پایگاه تحلیلی سدید

از لحاظ کیفی هم، مشارکت سیاسی هرچقدر آگاهانه‌تر باشد و مبتنی بر آگاهی باشد، مطلوب‌تر خواهد بود. در حال حاضر مشارکت سیاسی از موضوعاتی همانند مسائل قبیله‌ای و منشی و شیخوخیت و امثالهم تاثیر می‌زیادی می‌پذیرد؛ چنین مشارکتی را نمی‌توان مشارکت آگاهانه به حساب آورد. ما با مشارکت سیاسی مطلوب در ایران یک مقدار فاصله داریم و رسیدن به نقطه مطلوب هم یک روند زمان‌بری است و کم‌کم باید روی آن کار کرد و تاثیر گذاشت تا به تدریج وضعیت بهتر شود و این قبیل مسائل حل بشود.

مشروطه‌ای نیم‌بند و نصفه و توخالی بر کشور ایران حکومت می‌کرد که عملاً نتیجه‌اش دولت ضعیفی بوده است که نه تنها توان اداره‌ی خود و دفاع از خود را نداشته بلکه نمی‌توانسته مردم را اداره کند، لذا بحران قحطی در کشور عمیق‌تر شد. اگر رجال ایرانی و نخبگان سیاسی را که در این سال‌ها کشور را اداره می‌کردند در نظر بگیریم، درمی‌یابیم که وابستگی ذهنی آن‌ها اجازه نمی‌داد کشور را به‌درستی اداره کنند.