گروه فرهنگ و هنر «سدید»؛ علیرضا محمدلو، کارشناس و پژوهشگر رسانه طی یادداشتی درباره ضرورت مراقبت از افکار عمومی نوشت:
سکانس اول: قمه کشی و دعوای خیابانی دختران بوشهری که صحنه های ناراحت کننده و البته قابل تاملی را رقم زد و ذهن و جان هر شهروند عادی و البته مقام مسئول صاحب وجدانی را تکان داد و بررسی زمان و مکان دقیقش را هم از نظرها ربود.
سکانس دوم: انعقاد بزرگترین تفاهمنامه اقتصادی کشور با هدفگذاری تجاری ۷۰ میلیارد دلاری میان ایران_روسیه و ایران_ترکیه بدون نیاز به برجام و FATF که صحبت از نظم نوین جهانی در غیاب غرب را به رسانه‌های بین‌المللی کشانید.
سکانس سوم: برخورد فاجعه آمیز یک گشت و وَن پلیس با دختر بی‌حجاب و خانواده اش(هرچند که مورد توبیخ شدید قرار گرفت)که باعث تحریک احساسات و ایجاد جو منفی در افکار عمومی شد.
سکانس چهارم: آماری را مرکز افکارسنجی ایسپا درباره میزان اعتماد مردم به اصناف و نهادهای مسئول مختلف منتشر کرد که صنف معلمین در صدر اعتماد مردم قرار داشتند و نهاد پلیس و امنیت با اختلاف خیلی کمی رتبه دوم را به خود اختصاص داده بود.
سکانس پنجم: آزار و اذیت چند دانش آموز توسط یک معلم در یکی از شهرها یا روستاهای خراسان جنوبی که با عنوان آزار و تعرض جنسی به ۱۸ دانش آموز در خبرها نقل شد!
سکانس ششم: جشن ۱۰کیلومتری عیدغدیر در خیابان ولیعصر تهران که با مشارکت ۳میلیون نفری مردم شریف و دیندار برگزار شد و رکوردی را در جشن های مذهبی با مشارکت مردم به ثبت رساند.
این چند نمونه خبری که ذکر شد، مشتی از خروارها خبر مثبت و منفی است که طی چند روز اخیر، افکار عمومی را در نوردیده است. حجم بالایی از اطلاعات گمراه کننده و دروغ(disinformation) را هم به این حجم خبری متناقض و پارادوکسیکال اضافه کنید که چه میزان تردید، بی‌اعتمادی و اختلال شناختی را بهمراه خواهد داشت.
سوای از خنثی شدن اخبار مثبت به نفع اخبار منفی، با این اوصاف زیگزاگی از اخبار، چه بلایی بر سر سرمایه اجتماعی این نظام، سرازیر می شود و مصرف افراطی، وارونه و غلط اخبار، چه کژکارکردهای فرهنگی و اجتماعی دیگری را به دنبال خواهد آورد؟
مستحضرید که فیک نیوزها، بَدنیوزها، آنارشیست ها، اپوزیسیون و البته برخی دوستان غافل و عوامل نادانشان با گاف‌های عجیب، نقطه مقابل انسجام اجتماعی(Social integration) پیشرفت و توسعه فرهنگی بوده و مرکز تهدید محسوب می‌شوند.
در جنگ روایت‌ها که تهدیدی نرم و تدریجی و قطره چکانی است و باهدف ذهنیت سازی منفی، تولید شکاف و بی‌اعتمادی میان مردم و حاکمیت بوده و در بازه میان مدت، نافرمانی مدنی فراگیر را دنبال می کند، بایستی با اقدام درست، دلسوزانه، باحوصله و البته روایت بموقع، هبیتاس جامعه(عادتواره ها، ارتکازات و ذهنیت‌های اجتماعی فراگیر) را از محاصره شناختی دشمن نجات داد و سنگرهای فکری و فرهنگی را با تدابیر هوشمندانه، کم‌هزینه و با حفظ ادب و کرامت حفظ نمود.
/انتهای پیام/
