شهر‌ها محل اصلی تجمیع قدرت و فرهنگ جوامع هستند؛ جایی که گسترده‌ترین شبکه‌های ارتباط اجتماعی شکل می‌گیرد و نوعی هویت درونی برای افراد را به ارمغان می‌آورد. فضای شهری یکی از عناصر ساخت شهر است که همواره با تاریخ یک ملت در ادوار مختلف به وجود می‌آید، شکل می‌گیرد و دگرگون می‌شود و فعالیت‌های مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی همواره در آن جریان دارد. طبعا هیچ جامعه‌ای بدون فرهنگ نیست، اما برخی از جوامع و برخی از انسان‌ها به طرف فرهنگ درست سوق داده شده و موجبات پیشرفت خود و جامعه شان را فراهم نموده اند. فضای شهری در حقیقت ادراکی است که انسان با توجه به جمیع جهات از یک شهر در ذهن خویش دارد. این مفهوم به عنوان هویت معنایی و معنوی و ادراک معنایی و ذهنی انسان از شهر مطرح است که مشتمل بر ویژگی‌ها و اتفاقات و فعالیت‌ها و آداب و هنجار‌هایی است که در کلیت شهر به عنوان یک واحد میگذرد. به این ترتیب، مجموعه‌ای از ذهنیات و اتفاقات تاریخی، وقایع اتفاقیه، انتظارات و خاطرات میتوانند کلیات فضای شهر را به عنوان یک پدیده تعریف کنند و استفاده از آن‌ها در راستای غنای فرهنگی فضای شهری و فعال کردن حافظه دیداری اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. در پرونده پیش رو به اهمیت فضای شهری و ملاحظات استفاده فرهنگی از آن پرداخته خواهد شد.