گفت‌وگو با نویسنده و کارگردان نمایش «پنگوئن‌های افسرده»؛
«پنگوئن‌های افسرده» روایتی است از سه ضلع مثلث موادمخدر یعنی تولیدکننده، پخش‌کننده و مصرف‌کننده. این نمایشنامه را «محمد میرعلی اکبری» نوشته و خود او برای اولین‌بار آن را در تالار قشقایی تئاترشهر به روی صحنه آورده است. نمایش روایتی پرپیچ‌وخم از تولید مخدری به نام اژدهاک است که در مدت یک ماه چندین نفر را به کام مرگ فرستاده است.
به گزارش «سدید»؛ «پنگوئن‌های افسرده» روایتی است از سه ضلع مثلث موادمخدر یعنی تولیدکننده، پخش‌کننده و مصرف‌کننده. این نمایشنامه را «محمد میرعلی اکبری» نوشته و خود او برای اولین‌بار آن را در تالار قشقایی تئاترشهر به روی صحنه آورده است. نمایش روایتی پرپیچ‌وخم از تولید مخدری به نام اژدهاک است که در مدت یک ماه چندین نفر را به کام مرگ فرستاده است. به بهانه اجرای نمایش «پنگوئن‌های افسرده» با نویسنده و کارگردان آن به گفتگو نشسته‌ایم و او درباره چگونگی نوشتن این متن و اجرا بردنش چنین می‌گوید:
چه شد نمایشنامه «پنگوئن‌های افسرده» را نوشتید و تصمیم گرفتید آن را در این روز‌ها به روی صحنه ببرید؟
چهار سال پیش، طرح نمایشنامه‌ای در ارتباط با موادمخدر داشتم که در آن به تولیدکننده، پخش‌کننده و مصرف‌کننده پرداخته بودم و خواستم این سه را در آن بررسی کنم. در رابطه با این طرح نکاتی را یادداشت کرده بودم تا اینکه سال گذشته انتشارات نمایش از من طرح نمایشنامه‌ای را برای چاپ شدن در مجموعه «قلم‌روشن» خواست و من نیز طرح نمایشنامه «پنگوئن‌های افسرده» را که چهار سال پیش نوشته بودم برای آن‌ها فرستادم. طرح تایید شد، نمایشنامه را نوشتم و در مجموعه قرار گرفت. دکتر اسدی و دکتر آشنا نیز کار را دوست داشتند و خواستند آن را اجرا ببرم.
چه شد نمایشنامه «پنگوئن‌های افسرده» را نوشتید و تصمیم گرفتید آن را در این روز‌ها به روی صحنه ببرید؟
چهار سال پیش، طرح نمایشنامه‌ای در ارتباط با موادمخدر داشتم که در آن به تولیدکننده، پخش‌کننده و مصرف‌کننده پرداخته بودم و خواستم این سه را در آن بررسی کنم. در رابطه با این طرح نکاتی را یادداشت کرده بودم تا اینکه سال گذشته انتشارات نمایش از من طرح نمایشنامه‌ای را برای چاپ شدن در مجموعه «قلم‌روشن» خواست و من نیز طرح نمایشنامه «پنگوئن‌های افسرده» را که چهار سال پیش نوشته بودم برای آن‌ها فرستادم. طرح تایید شد، نمایشنامه را نوشتم و در مجموعه قرار گرفت. دکتر اسدی و دکتر آشنا نیز کار را دوست داشتند و خواستند آن را اجرا ببرم.
حدود خردادماه پارسال بود که آقای ابراهیم گله‌دارزاده زنگ زد و گفت از مجموعه
«قلم روشن» این کار را دوست داشته و خواست که آن را در تئاترشهر به روی صحنه ببرم. تاریخ اجرای نمایش، اما به‌دلیل تعطیلی‌های پیاپی مشخص نبود تا اینکه وقتی سالن‌ها باز شدند، برای دی‌ماه به من نوبت اجرا داده شد. من نیز پنج سال بود در تئاترشهر اجرا نرفته بودم. در این شرایط کرونایی با ۲۰ نفر از عوامل که شامل ۱۶ بازیگر و چهار نفر از بچه‌های پشت‌صحنه بودند، کار را تمرین کردیم و این روز‌ها در حال اجرای آن هستیم.
در انتخاب بازیگران این کار چه معیار‌هایی را مدنظر داشتید و چه شد که به این تیم بازیگری رسیدید؟
حدود سه‌ماه طول کشید تا گروه‌مان را کامل کنیم. من و حسین کشفی‌اصل به‌عنوان مدیر پروژه، چهارماه روی آن کار کردیم. او به من در این راه کمک زیادی کرد. ما بازیگر‌های متعددی را بررسی کردیم و با بسیاری از آن‌ها حرف زدیم. برخی به‌دلیل شرایط کرونایی بازی در این کار را قبول نکردند و بعضی نیز شرایط بازی در این نمایش را نداشتند. درنهایت بعد از سه‌ماه به تیم فعلی رسیدیم. ملاک اصلی من در انتخاب بازیگر‌ها بحث اخلاق بود. خواستیم بازیگرانی خوش‌انرژی، خوش‌اخلاق و منظم را انتخاب کنیم و می‌توانم بگویم به بهترین، بااخلاق‌ترین و منظم‌ترین تیم بازیگری برای این کار رسیدیم و از این بابت خدا را شکر می‌کنم.
متن نمایشنامه کاملا رئال است. چه شد که برای این متن رئال چنین صحنه‌ای را انتخاب کردید؟
در نمایشنامه لوکیشن‌های متعددی داشتیم و به همین خاطر نمی‌توانستیم دکور رئالیستی داشته باشیم؛ زیرا در بودجه ما نمی‌گنجید و در سالن قشقایی نیز امکان پیاده‌سازی آن نبود. باید به سالنی می‌رفتیم که دکور بتواند در آن بچرخد. به همین دلیل از احسان فلاحت‌پیشه که طراحی صحنه نمایش‌هایم را انجام می‌دهد، خواستم دکوری مینیمال و کاربردی برای این نمایش طراحی کند و در ادامه به آن چیزی رسیدیم که روی صحنه می‌بینید و هر دو نیز از این دکور و فضا احساس رضایت داریم.
در متن نمایشنامه دخل و تصرفی داشتید یا کاملا به آن پایبند بودید؟
نمایشنامه ۴۵ دقیقه کوتاه شده است. اگر قرار بود نمایشنامه بدون هیچ تغییری روی صحنه برود زمان کار دوساعت و نیم می‌شد.
استقبال از نمایش تا امروز چطور بوده است؟
نمودار این استقبال بالا و پایین می‌رود. روز‌هایی بود که تمام ظرفیت سالن پر می‌شد و روز‌هایی هم این اتفاق نمی‌افتاد.
در اجرا بردن این متن با چه چالش‌هایی روبه‌رو بودید؟
خداراشکر می‌کنم که گروهی همراه داشتم و برای اجرای این کار با چالشی مواجه نشدم. به نظرم همه‌چیز به‌خوبی پیش رفت. بازیگران همراه بودند، تئاتر شهر بسیار با ما همکاری کرد و آقای آشنا در مرکز هنر‌های نمایشی نیز می‌خواست این متن به اجرا برسد. به همین خاطر همه‌چیز روال خودش را به‌خوبی پیش برد.
قصد دارید پس از اتمام اجرای این نمایش در تالار قشقایی، آن را در سالن دیگری هم به روی صحنه ببرید؟
خیر، چنین قصدی ندارم؛ زیرا تعداد بازیگران کار زیاد است و اگر بخواهم نمایش دیگری کار کنم، نمایشی کم‌پرسوناژتر را انتخاب خواهم کرد.
پس از نمایش «پنگوئن‌های افسرده» چه کار‌های دیگری را از شما خواهیم دید؟
سال آینده دو اجرای کارگاهی دارم؛ یکی کارگاه از ایده تا اجرا با بچه‌های قدیمی خودم است که بهار به روی صحنه خواهیم رفت و دیگری پروژه «تمرکز تا باور» که با آرش فلاحت‌پیشه شروع کردیم.
در این پروژه هفت نفر از فارغ‌التحصیلان انتخاب شده‌اند که قرار است برای آن‌ها نمایشنامه‌ای بنویسم، با آن‌ها کار کنم و نمایش را روی صحنه ببریم.
انتهای پیام/
منبع: صبح نو
ارسال نظر
