لغت‌ها، فراغت را آسایش، آسودگی و آسوده شدن از کار روزانه معنا کرده‌اند؛ بر همین اساس اوقات فراغت را فرصتی می‌دانند که انسان مسئولیت‌پذیر، فارغ از هرگونه تکلیف یا کار موظفی، زمان را در اختیار گرفته تا با میل و انگیزه شخصی به امر خاصی بپردازد. ازآنجایی‌که «انگیزه» و «رضایت» دو بال اوقات فراغت هستند، ناگفته پیداست که اوقات فراغت به معنی بیکاری، وقت آزاد یا وقت مرده نیست. مسلماً اگر حاکمیت برنامه و الگوی اوقات فراغت جدی برای جامعه در نظر گرفته باشد، بسیاری از نابسامانی‌های روحی و جسمی و اجتماعی درمان یافته و خلاقیت‌های فردی و اجتماعی را به بار خواهد آورد.
این گزارش تصویری تلاش کرده است تا بخشی از اوقات فراغت جامعه ایرانی را به تصویر بکشد. به نظر می‌رسد آنچه در جامعه کشورمان به عنوان اوقات فراغت در شهر جاری است بیشتر از وجهه سرگرمی است.
ارسال نظر