدن در قبال غزه از مقام خود استعفا داد. در نامه استعفای او آمده است: «من نمی‌توانم ساکت بمانم؛ چون دولت بایدن که من در آن خدمت می‌کنم، چشم خود را بر جنایاتی که علیه جان بی‌گناهان فلسطینی انجام می‌شود بسته است؛ چیزی که کارشناسان برجسته حقوق بشر آن را کارزار نسل‌کشی رژیم صهیونیستی می‌نامند. من نمی‌توانم در حمایت از تصمیمات مهم سیاست‌گذارانه‌ای کار کنم که شامل عجله بیشتر در ارسال سلاح به یک طرف درگیری است. من معتقدم این کار کوته‌بینانه، مخرب، ناعادلانه و متناقض با ارزش‌هایی است که از آنها حمایت می‌کنیم.» برنامه خبری «Democracy Now» که در آمریکا پخش می‌شود، مصاحبه‌ای را با این مقام مستعفی دولت «بایدن» درباره انگیزه‌های استعفایش انجام داده است. متن مکتوب این مصاحبه در وب‌سایت این برنامه خبری مستقل آمریکایی منتشر شده است.

 

نمی‌توانستم بی‌تفاوت باشم

«آنتونی بلینکن» - وزیر امور خارجه آمریکا - در جریان سفر به اسرائیل گفت که تعداد کشته‌شدگان غیرنظامی در غزه بسیار زیاد است. بااین‌وجود، او از درخواست آتش‌بس خودداری کرد. بلینکن گفت: «رویارویی با دشمنی که خود را در میان غیرنظامیان جاسازی می‌کند، در مدارس و بیمارستان‌ها پنهان می‌شود و از مدرسه‌ها شلیک می‌کند، بسیار چالش‌برانگیز است. اما تلفات روزانه غیرنظامیان در غزه - به‌ویژه کودکان - بسیار زیاد است. ما می‌خواهیم این جنگ هر چه زودتر پایان یابد، اما بسیار حیاتی است که اسرائیل به اهداف بسیار مشروع خود برای اطمینان از اینکه ۷ اکتبر هرگز تکرار نخواهد شد، دست یابد». سفر بلینکن به اسرائیل و خاورمیانه در حالی انجام می‌شود که دولت بایدن با انتقادهای بسیاری به دلیل تسلیح و حمایت از حمله اسرائیل به غزه مواجه است. ما امروز با «طارق حبش» گفت‌وگو می‌کنیم که به‌عنوان اولین مقام انتصابی دولت بایدن و در مجموع دومین مقام دولتی آمریکا در اعتراض به حمایت بایدن از جنگ اسرائیل علیه غزه، علناً از دولت استعفا داد. طارق حبش یک مسیحی فلسطینی - آمریکایی است که به‌عنوان یک مقام ارشد در وزارت آموزش ایالات متحده کار می‌کرد. او در نامه استعفای خود نوشت: «من نمی‌توانم سکوت کنم؛ زیرا این دولت چشم خود را بر جنایاتی که علیه جان بی‌گناهان فلسطینی انجام می‌شود بسته است؛ چیزی که کارشناسان برجسته حقوق بشر آن را کارزار نسل‌کشی دولت اسرائیل می‌خوانند.» طارق حبش! به برنامه «Democracy Now» خوش آمدید. با تشکر بسیار برای پیوستن به ما، آیا می‌توانید درباره این تصمیمی که گرفتید صحبت کنید؟ در چه مقطعی تصمیم گرفتید که دولت بایدن را ترک کنید؟ درباره آنچه که در حال حاضر اتفاق می‌افتد، چطور فکر می‌کنید؟

کارکردن برای دولت و رئیس‌جمهوری که برای زندگی فلسطینی‌ها مثل زندگی دیگر مردم ارزش قائل نیست، غیرممکن است.

طارق حبش: می‌دانید، برای من این یک تصمیم فوق‌العاده دشوار بود. از بسیاری جهات، من در حال کار روی شغل رؤیایی‌ام بودم. من برای رئیس‌جمهوری کار می‌کردم که برای سیستم آموزشی، حقوق کار، مراقبت‌های بهداشتی و محیط‌زیست اهمیت قائل می‌شد. از جهات مختلف من به‌شدت با کل برنامه سیاست داخلی بایدن هماهنگ و همدل بودم و توانستم در این شغلی که داشتم روی مسائلی که واقعاً به آنها اهمیت می‌دادم، کار کنم. من از همان ابتدا بخشی از دولت بودم و سه سال تمام در این دولت کار کردم. حتی قبل از آن من به‌صورت داوطلبانه در کمپینی که دستور کار آن در رابطه با آموزش عالی و بدهی‌های دانشجویی بود کمک می‌کردم. اما ادامه کار با دولت واقعاً دشوار بود.

من به‌عنوان کسی که هم عمیقاً به دموکراسی آمریکایی اهمیت می‌داد و هم واقعاً بهبود زندگی میلیون‌ها آمریکایی برایم اهمیت داشت، احساس می‌کردم که کارکردن و نمایندگی یک دولت و رئیس‌جمهوری که باور ندارد زندگی فلسطینی‌ها با زندگی دیگران برابر باشد، غیرقابل‌دفاع است؛ بنابراین برای من، استعفادادن لحظه خاصی نبود. من فکر می‌کنم این نقطه اوج انسان‌زدایی تقریباً روزانه از زندگی فلسطینی‌ها در غزه و کرانه باختری و سیاست‌ها و لفاظی‌هایی بود که در طول سه ماه گذشته هرگز تغییر نکرد.

چرا استعفا دادم؟ چون نمی‌توانستم در مقابل حمایت بایدن از جنایت‌های اسرائیل سکوت کنم

 

جان انسان‌ها برای من مهم است

 آیا شما سعی کردید نقطه‌نظر یا دیدگاه خود درباره سیاست دولت در غزه را برای دولتمردان بیان کنید؟ همچنین برای من مورد سؤال است که وقتی تصمیم به استعفا گرفتید، رئیس مستقیم شما یعنی وزیر آموزش - «میگل کاردونا» [2] چه واکنشی نشان داد؟

من نمی‌توانم سکوت کنم؛ زیرا دولت بایدن چشم خود را بر جنایاتی که علیه جان بی‌گناهان فلسطینی انجام می‌شود بسته است.

طارق حبش: بله. من از هر راهی که در دسترسم بود استفاده کردم تا بتوانم نگرانی‌های خود را هم در مورد زبانی که دولت و کاخ سفید به کار می‌برد، بیان کنم و هم در مورد سیاست‌ها و اینکه چگونه حمایت از اسرائیل در جنگ غزه، پیام رئیس‌جمهور در مورد حفاظت از دموکراسی را تضعیف می‌کند. در مورد اینکه چگونه حمایت از اسرائیل، جایگاه ما را در جامعه بین‌الملل تضعیف می‌کند، صحبت کنم. من بارها در مورد این موضوع با وزیر آموزش صحبت کردم. با دستیاران وزیر هم صحبت کردم. با رئیس‌دفتر وزیر نیز صحبت کردم. همه آن‌ها به‌شدت ناامیدی شخصی من را درک می‌کردند. آن‌ها از من در سطح شخصی بسیار حمایت می‌کردند و از نظر احساسی من را درک می‌کردند.

حتی در شرایطی که کاخ سفید جلسات استماع برگزار می‌کرد و جلسات توجیهی سیاست‌گذاری ویژه برای کارکنان داشت، من آنجا بودم. من هم مانند بسیاری از همسالان و همکارانم سعی کردم نگرانی‌هایم را مطرح کنم. در نوع برخورد کاخ سفید لحن متفاوتی نسبت به مثلاً وزارت آموزش وجود داشت؛ اما متأسفانه نتایج، چیزی را تغییر نداد. ما همچنان شاهد تشدید سیاست‌های فعلی دولت بایدن هستیم. حمایت بی‌قیدوشرط از کمک‌های مالی و منابع نظامی برای رژیم افراطی اسرائیل که به بمباران بی‌رویه فلسطینی‌ها در غزه و گرسنگی‌دادن به میلیون‌ها نفر ادامه می‌دهد، ما را به وضعیت کنونی دچار کرده است.

 

شما اشاره کردید که در کمپین اصلی بایدن شرکت کرده‌اید. به نظر شما، مفهوم ضمنی نارضایتی عمیق از سیاست دولت در حمایت از اسرائیل در جنگ غزه نه‌تنها در میان کارمندان دولت او، بلکه آمریکایی‌های جوان، مترقی و لیبرال در سراسر طیف حامی برای کمپین انتخاب مجدد او چیست؟

طارق حبش: من فکر می‌کنم که پیامدهای بزرگی وجود دارد. ما در حال حاضر آن پیامدها را می‌بینیم. رئیس‌جمهور اکنون برای انتخابات ۲۰۲۴ آماده می‌شود. چند ماه بیشتر تا انتخابات باقی نمانده است و ما شاهد هستیم که محبوبیت بایدن در نظرسنجی‌ها به پایین‌ترین حد خود - به‌ویژه در جوامعی که عمدتاً اقلیت و جوان هستند - رسیده است. فکر می‌کنم نسبت به سیاست‌های دولت در جنگ غزه، شاهد واکنش‌های منفی هستیم. به نظر می‌رسد که این سیاست‌های حمایتی از اسرائیل با پیام رئیس‌جمهور در مورد حفاظت از دموکراسی در برابر اقتدارگرایی، همخوانی ندارد. بایدن مستقیماً با مردم آمریکا در مورد اهمیت سال ۲۰۲۴ از نظر حفاظت از دموکراسی صحبت کرده است. من فکر می‌کنم که این کاملاً درست است، اما این اظهارات با رویکرد سیاست خارجی در قبال منطقه و به‌ویژه غزه همخوانی ندارد؛ زیرا شاهد حمایت بی‌قیدوشرط رئیس‌جمهور و دولت آمریکا از دولت خودکامه و مستبد اسرائیل هستیم.

 

ضرباتی برای نابودی دموکراسی آمریکایی

 واکنش همکارانتان به ترک کار چه بوده است؟ شما در مورد تفاوت بین پاسخ وزارت آموزش و کاخ سفید صحبت کردید. آیا از کاخ سفید خبری دریافت کرده‌اید؟

من شاهد حمایت بی‌قیدوشرط بایدن از دولت خودکامه و مستبد اسرائیل هستیم. این با اظهارات رئیس‌جمهور آمریکا در مورد دموکراسی همخوانی ندارد.

طارق حبش: من از کاخ سفید چیزی نشنیده‌ام. من از همکاران بی شمارم در سراسر دولت فدرال، مواضع حمایتی از خودم را شنیده‌ام. افرادی که از نزدیک با آن‌ها کار کرده‌ام، افرادی که فرصت کارکردن با آن‌ها را نداشتم و افرادی که در طول سه سالی که در وزارت آموزش بودم، تماس‌های حمایتی زیادی از آنها دریافت کردم. این واکنش فوق‌العاده حمایتی بوده است. حمایت و همسویی این همه آدم واقعاً برای من حیرت‌آور بود. ما در مورد سطح مخالفت‌ها با سیاست دولت بایدن در جنگ غزه در سراسر دولت فدرال زیاد شنیده‌ایم. ما شاهد افشای اسناد مخالفت متعددی از وزارت امور خارجه بوده‌ایم. ما نامه‌هایی از آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا (USAID)، ده‌ها آژانس فدرال و کارآموزانی در کاخ سفید دیده‌ایم. منظورم این است که مخالفت‌ها با سیاست حمایت بایدن از اسرائیل در جنگ غزه گسترده است. من فکر می‌کنم موارد بسیار بیشتری نیز وجود دارد که ما حتی متوجه نمی‌شویم؛ زیرا محدودیت‌هایی برای نحوه اشتراک‌گذاری آن اطلاعات و استفاده از کانال‌هایی که در دسترس آنها است، وجود دارد. کانال‌هایی که در وزارت خارجه برای بیان نظرات وجود دارد برای من در وزارت آموزش و دیگر نهادهای داخلی وجود ندارد.

من خوش‌شانس بودم؛ چون رئیسی داشتم که به من در سطح شخصی اهمیت می‌داد. او به من گفت که اگر چیزهایی وجود داشته باشد که من می‌خواهم به کاخ سفید و بالاترین سطوح آن منتقل کنم، آن پیام‌ها منتقل خواهند شد. اکثریت قریب به اتفاق مردم آن سطح از دسترسی و پشتیبانی را از سوی رهبری خود در نهادهایشان ندارند و آن ساختارها را اختیارشان نیست؛ بنابراین من فکر می‌کنم از بسیاری جهات، کاخ سفید میزان گستردگی مخالفت‌ها در دولت با سیاست‌های بایدن در حمایت از اسرائیل را درک نمی‌کند و این نگران‌کننده است.

 

اخیراً سخنرانی بایدن در کلیسایی در «چارلستون» در «کارولینای جنوبی» توسط معترضان حامی فلسطین که خواستار آتش‌بس در غزه بودند، مختل شد. در این کلیسا سال ۲۰۱۵ یک سفیدپوست نژادپرست، ۹ سیاه‌پوست را کشت. حین سخنرانی بایدن در این کلیسا به مناسبت سالگرد این جنایت، یکی از معترضان فریاد زد: «اگر شما واقعاً به جان‌هایی که اینجا از دست رفت اهمیت می‌دهید، باید به جان‌های ازدست‌رفته در فلسطین نیز احترام بگذارید و خواستار آتش‌بس در غزه شوید». بایدن در بیرون کلیسا نیز در مواجهه با اعتراضات گفت: «من احساس معترضان را درک می‌کنم. من بی‌سروصدا با دولت اسرائیل گفتگو کردم تا آن‌ها را به کاهش حضور و خروج قابل‌توجهی از نیروهایشان در غزه راضی کنم. من از تمام توانم استفاده می‌کنم که این امر محقق شود.» طارق! سؤال من این است که آیا فکر می‌کنی خط‌مشی بایدن تغییر کرده است؟ منظورم این است که گزارش‌ها حاکی از آن است که او دستیاران ارشد خود را به کاخ سفید فراخوانده و از اینکه چرا تعداد آراء او این‌قدر پایین است، کاملاً خشمگین است؛ درحالی‌که آمار نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد مردم از آنچه اکنون در حال رخ‌دادن است، بسیار ناامید هستند. از یک ژنرال بازنشسته اسرائیلی به نام «اسحاق بریک»، نقل‌قول می‌کنم که گفته است «همه موشک‌های ما، مهمات، بمب‌های هدایت‌شونده دقیق، هواپیماها و بمب‌ها، همه از ایالات متحده است. به‌محض اینکه آمریکا شیر را ببندد و سلاحی دیگر نفرستد، اسرائیل دیگر قادر به ادامه جنگ نخواهد بود. ما به‌عنوان اسرائیل هیچ قابلیتی نداریم... همه می‌دانند که ما بدون آمریکا نمی‌توانیم به جنگ ادامه دهیم.» در مورد آنچه که فکر می‌کنید بایدن درک می‌کند و آنچه که باید در حال حاضر انجام دهد، صحبت کنید.

طارق حبش: من فکر می‌کنم این واقعاً مهم است که بدانیم رأی‌دهندگان آمریکایی موضوع حمایت کشورشان از اسرائیل در جنگ غزه را به همان اندازه که یک موضوع سیاست خارجی است، یک موضوع سیاست داخلی نیز می‌دانند. این بر اتفاقاتی که قرار است در انتخابات آینده رخ دهد، تأثیر می‌گذارد. من فکر می‌کنم مردم واقعاً از پاسخ دولت ناراضی هستند. در اعتراض به بایدن در کلیسای «چارلستون» نیز شاهد این مسئله بودیم. ما این اعتراضات را در سرتاسر آمریکا می‌بینیم. ما شاهد هستیم که اعضای شورای شهر و قانون‌گذاران محلی و سیاست‌گذاران، خواستار آتش‌بس فوری در غزه هستند.

این قطع ارتباط با مردم واقعاً برای دموکراسی آمریکا نگران‌کننده است. به این دلیل نگران‌کننده است که احساس می‌شود گوش‌دادن به مردم چندان ارزشمند نیست و سیاست‌گذاران ما بدون توجه به رأی و نظر مردم، هر تصمیمی را که بخواهند می‌گیرند. وقتی می‌بینیم که یک دولت، قوانین و کنگره را با صدور صدها میلیون دلار سلاح به یک دولت خارجی دور می‌زند و قوانین بشردوستانه بین‌المللی را نادیده می‌گیرد، این مسئله پیامدهای قابل‌توجهی برای آمریکا خواهد داشت.

 

دانشگاه باید ایمن باشد

 شما در کارتان در وزارت آموزش، به‌ویژه بر آموزش عالی متمرکز بودید. واکنش شما به اتفاقاتی که در بسیاری از دانشگاه‌های کشور افتاد و اقدامات برخی سیاست‌مداران و نمایندگان در کنگره برای ایجاد کمپین انتقام از طرف‌داران فلسطین در دانشگاه‌های آمریکا چیست؟

من فکر می‌کنم از بسیاری جهات، کاخ سفید میزان گستردگی مخالفت‌ها در دولت آمریکا با سیاست‌های بایدن در حمایت از اسرائیل را درک نمی‌کند و این نگران‌کننده است.

طارق حبش: خیلی خوشحالم که این سؤال را پرسیدید. من پیش از این هم اشاره کردم که آمریکایی‌ها فکر می‌کنند مسئله حمایت از اسرائیل در جنگ غزه، جدای از یک مسئله سیاست خارجی، مسئله سیاست داخلی آمریکا نیز هست. دانشگاه‌های آمریکا برای دهه‌های طولانی محلی برای تبادل آزاد ایده‌ها و بحث و ابراز نظر و مخالفت درباره مسائل چالش‌برانگیز بوده‌اند. آموزش عالی آمریکا مکانی برای اجازه‌دادن به آزادی بیان در همه اشکال آن است و این مسئله واقعاً مهمی است. من فکر می‌کنم وزارت آموزش اهمیت این موضوع را تشخیص می‌دهد؛ اما کارهای زیادی وجود دارد که باید انجام شود. وسواسی که توسط مؤسسات آموزش عالی و واکنش آنها به مسئله استفاده از زبان به‌عنوان سلاح از سوی افراط‌گرایان دست راستی در دانشگاه‌ها دیده‌ایم، بسیار واضح است.

ما باید اطمینان حاصل کنیم که دانشجویان در بیان نظراتشان ایمن هستند. ما باید محیط‌های یادگیری ایمنی را فراهم کنیم که حقوق دانشجویان را نقض نکند تا بتوانیم مباحث دشوار را مطرح کنیم و در مورد مسائلی که در حال حاضر در جهان اهمیت دارند، گفت‌وگو کنیم و جنگ غزه از بسیاری جهات، خط مقدم این گفت‌وگوها است.

ما وقتی می‌بینیم که دانشجویان در محوطه دانشگاه‌ها همبستگی خود را با مبارزه ملت فلسطین نشان می‌دهند یا وقتی می‌بینیم که دانشجویان در محوطه دانشگاه‌ها، جنایات روزانه اسرائیل و دهه‌ها ظلم و اشغالگری اسرائیل علیه ملت فلسطین را محکوم می‌کنند، باید این مسئله را از موضوع نفرت‌پراکنی خطرناک راست‌های افراطی که در سراسر کشور در حال رشد هستند، تفکیک کنیم. ما سیاست‌مدارانی را دیده‌ایم که به همین ابزار تکیه می‌کنند تا توانایی دانشجویان برای سازماندهی و صحبت‌کردن در مورد برخی مسائل واقعاً چالش‌برانگیز را به حداقل برسانند و ما دیدیم که این مسئله واقعاً بر استقلال و یکپارچگی آموزش عالی آمریکا تأثیر می‌گذارد. مسئولیت مقابله با خطرات این مسئله بر عهده وزارت آموزش آمریکا است و دلیل این که استعفای من طول کشید، این موضوع بود؛ چون من احساس تعهد می‌کردم که تا حد ممکن از دانشجویان در سراسر کشور حمایت کنم.

 

طارق! شما هنوز در وزارت آموزش‌وپرورش بودی که سه دانشجوی فلسطینی‌الاصل در «برلینگتون» در ایالت «ورمونت» هدف گلوله قرار گرفتند. من از واکنش شما در آنجا و در داخل وزارتخانه تعجب کردم. همچنین اگر احساس می‌کنید به‌عنوان یک آمریکایی - فلسطینی با آینده‌ای متفاوت از فردی مانند «جاش پل» [3] - کارمند قدیمی وزارت خارجه که به دلیل سیاست دولت بایدن استعفا داد - روبرو هستید، برای ما صحبت کنید.

طارق حبش: آن چه در که در «ورمونت» در رابطه با آن سه دانشجوی فلسطینی‌الاصل اتفاق افتاد، بسیار وحشتناک بود. من فکر می‌کنم این مسئله بخشی از مشکل انسانیت‌زدایی مداوم از فلسطینی‌ها است. آنچه که ما هم از زبان کاخ سفید و هم از پوشش خبری در سراسر ایالات متحده در رسانه‌ها دیده‌ایم، این‌طور به نظر می‌رسد که فلسطینی‌ها - و به‌ویژه مردان فلسطینی - کمتر مستحق حمایت هستند و این به مردم اجازه می‌دهد احساس کنند که حمله به آن‌ها قابل‌قبول است. این مسئله برای من به‌عنوان یک فلسطینی - به‌عنوان یک مرد فلسطینی - و به‌عنوان یک مسیحی فلسطینی واقعاً دردناک است. ما اجازه می‌دهیم این نوع از انسانیت‌زدایی در کشور ما امروز وجود داشته باشد. برای من این یک مسئله شخصی بسیار وحشتناک است که بخشی از هویت وجودی خودم به‌عنوان یک فلسطینی در آمریکا هر روز انسانیت‌زدایی می‌شود.

 

طارق! قدری در مورد پیشینه خود، خانواده و سرگذشت خودتان صحبت کنید.

طارق حبش: من یک آمریکایی هستم. من اینجا در آمریکا به دنیا آمدم و بزرگ شدم؛ اما اجداد من فلسطینی هستند. من یک آمریکایی - فلسطینی هستم. همان‌طور که گفتم من یک فلسطینی مسیحی هستم. تا جایی که می‌دانم، خانواده من مسیحی بوده‌اند و در سال ۱۹۴۸، پدربزرگ و مادربزرگ و بسیاری از عمه‌ها و عموهایم که در آن زمان زنده بودند، به‌زور از خانه‌های خود در «یافا» آواره شدند و مجبور شدند همه چیز را رها کنند. آنها خانه‌های خود، کسب‌وکارهای خود و دوستان خود را ترک کردند. آن‌ها شاهد یک مهاجرت بزرگ و اجباری و سطوح گسترده‌ای از مرگ بودند. آنها کیلومترها راه رفتند تا جایی امن را پیدا کنند.

 

در غزه جای امنی باقی نمانده است

به‌عنوان یک فلسطینی که در آمریکا زندگی می‌کند، به‌عنوان یک فلسطینی که در دیاسپورای گسترده‌تری زندگی می‌کند و قادر به بازگشت نیست، یک احساس گناه وجود دارد که همیشه همراه با من است. تصمیمی که ۷۵ سال پیش گرفته شد و مسیر زندگی خانواده من را تغییر داد. خانواده من برای مدت طولانی در ایالات متحده بوده‌اند، اما من به‌راحتی می‌توانستم در غزه باشم. خانواده من هم می‌توانستند در غزه باشند. مسئله بسیار احساسی و عاطفی است و شما احساس گناه می‌کنید چون در امان هستید و نمی‌توانید به‌اندازه کافی برای محافظت از جان‌هایی که بی‌هدف در غزه کشته می‌شوند، تلاش کنید.

 

برنامه شما برای آینده چیست؟

طارق حبش: فکر می‌کنم این موضوع بسیار مهمی است. من هر کاری که از دستم بر می‌آید انجام می‌دهم و از هر کانالی که دارم برای برقراری ارتباط در مورد اهمیت پایان‌دادن به خشونت، آتش‌بس و حفظ جان مردم غزه استفاده می‌کنم. ما بارهاوبارها صحبت‌های کاخ سفید و وزیر امور خارجه درباره به‌حداقل‌رساندن تلفات غیرنظامیان را شنیده‌ایم اما ما می‌توانیم خیلی بیشتر از به‌حداقل‌رساندن تلفات غیرنظامیان اقدام کنیم. ما می‌توانیم به تلفات غیرنظامیان در غزه و کرانه باختری پایان دهیم. من فکر می‌کنم تصمیم‌گیری در این باره به خود ما بستگی دارد. کمی بازبینی در سیاست‌ها و مواضع خودمان داشته باشیم و بدانیم که بیش از سه ماه است که این مسیر نظامی طی شده و شکست خورده است. تنها مسیر پیش رو، مسیر دیپلماتیک است. افزایش کمک‌های بشردوستانه به مردم غزه با وجود تداوم بمباران دشوار است. در غزه هیچ جای امنی باقی نمانده است. هفته‌ها بمباران جای امنی را در غزه باقی نگذاشته است. اگر می‌خواهید به‌طورجدی آینده‌ای را برای فلسطینیان در نظر بگیرید، باید به خشونت پایان دهید تا بتوانید سطح حمایت و پشتیبانی لازم به مردم غزه را ارائه دهید.

 

[1] . Tariq Habash

[2] Miguel Cardona

[3] . Josh Paul

 

/ انتهای پیام /