پایگاه تحلیلی سدید

بنده در ارتباط با مصطفی صدرزاده اثری نوشتم به نام اسم تو مصطفاست که بسیار هم زمینی است. یک جوان مدافع حرم که قهرمان هم به آن صورت نیست، ولی وقتی در بطن زندگی او می‌رویم، جوانی کوشا و مجاهد، عاشق خانواده، عاشق تعلیم‌دادن به جوانان محله، عاشق درآمدزایی از راه درست و حلال - که گاهی هم شکست می‌خورد - می‌بینیم که در نهایت فکرش این است که مرز ایران فراتر از این مرزهای جغرافیایی است.

به نظر من فضا باز است و هر کس می‌تواند به عرصه داستان‌نویسی از دفاع مقدس یا برای دفاع مقدس و تمام رویدادهای پایداری محوری که در ایران روی داده، ورود پیدا کند. البته بستگی به نگاه نویسنده دارد؛ چون ادبیات دفاع مقدس خاص بوده و کسی که ایران‌شناس و وطن شناس و ارزش‌مدار باشد، یقیناً می‌داند که مندرجات آنچه تولید می‌کند، باید در همین راستا باشد.

تجار عنوان کرد: قبل از پیروزی انقلاب، نویسنده انقلابی نداشتیم. آنچه به عنوان نویسنده انقلاب مطرح شد بعد از پیروزی بود. انقلاب به مرور نویسنده‌های خود را پیدا کرد اما جنگ خیلی زود کشور را درگیر کرد و نویسنده‌ها بیشتر به سمت دفاع مقدس رفتند. آن سال‌ها، جنگ نیز بخشی از انقلاب بود و نمی‌توانستی بین آنها تفاوت قائل شوی. دفاع مقدس اتفاق بزرگی بود و همه مردم را درگیر کرد. آن‌قدر شجاعت و دلاوری وجود داشت که باید درباره همه آنها نوشته می‌شد. همین سبب شد تا درباره انقلاب کتاب کمتری نوشته شود. درباره انقلاب نوشتن البته دشواری‌های خاص خودش را دارد.