بسیاری از دانشمندان اجتماعی امروز با این عقیده موافق نیستند که دموکراسی بهتر از دانش سالاری است. برعکس در سالهای اخیر استدلال تعداد زیادی از نظریهپردازان سیاسی و فلاسفه این بوده است که خبرگان باید مسئول تعیین خطمشی عمومی باشند و باید گرایشهای خطمشی تودههای ناآگاه را مدیریت یا کنترل کنند. این دیدگاه ریشه در «جمهور افلاطون» دارد؛ که در آن فلاسفهای که خورشید حقیقت را میبینند؛ باید بر تودههای ساکن غار، جهل حاکم باشند.