پایگاه تحلیلی سدید

کیم دای-جونگ در مراسم تحلیف ریاست جمهوری ۱۹۹۸ گفته بود که ما باید انرژی‌مان را صرف جهانی‌سازی فرهنگ کره کنیم؛ گردشگری، صنعت بصری، و کالا‌های ویژه فرهنگی گنجینه‌ای هستند که بازاری نامحدود دارند.

حوزه اقتصاد هنر کشور با مسئله تصدی‌گری فرهنگی مواجه است که مبنای اقتصاد کینزی دارد. درواقع دولت‌ها که وظیفه تنظیم گری ارتباطات را برای سهولت فعالیت هنرمندان دارا می‌باشند خود به مجریان حوزه هنر تبدیل‌شده‌اند و این امر نه تنها رقابت را سخت کرده بلکه نظم موجود در چرخه اقتصادی را برهم زده است.

جوهره هنر مقاومت، پایداری و ایستادگی است و در ایران این مفهوم بیش از آنکه به کشمکش‌های درونی فرد در مواجهه با نیروی خیروشر و مبارزه علیه کژی‌های درونی و پیرامونی باشد، تکیه‌بر مقاومت و پایداری در برابر دشمنان متجاوز به سرزمین ملی یا مذهبی دارد. این‌گونه هنر مقاومت بر دو محور «بودن» و «شدن» استوار است.

نمی‌توان با نگاه سازمانی معطوف به بزرگ‌نمایی برند یک نهاد فرهنگی به سراغ تشکل‌های مردمی رفت. وقتی اسم مردم را می‌آوریم منظور تشکیلات‌مردمی است. جنس هنرمردمی، جنس دغدغه است و این تشکیلات بر اساس واجب کفایی ورودکرده و خلأها را برطرف می‌سازد.

نخبه گرایی و یا به تعبیری نخبه سازی‌های غیراصولی در عرصه هنر موجب شده تا هر فردی با برندسازی خود در عرصه رسانه بتواند موقعیت هنری ایجاد کند در حالی که اثرهنری وی مطلوبیت مناسبی نداشته باشد. از سوی دیگر هنرانقلاب که اتصال و مماس بودن خود با مردم را از دست داده بود به سمت هنرآتلیه‌ای و سینمای جشنواره‌ای و کتاب‌هایی با خرید سازمانی رفت.

سید محمد حسینی گفت: دولت با نگاه لیبرالی به فرهنگ و هنر اختلاف مبنائی با باور‌ها و آموزه‌های ناب دارد؛ از تفکری که حاضر نیست هنر را به تقسیم بندی، چون هنر متعهد و غیر متعهد یا هنر ارزشی و غیر ارزشی تقسیم کند، انتظاری نیست!

پژوهشگر حوزه فرهنگ با تاکید بر فقدان توانایی در گفتمان سازی فرهنگی، گفت: دولت آقای روحانی در همه بخش‌ها شعار سپردن کار به اهالی آن کار، را مطرح کرد! این یعنی دولت و هدفگذاری کلی حکومت و نظام یک امر تماشاچی گونه و تشریفاتی یا کم اثر و بی خاصیت است!

روزنامه‌نگار پیشکسوت گفت: اگر نام از فرهنگ میبریم، نیاز به قانون و نظام اجرائی و ضمانت اجرائی است. ضمانت و نظامی که همه سیستم کشور مسئولیت آن را به عهده دارند. این راهبردی است که اگر بتوانیم آنرا اجرائی کنیم، قطعا در این حوزه موفق خواهیم بود.

شکل گیری فرهنگ بر اساس ایمانیات جامعه است و اگر در فرهنگ کمبودی احساس می‌کنیم باید ریشه‌ها را بررسی کنیم؛ اگر بخواهیم از دید فرهنگی به مهم‌ترین مسئله کشور بپردازیم باید در ایمانیات جامعه بازنگری کنیم. مطمئناً یک جای کار را اشتباه کرده‌ایم. ما ابزار بسیار قدرتمندی به نام قرآن در اختیار داریم که در کنار آن کلام اهل بیت و سنت نبوی قرار دارد. در شرایطی که ما چنین ابزار قوی و چنین دریایی از علم و فهم در دست داریم قائدتاً نباید بعد از چهل سال اصلاً مشکل فرهنگی داشته باشیم.

اگر تا قرن بیستم واژه قدرت در عرصه بین‌الملل غالباً ناظر به قدرت نظامی بود، در عصر حاضر این واژه، مفهومی فراتر از قدرت نظامی یافته و ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی را نیز دربر می‌گیرد. تجربه رویارویی نظامی برخی کشور‌های دارای تسلیحات پیشرفته نظامی با کشور‌های دیگری که از نظر نظامی هم تراز نبوده‌اند نشان می‌دهد که عوامل غیرنظامی نیز می‌توانند به عنوان ابزاری در جهت مهار و خنثی سازی تهدید‌های نظامی به شمار روند که از این عوامل با عنوان «بازدارندگی غیرنظامی» یا «بازدارندگی مادی» یاد می‌شود. پژوهش حاضر به ابعاد این موضوع و شیوه‌های تحقق آن پرداخته است.