تعداد اخبار:۶
واکاوی مفهوم مهندسی فرهنگی
چرا نقشه مهندسی فرهنگی کشور مغفول واقع شد؟
اگر ما معتقد هستیم باید با فرهنگ دیالکتیک داشته باشیم، روابط تقابلی داشته باشیم، دیگر این گونه نیست که سند‌ها باید یک مرتبه نوشته شوند، بلکه سند‌ها در دل خود لازم است تا بازبینی مداوم داشته باشد. این اتفاق برای ما چرا رخ نمی‌دهد؟ چرا که نسبت واقعیت اجتماعی با اسناد را به صورت دیالکتیکی نمی‌بینیم.
آیا می‌توان به نحو برنامه‌مند، جامعه و تاریخ را ساخت؟
مخالفین مهندسی فرهنگی، با زاویه‌ای سیاسی به مهندسی فرهنگی توجه می‌کنند، چراکه اگر قدرت حاکم طرح ریزی برای سوق دادن جامعه به سمت نقطه مطلوب آنان را داشته باشد، همگی مهندس فرهنگ شده! اما اگر قدرت حاکم، تمایل به سمت و سوی دیگری داشته باشد، سخن از امتناع مهندسی فرهنگی را مطرح می‌کنند.
داستان تغییر از خود شروع و در جامعه فراگیر می‌شود
حضرت أمیرالمومنین(ع) می‌فرمایند هدف ما از بودن در عالم احیاء حق و اطفاء باطل است. این نحوی از تغییر رفتار و ایجاد تغییر در عالم را تأیید می‌کند و انبیاء الهی هم اساسا درگیر همین وضعیت بوده‌اند، اصلا قصه انبیاء همان قصه تغییر است که ابتدا خودشان تفییر می‌کنند و سپس به سمت جامعه خود برمی گردند تا جامعه را تغییر دهند.
جامعه، مجرای اراده‌های تاریخی است
ولی اجتماعی باید توسط مومنین به عنوان، ولی مقبول افتد. در عصر غیبت ما هنگامی که دستمان از آن اراده تاریخی کوتاه است، یک، ولی اجتماعی تعریف می‌کنیم که نایب و واسطه میان ما و آن اراده تاریخی است. نام این، ولی اجتماعی در جامعه حقه می‌شود، ولی فقیه. این موضوع مبنای دین شناختی و هستی شناختی ولایت فقیه است. این، ولی اجتماعی عامل هماهنگی اراده‌های آن جامعه است.
جامعه‌ای در احاطه و قاهریت اراده الهی
گاه باید توجه داشت به محدودیت‌هایی که از ناحیه خداوند متعال بر جامعه و تاریخ اعمال می‌شود. باید توجه داشت که این مسئله، غیر از محدودیت‌هایی است که از ناحیه جامعه و تاریخ بر انسان مستولی گشته است خواهد بود و همچنین غیر از طرح بحث سنت‌های الهی است که قواعد بازیگری در جامعه و تاریخ را به انسان متذکر می‌شود.
نوشتار‌های مکتوب از مهندسی فرهنگی چه می‌گویند؟
در نوشتار پیشرو تلاش شده تا برخی کتاب‌های حوزه «مهندسی فرهنگی» که با زاویه‌های دید متفاوت و همچنین موضوعات مختلف است، معرفی شود تا اجمالی از کتاب‌های خوب در این حوزه به دست آید؛ هرچند که عنوان عمده این آثار خالی از الفاظ «مهندس فرهنگ» است، اما به نحو موضوعی، همگی آن‌ها دربرگیرنده بخشی از ابعاد بحث هستند.