پایگاه تحلیلی سدید

روایت‌های پیشرفت هم نمی‌تواند در مدل‌های گزارش دهی‌های سازمانی و رسمی منتشر شود؛ نه اینکه نمی‌شود، اثرگذاری خاصی برای مخاطب ندارد. روایت پیشرفت، روایت نظر، رویکرد و شرح چگونگی‌ها و مسیر است و روایتی که آینده‌نگرانه است. به‌عنوان‌مثال ما یک جنگ هشت ساله داشتیم که بعدازآن و یا همزمان مستندها، فیلم‌ها و سریال‌های فراوانی در این خصوص ساخته و پخش‌شده است؛ اما مستندهای شهید آوینی و جنس روایتگری‌های او با بقیه چه تفاوتی دارد که هنوز از این مستندها به‌عنوان گنجینه‌ای از آن دوران یاد می‌شود؟ مدل فکری، نحوه مواجه با ماجرا و خود شخص است که ماحصل کار را متفاوت می‌کند.

به نظر من روایت پیشرفت و موفقیت در خدمت باورهای اسلامی است. تا جایی که انقلاب اسلامی هم مبتنی بر آن باورهای دینی باشد به جمهوری اسلامی هم کمک می‌کند. هر جا مسیر جمهوری اسلامی از آن باورهای دینی جدا شود -مثلاً اگر فرض کنید همان اتفاقی که در برخی عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی رخ داده- ممکن است دیگر در خدمت جمهوری اسلامی نباشد و به آن کمک نکند.

استثنا از نظر مخاطب به این معناست که اگر این یک نفر توانسته این کار را انجام دهد، اما بقیه نمی‌توانند. می‌گوید اینقدر موانع و مشکلات و پیچیدگی‌ها زیاد است و حرکت کردن بر اساس باور‌های دینی و انقلابی آنقدر سخت است، اگر یک نفر توانسته این کار را انجام دهد دلیل بر این نیست که بقیه هم می‌توانند. یعنی اینقدر این کار نشدنی است که فقط یک نفر توانسته، اما معلوم نیست بقیه بتوانند. به این معنا می‌گویند استثنا است.