سروش
در گفت‌وگو با عبدالله نصری مطرح شد؛
تصوری که ما از دین داریم با تصوری که دکتر سروش از دین دارد، از زمین تا آسمان فرق می‌کند. ما دین را یک امر وحیانی می‌دانیم که تجلی آن در کتاب الهی ارائه شده است که مصون از خطاست. برای آقای دکتر سروش با توجه به مبانی کلامی ایشان، اصلاً دین به این معنا مطرح نمی‌شود و ایشان از یک آیین دیگر و یک کتاب بشری سخن می‌گوید.
کد خبر: ۹۸۲۰ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۸/۲۹
اندیشه سروش در نسبت با گزاره‌های تاریخی چقدر معتبرند؟
برخی از گزاره‌هایی که سروش در اثبات مدعای تازه‌اش به آن‌ها متمسک شده یا می‌شود، با تردید‌های جدی از سوی منابع تاریخی و اسلامی روبه‌رو هستند. ازجمله آنجا که او از منشأ نبوی قرآن سخن می‌گوید. اگر قرآن، حالات و وجد‌های پیامبر است تعامل پیامبر با قرآن را چگونه تفسیر می‌کنیم؟ پیامبر برای نزول وحی انتظار می‌کشد، اگر از وجود او می‌جوشد انتظار چه معنایی دارد؟
کد خبر: ۵۱۱۰ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۵/۰۱
مروری بر حیات دین‌اندیشی سروش در طی چهار دهه؛
سروش در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی عقاید و کنش‌های متناقضی با امروز داشت. او به توصیه امام خمینی و به خاطر تأثیرپذیری از نظرات کارل پوپر، تبدیل به یکی از منتقدان سرسخت مارکسیسم شد. از سال‌های میانه دهه هفتاد، اما سخنرانی‌های سروش رنگ‌وبوی متفاوتی گرفت. او در همین دوران نظرات تازه‌اش را ارائه کرد و مورد مخالفت قرار گرفت.
کد خبر: ۵۰۸۶ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۴/۲۱
یک بام و دو هوای سروش؛
عبدالکریم سروش خشت اول (نظریه قبض و بسط) را کج نهاد و در نظر دارد خشت‌های سست دیگری را نو به نو، بر این بنای کج بنهد و از آن به غفلت خود از انحراف جدید تعبیر می‌کند.
کد خبر: ۴۱۷۷ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۱۱/۰۱
مغالطات در سخنرانی اخیر؛
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بررسی تناقضات و مغاطلات حرف‌ها و نوشته‌های عبدالکریم سروش گفت: به طور کلی سخنان دکتر سروش هم مختلف است و هم متناقض.
کد خبر: ۴۱۰۰ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۱۰/۲۲
در گفتگویی مطرح شد؛
استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی با تشریح فهم‌های مختلف در فهم دین به نقد فهم تاریخ انگارانه مستشرقین پرداخت و گفت: سروش گرفتار فهم تاریخی‌انگارانه است که اجازه دیدن گوهر دین را نمی‌دهد.
کد خبر: ۴۰۸۴ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۱۰/۲۰
نقدی بر مصاحبه مکتوب عبدالکریم سروش؛
«عبدالکریم سروش » در گفتگوی اخیر خود با رونامه اعتماد، با اذعان به «تباهی» کاپیتالیسم لجام‌گسیخته و انتقاد از لیبرالیسم، در کمال ناباوری، تنها عِدل قابل فرض برای آن را کمونیسم می‌داند و باز درنهایت، لیبرالیسم را تنها راه رهایی می‌انگارد و تلویحاً مخاطب را به تن دادن به «تقدیری تاریخی» فرامی‌خواند؛ امری که در تناقض آشکار با مدعیات او در نقد جبرباوری مارکسیستی، حوالت تاریخی هیدگری‌ها و علم‌گرایی لیبرالیستی موردنقد او است.
کد خبر: ۲۹۸۴ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۴/۳۰