گزارش تحلیلی «سدید» از ریشه های اجتماعی و فرهنگی اعتراضات امریکا؛
اختلافات بین دو نژاد سفید و سیاه نه تنها به صورت ساختاری به دلیل نژادشان بوده، بلکه به دلیل سطح زندگی ان‌ها و فرهنگ آمریکایی نیز بوده است.
گروه راهبرد «سدید»؛ ثمانه اکوان: ریچارد ناتانائیل رایت، نویسنده سیاه پوست آمریکایی که در محله‌های فقیر نشین زندگی می‌کرد، زمانی در دهه ۱۹۳۰ میلادی نوشت: «خدا لعنتشان کند! نگاه کن، ما اینجا زندگی می‌کنیم و آن‌ها آنجا زندگی می‌کنند. ما سیاهیم و آن‌ها سفید. آن‌ها همه چیز دارند و ما هیچ چیز نداریم. آن‌ها هر کاری بخواهند انجام می‌دهند و ما نمی‌توانیم. این زندگی دقیقاً شبیه زندگی در زندان است!» او این جملات را برای نشان دادن تاثیرات روانی زندگی در «گتو» نوشته بود. همه این جملات قبل از دهه ۴۰ میلادی نوشته شده‌اند؛ قبل از جنبش حقوق اجتماعی سیاه پوستان در دهه ۶۰ میلادی، قبل از قتل مارتین لوترکینگ و سال‌ها قبل از اعتراضات سیاه پوستان به بی عدالتی ساختاری در جامعه آمریکا در سال ۲۰۲۰ و کشته شدن جورج فلوید در یکی از خیابان‌های مینیاپولیس.
زمانی که گفته می‌شود اعتراضات اخیر سیاه پوستان بیشتر از اینکه به دلیل کشته شدنشان به دست پلیس باشد، به دلیل وجود همین اختلاف طبقاتی و اجتماعی در جامعه آمریکا و تلاش دولت این کشور برای عقب مانده نگاه داشتن سیاه پوستان است، دقیقاً به شرایطی اشاره می‌شود که از سال‌ها و دهه‌های گذشته در آمریکا وجود داشته است. این اختلافات بین دو نژاد سفید و سیاه نه تنها به صورت ساختاری به دلیل نژادشان بوده، بلکه به دلیل سطح زندگی ان‌ها و فرهنگ آمریکایی نیز بوده است.
نگاهی کوتاه به تمام اتفاقاتی که در سال‌های اخیر در بین جمعیت سیاه پوستان آمریکا افتاده و تظاهرات‌ها و درگیری‌های آن‌ها با پلیس و راهپیمایی‌های اعتراضی‌شان به دلیل کشته شدن سیاه پوستان به دست پلیس، اکثراً در مناطقی از آمریکا رخ داده است که تاریخی وسیع از تبعیض نژادی، تفکیک نژادی و ظلم در حق سیاه پوستان را در کارنامه خود داشته و این اقدامات تاکنون یعنی سال ۲۰۲۰ نیز ادامه داشته است.
این شهر‌ها عبارتند از: شیکاگو که لاکان مک دونالد سیاه پوست در سال ۲۰۱۴ کشته شد، بالتیمور که فردی گری در سال ۲۰۱۵ به دست پلیس کشته شد، و حالا مینیاپولیس که ماجرای قتل جورج فلوید را در سال ۲۰۲۰ به خود دیده است. جامعه شناسان آمریکایی که در خصوص اثرات نظام برده داری، تبعیض و تفکیک نژادی بر نسل فعلی آفریقایی – آمریکایی تبار‌ها مطالعه می‌کنند، به این نتیجه رسیده‌اند که نمی‌توان وضعیت تاریخی سیاهان در آمریکا را از وضعیت امروزشان جدا دانست. «پاتریک شارکی» جامعه شناس و استاد دانشگاه پرینستون به بررسی تاثیرات زمانه جنبش‌های حقوق اجتماعی سیاه پوستان در دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی بر روی خانواده‌های سیاه پوست آمریکایی پرداخته و به این نتیجه رسیده است که «نابرابری و بی عدالتی موجود در محله‌های آمریکایی که در دهه ۷۰ میلادی وجود داشته است تقریباً بدون هیچ تغییری همچنان تا امروز که ۵۰ سال از آن زمان می‌گذرد، همچنان به همان صورت ادامه دارد و این فقر و نابرابری به نسل حاضر نیز سرایت کرده است. در دهه ۷۰ میلادی و زمانی که قوانین تفکیک نژادی از بین رفته بود، باز هم درصد سیاهانی که باید از مکان‌های اصلی خود جا به جا می‌شدند و نمی‌توانستند با سفیدپوستان در یک محله زندگی کنند، در حدود ۹۳ درصد از جمعیت سیاهان آمریکا بود. این آمار از آمار جمعیتی که هر ده سال در آمریکا اجرایی مش ود، به دست آمده بود. در سال ۲۰۱۰ که آمارگیری جمعیتی دیگری انجام شد، مشخص شد که این رقم به ۷۰ درصد رسیده است. گرچه در طول ۴۰ سال گذشته از دهه ۷۰ میلادی وضعیت سیاهان در همسایگی سفیدپوستان بهتر شده بود، اما رقم ۷۰ درصد برای جامعه‌ای که در آن انواع و اقسام جنبش‌های سیاه پوستی خواهان برابری حقوق و عدالت رفتاری در قبال نژاد‌های مختلف بودند، باز هم رقم بسیار بالایی بود.
چند شاخص اجتماعی دیگر هم وجود دارند که نشان می‌دهند مردم سیاه پوست در آمریکا در طول دهه‌های گذشته در آمریکا از نظر اقتصادی و اجتماعی در سطح بدتری قرار گرفته‌اند. یکی از این شاخص‌ها، نرخ بیکاری است. در سال ۱۹۷۲ میلادی تقریباً ۸۰ درصد از مردان سیاه پوست بالای ۲۰ سال در مشاغل مختلف به عنوان نیروی کار فعالیت می‌کردند. در طول سالیان مختلف این رقم تغییرات زیادی کرد و در نهایت به ۶۷ درصد رسید. بعد از انتشار ویروس کرونا و تعطیل شدن بسیاری از محل‌های کار و تعدیل نیروی انسانی، این رقم به ۶۳ درصد رسیده است. این البته بدین معنا نیست که ۶۳ درصد مردان سیاه پوستی که هم اکنون شغل دارند، از حقوق برابر با سفیدپوستان برخوردارند و یا در مشاغل بالای مدیریتی با حقوق بالا فعالیت می‌کنند. شاخص دیگر میزان زندانیان سیاه پوست در آمریکا است که در طول سالیان گذشته، رشد آمار شگفت انگیزی داشته است. سیاه پوستان معمولاً حبس‌های طولانی مدت تری گرفته و در فاصله سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۰، میزان زندانیان سیا پوست سه برابر شده است.
مارتین لوتر کینگ در سال ۱۹۶۷، در همان هنگام که مشغول رهبری مبارزات جامعه سیاهان بود، بیان کرد: «من فکر می‌کنم که آمریکا باید بداند که شورش هاو اعتراضات بدون دلیل به وجود نیامده اند. تابستان‌های شورش به دنبال زمستان‌های تأخیر به وجود آمده‌اند. تا زمانی که آمریکا عدالت را به عقب می‌اندازد، ما همچنان شاهد شورش‌ها و خشونت‌ها در طول سالاین مختلف خواهیم بود» مطمئناً حوادث سال ۲۰۲۰ و اعتراضات در ۵۰ ایالت آمریکا و ۳۸۰ شهر مختلف این کشور ناشی از همین مسئله است.
زمانی که گفته می‌شود اعتراضات اخیر سیاه پوستان بیشتر از اینکه به دلیل کشته شدنشان به دست پلیس باشد، به دلیل وجود همین اختلاف طبقاتی و اجتماعی در جامعه آمریکا و تلاش دولت این کشور برای عقب مانده نگاه داشتن سیاه پوستان است، دقیقاً به شرایطی اشاره می‌شود که از سال‌ها و دهه‌های گذشته در آمریکا وجود داشته است. این اختلافات بین دو نژاد سفید و سیاه نه تنها به صورت ساختاری به دلیل نژادشان بوده، بلکه به دلیل سطح زندگی ان‌ها و فرهنگ آمریکایی نیز بوده است.
نگاهی کوتاه به تمام اتفاقاتی که در سال‌های اخیر در بین جمعیت سیاه پوستان آمریکا افتاده و تظاهرات‌ها و درگیری‌های آن‌ها با پلیس و راهپیمایی‌های اعتراضی‌شان به دلیل کشته شدن سیاه پوستان به دست پلیس، اکثراً در مناطقی از آمریکا رخ داده است که تاریخی وسیع از تبعیض نژادی، تفکیک نژادی و ظلم در حق سیاه پوستان را در کارنامه خود داشته و این اقدامات تاکنون یعنی سال ۲۰۲۰ نیز ادامه داشته است.
این شهر‌ها عبارتند از: شیکاگو که لاکان مک دونالد سیاه پوست در سال ۲۰۱۴ کشته شد، بالتیمور که فردی گری در سال ۲۰۱۵ به دست پلیس کشته شد، و حالا مینیاپولیس که ماجرای قتل جورج فلوید را در سال ۲۰۲۰ به خود دیده است. جامعه شناسان آمریکایی که در خصوص اثرات نظام برده داری، تبعیض و تفکیک نژادی بر نسل فعلی آفریقایی – آمریکایی تبار‌ها مطالعه می‌کنند، به این نتیجه رسیده‌اند که نمی‌توان وضعیت تاریخی سیاهان در آمریکا را از وضعیت امروزشان جدا دانست. «پاتریک شارکی» جامعه شناس و استاد دانشگاه پرینستون به بررسی تاثیرات زمانه جنبش‌های حقوق اجتماعی سیاه پوستان در دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی بر روی خانواده‌های سیاه پوست آمریکایی پرداخته و به این نتیجه رسیده است که «نابرابری و بی عدالتی موجود در محله‌های آمریکایی که در دهه ۷۰ میلادی وجود داشته است تقریباً بدون هیچ تغییری همچنان تا امروز که ۵۰ سال از آن زمان می‌گذرد، همچنان به همان صورت ادامه دارد و این فقر و نابرابری به نسل حاضر نیز سرایت کرده است. در دهه ۷۰ میلادی و زمانی که قوانین تفکیک نژادی از بین رفته بود، باز هم درصد سیاهانی که باید از مکان‌های اصلی خود جا به جا می‌شدند و نمی‌توانستند با سفیدپوستان در یک محله زندگی کنند، در حدود ۹۳ درصد از جمعیت سیاهان آمریکا بود. این آمار از آمار جمعیتی که هر ده سال در آمریکا اجرایی مش ود، به دست آمده بود. در سال ۲۰۱۰ که آمارگیری جمعیتی دیگری انجام شد، مشخص شد که این رقم به ۷۰ درصد رسیده است. گرچه در طول ۴۰ سال گذشته از دهه ۷۰ میلادی وضعیت سیاهان در همسایگی سفیدپوستان بهتر شده بود، اما رقم ۷۰ درصد برای جامعه‌ای که در آن انواع و اقسام جنبش‌های سیاه پوستی خواهان برابری حقوق و عدالت رفتاری در قبال نژاد‌های مختلف بودند، باز هم رقم بسیار بالایی بود.
چند شاخص اجتماعی دیگر هم وجود دارند که نشان می‌دهند مردم سیاه پوست در آمریکا در طول دهه‌های گذشته در آمریکا از نظر اقتصادی و اجتماعی در سطح بدتری قرار گرفته‌اند. یکی از این شاخص‌ها، نرخ بیکاری است. در سال ۱۹۷۲ میلادی تقریباً ۸۰ درصد از مردان سیاه پوست بالای ۲۰ سال در مشاغل مختلف به عنوان نیروی کار فعالیت می‌کردند. در طول سالیان مختلف این رقم تغییرات زیادی کرد و در نهایت به ۶۷ درصد رسید. بعد از انتشار ویروس کرونا و تعطیل شدن بسیاری از محل‌های کار و تعدیل نیروی انسانی، این رقم به ۶۳ درصد رسیده است. این البته بدین معنا نیست که ۶۳ درصد مردان سیاه پوستی که هم اکنون شغل دارند، از حقوق برابر با سفیدپوستان برخوردارند و یا در مشاغل بالای مدیریتی با حقوق بالا فعالیت می‌کنند. شاخص دیگر میزان زندانیان سیاه پوست در آمریکا است که در طول سالیان گذشته، رشد آمار شگفت انگیزی داشته است. سیاه پوستان معمولاً حبس‌های طولانی مدت تری گرفته و در فاصله سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۰، میزان زندانیان سیا پوست سه برابر شده است.
مارتین لوتر کینگ در سال ۱۹۶۷، در همان هنگام که مشغول رهبری مبارزات جامعه سیاهان بود، بیان کرد: «من فکر می‌کنم که آمریکا باید بداند که شورش هاو اعتراضات بدون دلیل به وجود نیامده اند. تابستان‌های شورش به دنبال زمستان‌های تأخیر به وجود آمده‌اند. تا زمانی که آمریکا عدالت را به عقب می‌اندازد، ما همچنان شاهد شورش‌ها و خشونت‌ها در طول سالاین مختلف خواهیم بود» مطمئناً حوادث سال ۲۰۲۰ و اعتراضات در ۵۰ ایالت آمریکا و ۳۸۰ شهر مختلف این کشور ناشی از همین مسئله است.
/انتهای پیام/
اخبار مرتبط
ارسال نظر
مهاجر مهمان نیست!
خانواده در حاشیه خانه مدرن!
میلیاردرها برای سرنوشت ما تصمیم می‌گیرند
دانش‌آموزان را تبدیل به عدد نکنیم
چرا آمریکا بر طبل نظامی‌گری می‌کوبد؟
منفعت و قدرت، شکاف‌های قومی در کشور را فعال می‌کند
«بسیج» هنوز هم دارویی برای جامعه ایران است
«شکاف خلاقیت» دانش‌آموز مصرف‌گرا تحویل جامعه می‌دهد
کودکان فلسطینی را بکشید تا به من رأی بدهند!
پدربزرگ‌ها، مادربزرگ‌ها؛ بیایید کمک!
غزه؛ تراژدی غمبار انسانیت
بحران ازدواج مهم‌تر از کاهش نرخ فرزندآوری!
مقاومت فرهنگی در مواجهه با جهانی‌سازی در سطح اقوام ما جاری است
یک قدرت جدید و باورنکردنی
سرمایه‌داری برای خنثی‌کردن دیگران به خرده‌فرهنگ‌ها اجازه هویت‌یابی می‌دهد
خنجر یمنی روی گلوی استعمار!
رویکرد نمایشی در سیستم «سنجش» نظام آموزشی کشور!
مسلمانان در این زمینه عقب‌نشینی نمی‌کنند
یهود، مشکل اروپا بود
بلای قرن جدید!
پرونده ها
