اکرانی در دشت‌های تالش

به گزارش «سدید»؛ فیلمسازان کوتاه ایرانی، مهم‌ترین نقش را در معرفی سینمای کوتاه ایران به دنیا دارند. اگر جشنواره‌های فیلم کوتاه خارجی را در هر کشوری رصد کنید در بیشتر مواقع حداقل یک فیلم کوتاه از ایران را خواهید دید. به بهانه حضور ۱۰ فیلمساز کوتاه در چهلمین جشنواره فیلم فجر با دو نفر از آن‌ها گفتگو کرده‌ایم.

گوزن: کودکی که به مقابله فرشته مرگ می‌رود
گوزن، داستان پسربچه‌ای است که در یک روستای دورافتاده زندگی می‌کند و برای اینکه جان برادرش را که در آستانه مرگ است نجات دهد تصمیم می‌گیرد با فرشته مرگ مقابله کند.
«هادی بابایی‌فر»، نویسنده و کارگردان فیلم «گوزن»، با اولین ساخته خود موفق شده است به جشنواره فیلم فجر راه پیدا کند. او درباره این فیلم  چنین می‌گوید:

ایده مقابله یک کودک با مرگ چطور شکل گرفت؟
۱۴ سال پیش اتفاقی برای برادرم افتاد و او فوت کرد. از آن زمان این اتفاقات همیشه در ذهنم بود و دوست داشتم در این رابطه فیلم بسازم و درنهایت به فیلم گوزن رسیدم.

لوکیشن فیلم «گوزن» کجاست و فیلمبرداری آن چند روز طول کشید؟
برایم مهم بود در جایی برفی با فضایی سرد فیلم بسازم، به همین خاطر به بسیاری از نقاط ایران سر زدم. چهارماه دنبال لوکشین برای گوزن بودم تا بتوانم جایی را پیدا کنم که برف بیاید. هرچند لوکیشن برفی خطراتی هم دارد و مسوولیت بیشتر و تجهیزات مناسب‌تری می‌خواهد، اما درنهایت یکی از ییلاقات تالش را انتخاب کردم. مشکلاتی نیز در رابطه با هواشناسی داشتم. حدود دوماه هر روز تمام سایت‌های هواشناسی را چک می‌کردم تا ببینم چه زمانی برف می‌آید. ما باید قبل از برف می‌رفتیم و خودمان را به لوکیشن می‌رساندیم، در زمان بارش برف فیلمبرداری می‌کردیم و بعد از برف نیز بازمی‌گشتیم، اما درنهایت، چون آب و هوا زیاد تغییر می‌کرد، اواخر بهمن‌ماه تصمیم گرفتم به لوکیشن موردنظر بروم؛ زیرا ممکن بود برف آخر آن سال باشد و همین‌طور هم شد. رفتیم و همه‌چیز به بهترین شکل اتفاق افتاد. فیلمبرداری هم هشت روز طول کشید.

بازیگر این فیلم را چطور انتخاب کردید؟
بازیگر‌ها همه محلی و از اهالی همان روستا بودند. برای اینکه خیالم راحت باشد با تعدادی بازیگر در اطراف آن مکان مانند بندر انزلی و... صحبت کرده بودم، اما اینکه آن‌ها بازی کنند یا نه، در هاله‌ای از ابهام بود. به لوکیشن رفتم و تصمیم گرفتم بازیگران را از اهالی روستا انتخاب کنم، چون آن‌ها به آن آب و هوا و اقلیم
عادت دارند.

کمی ازچالش‌های کار با نابازیگر در آن شرایط برفی بگویید!
به نظرم یکی از جذابیت‌های کار این بود که آن‌ها حتی تلویزیون هم در آن روستا نداشتند و هیچ ایده‌ای از تلویزیون و سینما نداشتند. برایم جالب بود از کسی بازی می‌گرفتم که هیچ چیز راجع‌به سینما و بازیگری نمی‌داند، ولی از آنجایی که انتخاب‌ها درست بود آن‌ها کارشان را به بهترین شکل انجام دادند. این تجربه عجیبی برای من بود که می‌توان با ترفند‌ها و تکنیک‌های مختلف از کسی که هیچ چیز درباره بازیگری نمی‌داند هم بازی گرفت.

«گوزن» در جشنواره فیلم کوتاه تهران نیز اکران شد. بازخورد‌ها به اکران این فیلم چطور بود؟
کسانی که در جشنواره فیلم کوتاه تهران «گوزن» را دیده بودند از کار خوش‌شان آمده بود. کسانی که با من صحبت کردند نیز فیلم، فضا و بازی‌ها را دوست داشتند.

برایم جالب است که بدانم فیلمی را که ساختید به اهالی آن منطقه هم نشان داده‌اید؟
بسیاری از عوامل فیلم از همان روستا بودند و من به آن‌ها قول دادم که اکرانی در دشت‌های همان روستا برای‌شان بگذارم.

بعد از این فیلم کار دیگری را هم شروع کردید یا نه؟
فعلا فیلمنامه را نوشته‌ام و امیدوارم تا دو، سه ماه آینده کار را شروع کنم.

«گوزن» اولین فیلم کوتاه شماست. چه شد که فیلمسازی را شروع کردید؟
علاوه بر اینکه رشته تحصیلی‌ام سینماست، ۱۵ سال است در دنیای فیلمسازی حضور دارم. همه دوستانم در فضای فیلم بلند فعالیت دارند و جمع‌هایی که در آن حضور دارم نیز سینمایی است. مدت طولانی است که می‌خواستم فیلم بسازم، ولی همیشه ترسی از بد شدن فیلم وجود داشت، اما این‌بار تصمیم گرفتم دل به دریا بزنم و فیلمم را بسازم.

انتهای پیام/