پایگاه تحلیلی سدید

تاریخ شفاهی چند سالی است که در کشور ما مورد توجه قرار گرفته درصورتی‌که باید خیلی سال قبل از حافظه و خاطره مردم استخراج شده و ضبط و نگهداری می‌شد. مثلا همه آنهایی که واقعه مهم مسجد گوهرشاد را با چشم دیده‌اند الان دیگر از دنیا رفته‌اند و همه دیده‌ها و تجربیات‌شان هم با خودشان به خاک سپرده شده. یا آدم‌هایی که در جریان ملی شدن صنعت نفت بودند و خاطرات زیادی از آن دوران دارند. تاریخ شفاهی برای نویسنده‌ها و فیلمسازان می‌تواند منبع سوژه خوبی باشد. البته این را هم بگویم کسانی باید وارد حوزه تاریخ شفاهی شوند و با آدم‌ها گفت‌وگو کرده و خاطرات آنها را ثبت و ضبط کنند که به تاریخ اشراف داشته باشند و متوجه شوند که فرد بازگوکننده خاطره چه زمانی واقعیت را می‌گوید و چه زمانی دروغ می‌گوید و از خودش آسمان و ریسمان می‌بافد.