پایگاه تحلیلی سدید

نویسنده کتاب «حاج جلال» با تاکید بر اینکه فراموشی گریبان‌گیر تمامی راوی‌ها و ایثارگران شده است، ادامه داد: مشکل محافظه‌کاری راوی و عدم قدرت بیان یکی از مشکلات است. یعنی بخش‌هایی از اتفاقات است که راوی خجالت می‌کشد به زبان بیاورد.

نویسنده کتاب «خانه دار مبارز» می‌گوید تاریخ شفاهی ، قصه واقعی آدم‌هاست؛ نه قصه‌ای خیالی و ساخته ذهن و تصور می کنم خواننده در این کتاب می تواند خود را در مقام راوی تصور کند.

تاریخ شفاهی چند سالی است که در کشور ما مورد توجه قرار گرفته درصورتی‌که باید خیلی سال قبل از حافظه و خاطره مردم استخراج شده و ضبط و نگهداری می‌شد. مثلا همه آنهایی که واقعه مهم مسجد گوهرشاد را با چشم دیده‌اند الان دیگر از دنیا رفته‌اند و همه دیده‌ها و تجربیات‌شان هم با خودشان به خاک سپرده شده. یا آدم‌هایی که در جریان ملی شدن صنعت نفت بودند و خاطرات زیادی از آن دوران دارند. تاریخ شفاهی برای نویسنده‌ها و فیلمسازان می‌تواند منبع سوژه خوبی باشد. البته این را هم بگویم کسانی باید وارد حوزه تاریخ شفاهی شوند و با آدم‌ها گفت‌وگو کرده و خاطرات آنها را ثبت و ضبط کنند که به تاریخ اشراف داشته باشند و متوجه شوند که فرد بازگوکننده خاطره چه زمانی واقعیت را می‌گوید و چه زمانی دروغ می‌گوید و از خودش آسمان و ریسمان می‌بافد.