فريدون حسن
اتفاقی که عصر پنج شنبه گذشته در ورزشگاه آزادی رخ داد نهایت بی شرمی و افسارگسیختگی عده‌ای تماشاگرنما بود که از صدقه سری سوء مدیریت حاکم بر فوتبال و باشگاه‌ها روز به روز وقیح‌تر می‌شوند و با خیال راحت‌تر به همه می‌تازند؛ اتفاقی تلخی که تبعات آن تلخ‌تر از خودش است.
گروه ورزش و ورزشگاه‌های «سدید» - فريدون حسن: مادر واژه مقدسی است. تمام عالم به این حقیقت واقفند. شرق و غرب و شمال و جنوب هم نمی‌شناسد. مسلمان و مسیحی و یهودی و کافر و بی دین و... حداقل در این یک واژه همه با هم مشترکند که مادر دوست داشتنی‌ترین موجود این کره خاکی است احترامش واجب و هیچ آیین و وسلک و مذهبی توهین به او را مجاز نمی‌شمارد.
ما مسلمانیم. حداقل در رزومه و شناسنامه تک تک مان اینگونه ذکر شده و روی همین اصل هم باید خوب بدانیم که در آموزه‌ای دینی مان تا چه حد به حفظ احترام مادر و پدر تاکید شده و حتما هم این سخن رسول گرامی اسلام را بار‌ها و بار‌ها شنیدهایم که بهشت زیر پای مادران است، اما...
اما کار به جایی رسیده که ورزشگاه‌ها به مادران این مرزو بوم توهین می‌شود و کک کسی هم نمی‌گزد، اصلا مگر تفاوتی می‌کند که مادر چه کسی باشد. مادر، مادر است چه مادر شهید چه مادر جانباز چه مادر یک انسان معمولی چه مادر رئیس و چه مادر مرئوس، مادر در تمام عالم وجود مادر است و هیچ کس حق توهین به او و زیر پا گذاشتن حرمتش را ندارد.
اتفاقی که عصر پنج شنبه گذشته در ورزشگاه آزادی رخ داد نهایت بی شرمی و افسارگسیختگی عده‌ای تماشاگرنما بود که از صدقه سری سوء مدیریت حاکم بر فوتبال و باشگاه‌ها روز به روز وقیح‌تر می‌شوند و با خیال راحت‌تر به همه می‌تازند. اتفاقی تلخی که تبعات آن تلخ‌تر از خودش است. اینکه با مستمسک قرار دادن لفظ مادر شهید بیانیه صادر کنیم و این حرکت را تقبیح نماییم یعنی خود به خود اجازه توهین به بقیه مادران را صادر کرده ایم. سئوال اینجاست تاکنون به چند مادر در ورزشگاه‌های توهین شده؟ چرا تا عصر پنج شنبه به کسی برنخورده بود؟ یعنی توهین به بقیه مادران و خانواده‌ها جایز است؟ مسئولین فرهنگی فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها کجا هستند؟ چرا کسی حرفی نمی‌زند؟
فوتبال ایران به لحاظ فنی با فوتبال جهان فرسنگ‌ها فاصله دارد و حالا به لحاظ اخلاقی هم در چنان سراشیبی سقوطی قرار گرفته که اگر کسی پیدا نشود و ترمز آن را نکشد معلوم نیست تا کجا سقوط کند. اتفاق عصر پنج شنبه ورزشگاه آزادی اتفاق تلخی بود. خیلی تلخ، اما می‌تواند نوید دهنده یک برخورد قاطع با این بی اخلاقی بزرگ و ناپسند باشد. به شرط آنکه آقایان خواب زده فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ و باشگاه‌های مثلا فرهنگی ورزشی مان به خود بیایند و بیش از این اجازه حرمت شکنی و توهین به مقدسات را ندهند. گفتیم مقدسات، راستی مگر واژه‌ای به مقدسی واژه مادر سراغ دارید. در وضعیت خراب فوتبال همین بس که این واژه مقدس در فوتبال ما زیر پا رفت اتفاقی که شاید در هیچ یک از ورزشگاه‌های فوتبال دنیا رخ ندهد، اما در ورزشگاه‌های ما می‌افتد تا ثابت شود چگونه در سراشیبی سقوط اخلاقی قرار گرفته ایم و خود از آن بی خبریم.
ما مسلمانیم. حداقل در رزومه و شناسنامه تک تک مان اینگونه ذکر شده و روی همین اصل هم باید خوب بدانیم که در آموزه‌ای دینی مان تا چه حد به حفظ احترام مادر و پدر تاکید شده و حتما هم این سخن رسول گرامی اسلام را بار‌ها و بار‌ها شنیدهایم که بهشت زیر پای مادران است، اما...
اما کار به جایی رسیده که ورزشگاه‌ها به مادران این مرزو بوم توهین می‌شود و کک کسی هم نمی‌گزد، اصلا مگر تفاوتی می‌کند که مادر چه کسی باشد. مادر، مادر است چه مادر شهید چه مادر جانباز چه مادر یک انسان معمولی چه مادر رئیس و چه مادر مرئوس، مادر در تمام عالم وجود مادر است و هیچ کس حق توهین به او و زیر پا گذاشتن حرمتش را ندارد.
اتفاقی که عصر پنج شنبه گذشته در ورزشگاه آزادی رخ داد نهایت بی شرمی و افسارگسیختگی عده‌ای تماشاگرنما بود که از صدقه سری سوء مدیریت حاکم بر فوتبال و باشگاه‌ها روز به روز وقیح‌تر می‌شوند و با خیال راحت‌تر به همه می‌تازند. اتفاقی تلخی که تبعات آن تلخ‌تر از خودش است. اینکه با مستمسک قرار دادن لفظ مادر شهید بیانیه صادر کنیم و این حرکت را تقبیح نماییم یعنی خود به خود اجازه توهین به بقیه مادران را صادر کرده ایم. سئوال اینجاست تاکنون به چند مادر در ورزشگاه‌های توهین شده؟ چرا تا عصر پنج شنبه به کسی برنخورده بود؟ یعنی توهین به بقیه مادران و خانواده‌ها جایز است؟ مسئولین فرهنگی فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها کجا هستند؟ چرا کسی حرفی نمی‌زند؟
فوتبال ایران به لحاظ فنی با فوتبال جهان فرسنگ‌ها فاصله دارد و حالا به لحاظ اخلاقی هم در چنان سراشیبی سقوطی قرار گرفته که اگر کسی پیدا نشود و ترمز آن را نکشد معلوم نیست تا کجا سقوط کند. اتفاق عصر پنج شنبه ورزشگاه آزادی اتفاق تلخی بود. خیلی تلخ، اما می‌تواند نوید دهنده یک برخورد قاطع با این بی اخلاقی بزرگ و ناپسند باشد. به شرط آنکه آقایان خواب زده فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ و باشگاه‌های مثلا فرهنگی ورزشی مان به خود بیایند و بیش از این اجازه حرمت شکنی و توهین به مقدسات را ندهند. گفتیم مقدسات، راستی مگر واژه‌ای به مقدسی واژه مادر سراغ دارید. در وضعیت خراب فوتبال همین بس که این واژه مقدس در فوتبال ما زیر پا رفت اتفاقی که شاید در هیچ یک از ورزشگاه‌های فوتبال دنیا رخ ندهد، اما در ورزشگاه‌های ما می‌افتد تا ثابت شود چگونه در سراشیبی سقوط اخلاقی قرار گرفته ایم و خود از آن بی خبریم.
/انتهای پیام/
اخبار مرتبط
ارسال نظر
مهاجر مهمان نیست!
خانواده در حاشیه خانه مدرن!
میلیاردرها برای سرنوشت ما تصمیم می‌گیرند
دانش‌آموزان را تبدیل به عدد نکنیم
چرا آمریکا بر طبل نظامی‌گری می‌کوبد؟
منفعت و قدرت، شکاف‌های قومی در کشور را فعال می‌کند
«بسیج» هنوز هم دارویی برای جامعه ایران است
«شکاف خلاقیت» دانش‌آموز مصرف‌گرا تحویل جامعه می‌دهد
کودکان فلسطینی را بکشید تا به من رأی بدهند!
پدربزرگ‌ها، مادربزرگ‌ها؛ بیایید کمک!
غزه؛ تراژدی غمبار انسانیت
بحران ازدواج مهم‌تر از کاهش نرخ فرزندآوری!
مقاومت فرهنگی در مواجهه با جهانی‌سازی در سطح اقوام ما جاری است
یک قدرت جدید و باورنکردنی
سرمایه‌داری برای خنثی‌کردن دیگران به خرده‌فرهنگ‌ها اجازه هویت‌یابی می‌دهد
خنجر یمنی روی گلوی استعمار!
رویکرد نمایشی در سیستم «سنجش» نظام آموزشی کشور!
مسلمانان در این زمینه عقب‌نشینی نمی‌کنند
یهود، مشکل اروپا بود
بلای قرن جدید!
پرونده ها
