پایگاه تحلیلی سدید

یکی از تفکرات انحرافی و خطرناکی که از اوایل دهه ۵۰ جامعه مبارزاتی و نهضت اسلامی را تهدید می‌کرد، جریان التقاطی موسوم به مجاهدین خلق بود که بنیانگذاران آن از بقایای نهضت آزادی محسوب می‌شدند و به بهانه اسلام انقلابی و مبارزه مسلحانه، فضای اختلاف‌انگیزی در میان مبارزین و انقلابیون پیرو امام ایجاد کردند که اگر موضع‌گیری هوشمندانه و مدبرانه حضرت امام خمینی (ره) و برخی روحانیون پیرو ایشان همچون استاد مطهری نبود، موج نفاق آن‌ها بخش‌هایی از نهضت اسلامی مردم را هم دربرمی‌گرفت. چنانچه آن‌ها موفق شدند با رفتاری منافقانه، حمایت برخی افراد مبارز را به خود جلب کرده و با نوشتن نامه به امام (ره)، خواستار پشتیبانی ایشان از مجاهدین خلق شوند.

فرارسیدن سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران، فرصتی مغتنم برای سنجش نسبت گروه‌های سیاسی وقت، با این حرکت بزرگ و تاریخ‌ساز است. در مقال پی‌آمده، به رفتارشناسی جبهه ملی و نهضت آزادی در سال ۱۳۵۷، پرداخته شده است. امید آنکه مفید و مقبول آید.

اولین حرکت انقلابی دانشجویان پیرو خط امام در مقابله با زیاده خواهی‌های نظام سلطه در تسخیر لانه جاسوسی معلوم شد که این نهضت به اصطلاح آزادی دل در گروی مطامع دشمنان این ملت دارد و فرار را بر قرار ترجیح دادند (استعفای دولت موقت) و بر اساس همین آمال آن‌ها بود که در ادامه اقدامات آن جریان غربگرا حضرت امام نامه تاریخی خود را به وزیر وقت کشور نوشتند.