به گزارش «سدید»؛ «آنهایی که مرا میشناسند میدانند که قدرت بلندکردن یک لیوان پر از آب را هم ندارم! برایم در لیوان، چای و آب نصفه میآورند!« اینها صحبتهای فردی است از جنس عشق؛ عشــق به ایســتادگی و مقاومت، عشق به توانســتن، عشــق به حرکت باوجود موانع و محدودیتهای بیشــمار و درنهایت عشــق بــه طبیعــت. فــردی کــه بــه علــت بیمــاری ژنتیکــی دارای معلولیــت اســت امــا کار ماجراجویانــهای نبــوده کــه انجــام نــداده باشــد. باوجــود اینکــه ســعیدضروری، معلولیــت خیلــی شــدید ناشــی از دیســتروفی عضالنــی دارد امــا هیچوقت اجــازه نــداده معلولیــتاش در رســیدن بــه اهدافــش مانع و محدویت ایجــاد کنــد. او میگویــد: »از اوج آســمان تا اعمــاق دریــا و زمیــن، ماجراجویی و ســفر میکنــم.« او فعل خواســتن و توانســتن را بــه ز یبایی تمام صرفکرده و حال به دیگرانی که شرایطی جسمانی مانند او را دارند هم آموزش میدهد.
در تصورات عامه، معلول فردی بی‌تحرک و ساکن است و نمادی احتمالا از ترحم و دلسوزی؛ فردی که برای انجام سفرهای درون‌شهری و ساده با چالش‌های بی‌شماری در حملونقل و دسترسی به محیط‌های شهری مواجه است اما این تنها یک تصور است که به اشتباه در ذهن ما نشسته و معلولان بسیاری خلاف آن را اثبات کرده‌اند. مثل سعید ضروری که بدون نیاز به پاها و دست‌های قوی از گذرگاه‌های صعب‌العبور گذر‌کرده، از قله‌کوه تا روی دامنه‌ها و پستی‌و‌بلندی‌هایش اسکی‌کرده، طعم پرواز و معلق‌بودن در آسمان را چشیده، از ارتفاع ۴کیلومتری از هواپیما و هلیکوپتر سقوط‌آزاد داشته و به دیدن و کشف دنیای زیرآب با غواصی رفته، بیش از ۵دقیقه یک‌نفس زیر آب شناوربوده و تجربه‌های بسیار دیگری که شرحش را به ما یکی‌یکی داده و ما هم از شنیدنش به همان اندازه که لذت بردیم، تعجب کردیم؛ البته در کنار تمام این تجربه‌های شگفت‌انگیز او مدیر یک مرکز ترجمه آنلاین است که خدمات ترجمه ارائه می‌کند. وی در نویسندگی و روزنامه‌نگاری هم دستی به قلم دارد و کتاب زندگینامه‌اش را با نام «زندگی‌ضروری» نوشته که به چاپ‌دوم هم رسیده است.
زندگی پرچالش معلولان
در طول زندگی خود به چند نفر مثل سعید ضروری برخورد کرده‌ایم که با تمام مشکلات جسمی، سفرهای پرهیاهو و ماجراجویانه را انجام داده باشند. ضروری دراین‌باره به جام‌جم می‌گوید: متاسفانه معلولان در کشور ما در نیازهای‌اولیه مانند تأمین وسایل کمک حرکتی، وسایل توانبخشی، شغل و مسکن با چالش‌های بسیار زیادی مواجه هستند و در استفاده از مقاصد گردشگری این موانع به‌مراتب بسیار شدیدتر و سخت‌تر می‌شود.
این فعال گردشگری که موسس گروه ماجراجویان معلول ایران است، سفرهای پرهیاهو و ماجراجویانه رفتینگ(قایقرانی در آب‌های خروشان)، کایاک سواری، عبور از کویر ریگ‌جن، کمپ در طبیعت، پرواز، غواصی و سفرهای طبیعت‌محور و ماجراجویانه را برای این‌گونه افراد دارای معلولیت که به طبیعتگردی علاقه‌مند هستند با کمک دوستان متخصص‌اش برگزار می‌کند.
شرایط سخت‌تر در گردشگری
ضروری کوهی از تجربه است و به دلیل سفرهای زیادی که رفته مشکلات این قشر را با تمام وجود لمس کرده است: «اقامتگاه مناسب نداریم. لیدرها آموزش دیده نیستند و نمی‌دانند باید چه‌کار کنند. در مواجه با مراجعه‌کننده نمی‌دانند چگونه باید رفتار کنند. چند کارگاه با موضوع گردشگری برای همه در این زمینه برگزار کرده‌ام اما کفایت نمی‌کند.»
این فعال گردشگری ادامه میدهد: «۲۵درصد از جمعیت هر کشوری براساس آمار سازمان‌ملل یا بهداشت‌جهانی افراد کم‌توان هستند. ۱۵درصد افراد معلولیت دارند و ۱۰درصد هم سالمند هستند. در مجموع ۲۵درصد از افراد جامعه به‌نوعی نیازهای ویژه دارند و در مقوله سفر، حملونقل و برنامه‌های گردشگری و طبیعتگردی مشکلات زیادی دارند.»
این طبیعت گرد که معتقد است در زمینه گردشگری معلولان، مناسب‌سازی صورت‌نگرفته است، می‌گوید: «اگر هم فعالیتی صورت‌گرفته، عملی و اجرایی نیست و بیشتر نمایشی و برای رفع‌تکلیف است حتی در طراحی پوسترها هم از عکس‌های خارجی استفاده می‌کنند، متاسفانه فعالیت‌های نمایشی و نگاه سطحی و غیرتخصصی به معلولیت بیداد می‌کند.»
یکی از مهم‌ترین مسائلی که در حوزه سفر و گردشگری اهمیت دارد، محل اقامت یک گردشگر است. افراد دارای معلولیت به لحاظ هزینه، مسافرخانه‌ها و بومگردی‌ها را مناسب‌تر میدانند و کمتر در هتل‌های لاکچری که همه امکانات را دارند، اقامت می‌کنند اما این اماکن شاید به لحاظ هزینه مناسب باشند اما از نظر مناسب‌سازی غیرقابل استفاده هستند. ضروری در این زمینه به ما می‌گوید که حتی بسیاری از هتل‌های پنج‌ستاره امکانات کافی و اتاق مناسب برای افراد دارای معلولیت ندارند. در چنین شرایطی مراکز بومگردی و سایر مراکز اقامتی ارزان در صورت مناسب‌کردن فضاهای خود برای معلولان و مدیریت صحیح می‌توانند با هزینه‌های کم و بازاریابی‌های درست مشتری‌های جدیدی داشته باشند که در درازمدت هزینه‌ها جبران شود.
او در زمینه خدمات ارائه‌شده به گردشگران معلول مثل حملونقل نیز حرف‌های زیادی دارد: «افراد دارای معلولیت در استفاده از مقاصد گردشگری با چالش های متعددی ازجمله نامناسب‌بودن حملونقل درون‌شهری و برون‌شهری، نامناسب‌بودن هتل‌ها و مراکز گردشگری، نامناسب‌بودن مراکز خرید و تفریحی و موزه‌ها و رستوران‌ها مواجه‌اند. همه این موانع دست‌به‌دست هم می‌دهند تا بزرگ‌ترین قشر جامعه همواره در ابعاد مختلف زندگی‌شان دچار محرومیت باشد. این درحالی است که با توجه به محدودیتهای مختلف، هزینه‌های زندگی افراد دارای معلولیت سه‌برابر افراد غیرمعلول است.
ورود به میدان‌عمل
این فعال طبیعتگردی که تنها فردی است در ایران که تورهای تخصصی برای افراد دارای معلولیت در حوزه طبیعتگردی و ماجراجویانه برگزار می‌کند، معتقد است: یکی از عوامل عقب‌ماندگی ما در این حوزه کم‌کاری انجمن‌هاست. انجمن‌ها باید در زمینه گردشگری وارد میدان شوند و مشکلات و چالش‌های این قشر را گوشزد کنند تا بتوان برای ۲۵درصد جامعه که نیازهای خیلی ویژه دارند چالش‌ها و موانع را رفع کرد. مسوولان هم باید بیش از آنکه در دام حرف و شعار بیفتند باید به‌سمت میدان‌عمل گام بردارند.
/انتهای پیام/
منبع: روزنامه جام جم
