پایگاه تحلیلی سدید

ابراهیمی دینانی گفت: من اگر چیزی بلدم، از محضر علامه طباطبایی آموختم. هانری کُربن واقعاً در محضر علامه حیران می‌شد. او نه ظاهراً اما شیعه‌ای تمام عیار بود. کربن از برکت علامه شیعه خالص بود. یقین دارم که اگر علامه را ندیده بودم، عمرم تضییع شده بود.

استاد حکیمی درباره دکتر شریعتی می‌گوید: تبلیغ اصلی ایشان، روی قرآن کریم بود که فهمید و فهمانید پس از آن، نهج‌البلاغه من کسی را سراغ ندارم که مثل ایشان بر نهج‌البلاغه تسلّط داشته باشد.

عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گفت: روح قانون اساسی تعیین سرنوشت توسط اراده ملت بوده است. یعنی جامعه به چنان بلوغی رسیده بود که در برابر استبداد و خودکامگی یا در برابر توطئه‌های استعمارگران و در برابر استحمار - که می‌تواند برآیند همدستی استعمار و استبداد باشد - یا حتی نادیده انگاشتن عقل و درایت جامعه و ملت باشد، قد علم کند.

عبدالله بچرانلو در دومین گردهمایی اصحاب علوم انسانی گفت: گفتمان، صرفاً محصور به رتوریک نیست. گفتمان در کشور ما به نحوی فهمیده شده که گویی گفتمان تنها ماهیت رتوریک و زبانی دارد.

حجت‌الاسلام علوی تهرانی استاد حوزه و دانشگاه در نشست یکصد و شصت و سوم فرهنگ مهدوی بیان داشت: مبادا که رفتار و عملکرد ما موجب آن بشود که وسیله غربالگری دیگران بشویم، وسیله آن بشویم که فردی از وجود نازنین امام مهدی عجل الله تعالی فرجه شریف فاصله بگیرد.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: حکمرانی امام(ره) مبتنی بر دانش‌های مختلفی چون؛‌ فلسفه، کلام، عرفان و اخلاق به عنوان «فقه اکبر» و فقه به عنوان تعیین کننده رفتار انسان که از آن با عنوان «فقه اصغر» یاد می‌شود، بود.

بررسی نحوه تعامل و کیفیت عملکرد دولت اسلامی در عرصه بین‌المللی و نوع نگاه امام خمینی (ره) به سیاست خارجی می‌تواند به ما در شناخت اندیشه سیاسی امام (ره) کمک شایانی‌کند. استقرار جمهوری اسلامی ایران در بهمن‌ماه سال ۱۳۵۷ در شرایط خاصی به لحاظ ارتباطات بین‌المللی صورت گرفت که جهان در دو بلوک شرق و غرب تقسیم شده بود.

به‌ طورطبیعی عموم مردم عبور از مرز‌های اخلاق و احساس را زودتر درک می‌کنند؛ اما وقتی به عرصه دانشگاه و نهاد علم می‌رسد و حاکمیت آمریکا نگاه می‌کند می‌بیند نهاد علم به جای اینکه در کنار او باشد و کماکان با طراحی پروژه‌هایی بتواند این مدیریت را انجام دهد، خود او به فطرت پیوسته است؛ لذا خیلی برای او سنگین‌تر می‌آید.

نزد ملاصدرا، تغییر نگرش انسان به عالَم و آدم، پیش از آنکه در گرو مقدمات تفکری باشد مبتنی بر تحول وجودی است. انسانی که از تجرد خیالی به تجرد عقلانی رسیده وجود و تمام قوای ادراکی و تحریکی او صبغه اخروی می‌گیرد و می‌فهمد اموری را که در گذشته نمی‌فهمید و هدفمندی، ارزشمندی و کارکرد داشتن امور در چشم او از سطح خیالی به سطح عقلانی ارتقا یافته و دقیقاً به همین دلیل می‌توان گفت با وجود و در پی آن با تفاضل و شدت و ضعف در وجود انسانی معنا‌های مختلفی برای زندگی قابل تصور و تبیین است.

ما یکسری آئین‌های مذهبی داریم که در اصل باید متکی به تعالیم دینی باشد، اما در جزئیات و در شکل تابع عرف است؛ بنابراین ما از یکسو نسبت به آئین‌ها و برنامه‌های مذهبی و حتی نسبت به منبر و مداحی و قرائت قرآن یکسری سختگیری‌هایی داشته باشیم که اصل مشروعیت این امور برای ما محرز شده باشد و از سوی دیگر دست ما باز است و می‌توانیم از ابزار‌های جدید استفاده کنیم.