پایگاه تحلیلی سدید

در شعر نمی‌توانیم فقط به اشک فکر کنیم. در شعر امروز فقط قافیه و ردیف کنار هم قرار گرفته و از هنر و کشفیات شعری خالی است. به همین دلیل بعضی از مداحان عزیز بخصوص آنها که پیشکسوت هستند از ظرفیت شعر امروز بهره نمی‌گیرند و به قول معروف نقشی در ارتقای شعر آیینی امروز ایفا نمی‌کنند و اصولاً تا جایی که من خبر دارم، شعرایی که فاخر می‌گویند، و سنجیده و با صلابت شعر می سرایند با مداحان چندان ارتباطی ندارند و از آن‌سو مداحان هم شعرای خودشان را دارند که بنا بر سلیقه مداح و جلسه مذکور شعر می‌سرایند. در حالی که شاعر آیینی باید شعرش را بگوید، مداح معرفت‌آموزی کند و آن را به مستمع انتقال بدهد.»

شاکری گفت: اگر بخواهیم به شکل دقیق‌تری به ریشه‌ها و زادگاه این اصطلاح در حوزه ادبیات داستانی نوین رجوع کنیم، باید پیش از هر چیز به خاستگاه این نوع ادبی مدرن توجه نشان دهیم. رمان تلاشی برای پایان دادن به کلیشه‌های فکری و ادبی ادوار پیش از خود بود. در تعریف مشهور از رمان آن را روایتگر انسان مسأله‌دار یا پروبلماتیک دانسته‌اند. انسان پشت کرده به سنت‌ها؛ و رمان را نیز روایتی خود بسنده و تشخص یافته دانسته‌اند که انسان را در کانون توجهات خود قرار می‌دهد. انسان پرسشگر و شکاک که بند‌های گذشته خود را بریده است و در صدد جستجو درباره خود و هستی است.

رضا اسماعیلی درباره شعر عاشورایی می‌گوید شعر عاشورایی باید «حسینی» باشد، نه «سینی»! شعری که پرده از چهره تزویر بر می‌دارد و حقیقت را می‌گوید.

او سیاست شعر خود را بسط دوستی درون نظام و ابلاغ عظمت و حقانیت امام و رهبر معظم انقلاب دانست. روزنامه جوان نیز به همین خاطر گفت‌وگوی ایشان را به طور کامل و به‌رغم همسو نبودن با برخی نکات منتشر می‌کند.

غلامرضا طریقی گفت: دو ویژگی مهم شعر وی از نظر منزوی شیدایی و شیوایی بود. عاطفه و شیدایی شعر شهریار در مقایسه با هم‌نسلانش و شیوایی به‌معنی نزدیک شدن به ساحت غزل امروز و فاصله گرفتن از غزل گذشته شیوایی بود که در آن وجود دارد. نکته دیگر نوآوری است. شهریار حلقه واصل غزل گذشته و امروز است.

نویسنده «این خاک آنقدر‌ها هم که می‌گویند سرد نیست» می گوید: بعد از جلسات مصاحبه، ثبت و ضبط و پیاده‌سازی خاطرات ارزشمند دوستان و راویان، کار را با جدیت شروع کردم و به سال‌هایی برگشتم که خودم در آن حضور نداشتم. با این حال تمام تلاشم این بود تا نوشته‌هایم جامع و مستند و به دور از کلیشه، حاشیه و زیاده‌گویی باشد

الهام باقری گفت:برخی پژوهندگان معتقدند حدود ۵۰ غزل حافظ طنز دارد؛ اما به باور من کمتر غزلی در دیوان حافظ پیدا می‌شود که طنز نداشته باشد؛ جنس طنز حافظ، اما «طنز کشف» است! به قول استاد خرمشاهی طنز کم‌رنگ یا طنز پنهانی هم به آن گفته می‌شود؛ یعنی در شعر حافظ باید غور کرد تا با هر بار خواندن یک نکته طنازانه جدید کشف کرد.

تاثیر شاهنامه در حفظ فرهنگ ایران این پژوهشگر همچنین به تأثیرگذاری شاهنامه در حفظ فرهنگ ایران اشاره و تصریح کرد: عشایر ایران باوجود اینکه سوادی نداشتند، سال‌ها فرهنگ‌شان را به‌واسطه شاهنامه حفظ کردند و مناسک و آیین داشتند تا اینکه مورد خیانت پهلوی قرار گرفتند و زبانشان ویران شد.

شاید مصرف‌کننده شعر ترجیح دهد سراغ همان تک‌بیت‌ها یا سطر‌هایی که با عنوان شعر سپید به خوردش داده می‌شود، برود. همه این‌ها مستلزم این است مخاطب نسبت به رباعی آگاهی پیدا کند و متولیان فرهنگ عمومی باید به مخاطبان آموزش دهند که هرچیزی را به عنوان شعر نپذیرد. این اتفاق در ترانه ما نیز درحال وقوع است.

راوی کتاب «چشم‌هایی که نوشتند» می گوید: چیزهایی در این کتاب هست که برای اولین بار درباره آنها حرف زده‌ام. اوضاع جامعه روبه‌راه نیست، نظرات مردم و مسائل جامعه باعث شد به این فکر کنم حرف‌هایم را بنویسم که چه؟ یا کسی نمی‌خواند یا اگر بخواند غم و اندوهش بیشتر می‌شود یا شاید هم تاثیری در زندگی آنها نداشته‌باشد. گاهی هم سکوت کرده‌ام که برخی آدم‌ها از حرف‌هایم ناراحت نشوند.