پایگاه تحلیلی سدید

همین که بچه‌های گروه‌های جهادی، دغدغه این را پیدا می‌کنند که سراغ شناسایی نظام مسائل روستا بروند، نه صرف کار عمرانی و توزیع بسته معیشتی؛ این خود شروع حرکت است. یعنی به نوعی کار تخصصی است. جلوتر که می‌روند گروه‌های جهادی می‌توانند دانش‌بنیان شوند.

آسیب دیگری که متوجه فعالیت‌های جهادی است این است که بعضا در این فضا سراغ معلول‌ها می‌روند به جای اینکه سراغ علت‌ها بروند. نمونه بارز آن نیز توزیع مداوم بسته معیشتی است. در واقع به جای اینکه به دنبال توانمند کردن یا مهارت آموزی به خانواده نیازمند برویم تا بتوانند روی پای خودشان بایستند، به صورت مداوم اقدام به ارائه کمک‌های مالی مانند توزیع بسته معیشتی، جهیزیه و لوازم التحریر کرده‌ایم و با این شیوه آن‌ها را به دریافت کمک عادت داده‌ایم.

آن بخش از سخنان رهبری برای نهاوند به دستش می‌رسد... می‌بیند، می‌شنود، چشمانش پرآب می‌شود و دلش می‌لرزد؛ درست مثل همان روز‌ها و شب‌های سال‌های جنگ؛ همان شب‌ها که تا صبح در بیمارستان نهاوند و از ترس شبیخون منافقان، روی سر رزمنده‌های زخمی‌کشیک می‌ماندند یا روز‌هایی که داوطلب می‌شدند، برای امتحان کردن و چشیدن بند انگشتی از محتویات شیشه‌های مربا تا مبادا منافقی سمی، زهری در آن‌ها ریخته باشد و به کام و جان عزیز رزمنده‌ای در جبهه برسد.