پایگاه تحلیلی سدید

برخی جهانی شدن را خصوصا با تأکید بر بعد اقتصادی آن، یک تهدید و خطر جدی برای قومیت‌ها می‌دانند. از منظر این گروه جهانی شدن به واسطه گسترش ارتباطات، افزایش مهاجرت‌ها، ازدواج‌های بین قومی، گسترش سبک زندگی شهری و از همه مهم‌تر، گسترش سرمایه‌داری و شیوه مصرف صنعتی، در نهایت منجر به کاهش حساسیت‌های قومی و تبدیل شدن آن‌ها به پس زمینه‌ای بی روح در هویت اشخاص می‌شود.

نخستین سیاست که وجهی پنهان‌تر نیز داشت، تلاش برای گسترش شهرنشینی در میان اقوام ایرانی بود. پهلوی دوم به‌درستی دریافته بود که مدرنیته توانایی کاهش حساسیت‌های قومی در ایران را دارد. در نظریه نوسازی که الگوی بسیاری از کشور‌ها ازجمله ایران دوره‌ی پهلوی بود این دیدگاه ترویج می‌شد که با نوسازی جامعه یعنی صنعتی شدن و تغییر در ساخت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مناسبات قومی جای خود را به هویت‌ها و روابط جدیدی می‌دهند که با روح جامعه مدرن همسو هستند.

نقشه‌ها ابزار‌های مهمی برای طرح ادعا‌های مختلف، در مورد سرزمین، مرز‌ها و متغیر‌های فرهنگی (زبان، دین، مذهب، نژاد) هستند؛ ترسیم کنندگان شبه نقشه‌ها با دادن مرکزیت به نواحی اقوام؛ گسترده‌تر نشان دادن این نواحی و کشاندن محدوده اقوام به مناطق دارای اهمیت ژئواستراتژیکی، ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی، سعی در تحریف واقعیت و تقویت حس ناسیونالیستی اقوام دارند.