پایگاه تحلیلی سدید

جشنواره فجر خودمان که گویا اسم جشنواره از همان فستیوال می‌آید ولی ما در یک مورد عجیب بنجامینی قرار گرفتیم. اینکه جشنواره برگزار می‌‌کنیم و آکادمی جایزه می‌دهیم. تمامی مناسک آکادمی و فستیوال‌ها را به‌جای می‌آوریم ولی گویی این یک جشن ملی است و در تعجب عظیم نه جشنواره جهانی و نه داخلی هستیم و نه حتی آکادمی !

اجرای نمایش‌های ایرانی همیشه در خانه بوده و این شیوه اجرا سینه‌به‌سینه منتقل می‌شده است، اما به‌جز تعزیه که بانی مردمی دارد، در دیگر شاخه‌های نمایش ایرانی موفق نبوده‌ایم و این اجرا‌ها هر روز بیشتر افول می‌کنند. در دانشگاه هم رشته نمایش‌های ایرانی نداریم و این خود موضوع مهمی است. همه دنیا به نمایش‌های خود افتخار می‌کنند به‌جز ما که با کم‌توجهی موجب ازبین‌رفتن آن‌ها می‌شویم.