تفسیر آیه‌ای از قرآن به مناسبت روز نوزدهم ماه مبارک رمضان؛
ماه مبارک رمضان، ماه قرآن و تلاش برای فهم بیشتر معارف قرآن است. از سوی دیگر نظام اسلامی ما در سال‌های اخیر با چالش‌های سیاسی متعددی مواجه بوده است که اصلی‌ترین راه برای غلبه بر این چالش ها، افزایش فهم و بصیرت سیاسی مردم است؛ قرآن کریم کتابی بصیرت بخش است و تمسّک به آیات قرآن در تحقق این امر مهم کمک شایانی خواهد کرد.
به گزارش فرهنگ سدید؛ شبیر فیروزیان: ماه مبارک رمضان، ماه قرآن و تلاش برای فهم بیشتر معارف قرآن است. از سوی دیگر نظام اسلامی ما در سال‌های اخیر با چالش‌های سیاسی متعددی مواجه بوده است که اصلی‌ترین راه برای غلبه بر این چالش ها، افزایش فهم و بصیرت سیاسی مردم است؛ قرآن کریم کتابی بصیرت بخش است؛ «هذا بَصائِرُ لِلنَّاس؛ این قرآن برای مردم بصیرت‌ها آفرین است.» (جاثیه/ ۲۰) و تمسّک به آیات قرآن در تحقق این امر مهم کمک شایانی خواهد کرد. فرهنگ سدید تلاش دارد در طول ماه مبارک رمضان، هر روز بامحوریت یک آیه شریفه به برخی سؤالات و شبهات سیاسی - اجتماعی پاسخ دهد.
به مناسبت روز نوزدهم ماه مبارک رمضان، با اشاره به آیاتی از قرآن کریم با محوریت عاقبت اخروی فتنه گران به برخی سؤالات و شبهات سیاسی پیرامون این موضوع پاسخ می‌دهیم.
عاقبت اخروی فتنه گران سیاسی- فرهنگی چیست؟
«إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذابُ جَهَنَّمَ وَ لَهُمْ عَذابُ الْحَرِیقِ؛ کسانى که مردان و زنان با ایمان را دچار فتنه کردند و سپس توبه نکردند، عذاب دوزخ براى آن‌ها است، و عذاب آتش سوزان.» (بروج: ۱۰)
هرچند قضاوت دقیق درباره عاقبت اخروی انسان‌ها کار دشواری است، اما قرآن کریم در برخی آیات، مانند این آیه شریفه و درباره برخی افراد، ملاک‌هایی به ما ارائه داده است که می‌تواند تا حد زیادی این قضاوت را برای ما آسان نماید.
طبق مفاد این آیه شریفه، فتنه گرانی که جامعه اسلامی را دچار فتنه و سختی و خسارت نمودند و سپس از فتنه انگیزیشان توبه نکردند و در همان حال از دنیا رفتند، بی تردید در آخرت دچار عذاب الهی خواهند شد.
همچنین طبق آیات دیگر قرآن کریم توبه از گناهان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی، برخلاف گناهان فردی، باید علنی و همراه با اصلاح عملکرد گذشته باشد. خداوند متعال درباره افراد مؤثر در جامعه که حق را از مردم کتمان می‌کنند تا مردم را گمراه کرده و آنان را دچار فتنه‌های عقیدتی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کند، می‌فرماید:
«إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتابِ أُولئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُون إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَیَّنُوا فَأُولئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیم؛ کسانى که دلائل روشن و وسیله هدایتى را که نازل کردهایم بعد از آنکه در کتاب براى مردم بیان ساختیم کتمان مى‌کنند، خدا آن‌ها را لعنت مى‌کند و همه لعن کنندگان نیز آن‌ها را لعن مى‌کنند مگر آن‌ها که توبه و بازگشت کردند و (اعمال بد خود را با اعمال نیک) اصلاح نمودند و آنچه را کتمان کرده بودند، آشکار ساختند که من توبه آن‌ها را مىپذیرم که من تواب و رحیمم.» (بقره: ۱۰۶)
به عبارت دیگر درباره کسانی که مرتکب گناهانی می‌شوند که در نتیجه آن گناه، بخش قابل توجهی از مردم جامعه دچار ضلالت و فتنه می‌شوند، خداوند تنها توبه کسانی از آن‌ها را می‌پذیرد که توبه شان همراه با «اصلاح عملی» و «تبیین علنی» باشد.
بی تردید کتمان حقانیت نظام اسلامی و تهمت زدن به آن و ارائه چهره‌ای متقلب از آن و درنتیجه گمراه نمودن بخشی از مردم جامعه و ایجاد طمع برای دشمنان برای فشار بیشتر به نظام اسلامی، بزرگترین گناه فتنه گران سال ۸۸ بود.
هرچند قضاوت دقیق درباره عاقبت اخروی انسان‌ها کار دشواری است، اما قرآن کریم در برخی آیات، مانند این آیه شریفه و درباره برخی افراد، ملاک‌هایی به ما ارائه داده است که می‌تواند تا حد زیادی این قضاوت را برای ما آسان نماید.
طبق مفاد این آیه شریفه، فتنه گرانی که جامعه اسلامی را دچار فتنه و سختی و خسارت نمودند و سپس از فتنه انگیزیشان توبه نکردند و در همان حال از دنیا رفتند، بی تردید در آخرت دچار عذاب الهی خواهند شد.
همچنین طبق آیات دیگر قرآن کریم توبه از گناهان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی، برخلاف گناهان فردی، باید علنی و همراه با اصلاح عملکرد گذشته باشد. خداوند متعال درباره افراد مؤثر در جامعه که حق را از مردم کتمان می‌کنند تا مردم را گمراه کرده و آنان را دچار فتنه‌های عقیدتی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کند، می‌فرماید:
«إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتابِ أُولئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُون إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَیَّنُوا فَأُولئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیم؛ کسانى که دلائل روشن و وسیله هدایتى را که نازل کردهایم بعد از آنکه در کتاب براى مردم بیان ساختیم کتمان مى‌کنند، خدا آن‌ها را لعنت مى‌کند و همه لعن کنندگان نیز آن‌ها را لعن مى‌کنند مگر آن‌ها که توبه و بازگشت کردند و (اعمال بد خود را با اعمال نیک) اصلاح نمودند و آنچه را کتمان کرده بودند، آشکار ساختند که من توبه آن‌ها را مىپذیرم که من تواب و رحیمم.» (بقره: ۱۰۶)
به عبارت دیگر درباره کسانی که مرتکب گناهانی می‌شوند که در نتیجه آن گناه، بخش قابل توجهی از مردم جامعه دچار ضلالت و فتنه می‌شوند، خداوند تنها توبه کسانی از آن‌ها را می‌پذیرد که توبه شان همراه با «اصلاح عملی» و «تبیین علنی» باشد.
بی تردید کتمان حقانیت نظام اسلامی و تهمت زدن به آن و ارائه چهره‌ای متقلب از آن و درنتیجه گمراه نمودن بخشی از مردم جامعه و ایجاد طمع برای دشمنان برای فشار بیشتر به نظام اسلامی، بزرگترین گناه فتنه گران سال ۸۸ بود.
اخبار مرتبط
ارسال نظر
پرونده ها
