پایگاه تحلیلی سدید

همه به رقص عقربه‌ها بر تن تکیده‌ ساعت چشم دوخته‌اند تا او که مجمع‌الجزایر صفات بلیغه است، از راه برسد و دل‌ها به دیدارش آرام گردد. زینب موبایل را از جیب درآورد و دوباره به ساعت نگاهی ‌انداخت؛ دلش رخت شورخانه بود و سرش بازار مسگرها... بدونِ آنکه نگاهش را از صفحه بردارد یادداشت‌های گوشی را باز کرد و نوشت: چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن؛ به امیدِ آنکه روزی به کف اوفتد وصالی...در انتظار بابا... فروردین ماهِ هزار و سی صد و نود و هشت. زنگ به صدا در آمد و اهلِ خانه همه شوق شدند توی حیاط، مهر شدند جلوی در، پروانه شدند گِرد نور... سردار با آن‌آمیزه ملایم و خاصش از غم و مزاح رو به حاجیه کرد و گفت: خیلی وقت است زیارت‌تان نکرده‌ایم؛ شما انگار دل تنگ پسرتان نیستی!