ترک تحصیل نوجوانان یا جوانان، به دلیل عوامل مختلفی رخ می‌دهد. این علل به دو دسته داخل و خارج از نظام آموزشی تقسیم می‌شوند. عوامل داخل نظام آموزشی شامل مسائلی چون ناکارآمدی سیستم آموزشی، رفتار معلمان، ساختار محتوای درسی و مسائل مشابه هستند. در این راستا، به‌عنوان‌مثال، می‌توان به ناکارآمدی سیستم آموزشی و نحوه تدریس معلمان اشاره کرد که برخی محصلین را به ساختارهای خارج از مدرسه رسمی سوق داده است. اما عوامل خارجی اشاره به زمینه‌هایی دارند که در بستری غیر از نظام آموزشی رخ می‌دهند. تحقیقات نشان می‌دهد که در حال حاضر، فقر در کنار معلولیت به عنوان یکی از عوامل اصلی بازماندگی از تحصیل در ایران محسوب می‌شود. اعتیاد والدین، طلاق، بد سرپرستی یا فقدان سرپرست مؤثر، مشکلات و نارسائی‌های جسمی شامل معلولیت‌ها و بیماری‌های مختلف، فقر فرهنگی، مهاجرت و جابه‌جایی محل زندگی یا تحصیل و فقر انگیزشی از جمله عوامل خارجی هستند که دانش آموزان را در معرض بازماندگی از تحصیل قرار می‌دهند. این پرونده سعی دارد با شناسایی این دو دسته عوامل، ابعاد و پیامدهای مسئله بازماندگی از تحصیل در ایران را بشناسد و با تکیه‌بر نظرات متخصصان برای چالش‌های موجود راهکارهای مؤثر ارائه دهد.