مسئله سرمایه و شیوه مواجهه با آن از جمله مسائل مهم و کلیدی علم اقتصاد است؛ به نحوی می‌توان گفت که در سیاست مدرن خواه‌وناخواه سیاست‌گذاری درباره مدیریت سرمایه، مناسبات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را شکل می‌دهد. دسته‌ای از صاحب‌نظران معتقدند که انباشت سرمایه برای پیشرفت یک جامعه ضروری است و باعث مولد بودن آن می‌شود؛ اما دسته‌ای دیگر عقیده دارند که ضرورتاً راه مولدسازی اقتصاد از تجمیع و انباشت سرمایه نمی‌گذرد؛ بلکه انباشت ثروت تنها تشدید شکاف‌های اجتماعی و نابرابری می‌انجامد. در این میان مسئله مالکیت خصوصی نقش تعیین‌کننده دارد؛ اینکه چنین مالکیتی تا چه اندازه به رسمیت شناخته شود؛ آیا می‌توان آن را به صورت نامحدود برای افراد به رسمیت شناخت؟ یا اینکه با وضع قوانین و چارچوب‌هایی، آن را تا حدی کنترل کرده و از تمرکز ثروت نزد افراد محدود، جلوگیری نمود؟ پرونده حاضر قصد دارد از منظر اجتماعی به این موضوع نگاه کند و به نقد و بررسی دیدگاه‌های مختلف با در نظر گرفتن مسائل موردنیاز جامعه ایران بپردازد.