به گزاش «سدید»؛ گرچه غربی‌ها سعی دارند با ظاهرسازی، خود را به عنوان حامی مطلق حقوق بشر معرفی کنند، اما در عمل به مجرمانی می‌مانند که حتی حقوق اولیه بشر را نیز نقض کرده و باید مورد بازخواست و مجازات جوامع بین‌المللی قرار گیرند.
اخیراً قایقی حامل حدودا ۲۰۰ پناهجو که در رویای رسیدن به زندگی بهتر راهی کشور‌های اروپایی شده بودند، به هنگام نزدیک شدن به ساحل شهر «کروتونه» ایتالیا دچار سانحه شد و ده‌ها نفر از این افراد از جمله کودکان جان خود را از دست دادند. این فاجعه انسانی در حالی رقم خورد که مقامات و رسانه‌های غربی با عادی‌انگاری، سانسور خبری و برجسته‌سازی حاشیه‌هایی همچون ملیت این افراد، تلاش کردند افکار عمومی را از حقایق و ریشه‌های بروز این فاجعه دور سازند.
با این حال نگاهی واقع‌بینانه و ریشه‌ای به مرگ‌های دسته‌جمعی پناهجویان در دریا‌های خروشان، بیان‌گر حقایقی ورای این ادعاها است. نخست آنکه؛ جنگ‌افروزی و سلطه‌گری غرب در منطقه غرب آسیا و آفریقا امری غیر قابل انکار است که در کنار سیاست‌های تحریمی، زمینه‌ساز آواره‌گی و کوچ اجباری میلیون‌ها نفر از کشورهایشان شده و در این راستا غرب حتی به ملت‌های اروپایی مانند میلیون‌ها اوکراینی هم رحم نکرده است. دوم آنکه؛ آمریکا و کشور‌های اروپایی، گرچه کنوانسیون‌های بین‌المللی همچون کنوانسیون ۱۹۵۲ پناهجویان را امضا و متعهد به حمایت و پذیرش آن‌ها شده‌اند، اما تا به امروز از اجرای این تعهدات سر باز زده و یا اینکه به صورت گزینشی رفتار کرده‌اند.
قوانین سخت‌گیرانه برای پذیرش پناهجویان، ایجاد موانع چندلایه و دیوارکشی در مرزها، تنها گوشه‌ای از رفتار‌های غیر قانونی اروپا و آمریکا در قبال پناهجویان است. در حالی که سازمان‌های بشردوستانه بار‌ها درباره وضعیت بحرانی کمپ‌های پناهجویان هشدار داده‌اند، غربی‌ها با تغییر واژه مهاجر به جای پناهجو، این رفتار‌ها را توجیه و حتی با نادیده گرفتن قوانین بین‌المللی به وضع قوانین سخت‌گیرانه علیه پناهجویان می‌پردازند.
غربی‌ها همچنین به جای رویکرد مسئولانه در قبال پناهجویان، مواضعی خصمانه علیه کشور‌هایی مانند ایران که بیش از ۴ دهه میزبان میلیون‌ها مهاجر از کشور‌های همسایه از جمله افغانستان بوده، اتخاذ می‌کنند. طبق اعلام سازمان ملل، ایران با وجود تحریم‌های کشور‌های غربی و تمام مشکلات اقتصادی از هیچ خدمتی به این افراد کوتاهی نکرده و نام کشورمان از این حیث در جمع برترین‌ها قرار دارد.
سوم آنکه؛ وضعیت بحرانی پناهجویان منحصر به پشت مرز‌های اروپا و آمریکا و یا کمپ‌های پناهجویان نیست بلکه بسیاری از این افراد پس از ورود به خاک این کشورها، در مراکز نگهداری پناهجویان با زنجیره‌ای از بحران‌ها و رفتار‌های ضد انسانی روبه‌رو می‌شوند. نمونه بارز این وضعیت بحرانی را می‌توان در انگلیس مشاهده کرد که اخیراً با رسوایی ربوده شدن کودکان در هتل‌های اسکان پناهجویان مواجه شده است.
تحقیقات هفته‌نامه «آبزرور» نشان می‌دهد که ده‌ها کودک پناهجو توسط گروه‌های تبه‌کار از هتلی در شهر برایتون در جنوب انگلستان که توسط وزارت کشور اداره می‌شود، ربوده شده‌اند و این روند ظاهراً در سراسر سواحل جنوبی این کشور همچنان جریان دارد.
نکته قابل توجه آنکه؛ این وضعیت بحرانی، جدید نیست و از مدت‌ها قبل جریان داشته و نقش مقامات ارشد انگلیسی در آن آشکار است. اسناد غیر قابل انکاری نیز وجود دارد که از ارتباط نزدیک اعضای خاندان سلطنتی انگلیس با برخی از باند‌های قاچاق دختران و کودکان حکایت می‌کند.
در کنار این مباحث، می‌توان به رفتار‌های نژادپرستانه مانند پذیرش کودکان پناهجو بدون والدینشان و یا طرح‌های انتقال پناهجویان از انگلیس به کشور‌های پناهجویان و... اشاره کرد. اگرچه اروپا و آمریکا سعی دارند با ظاهرسازی خود را به عنوان حامی حقوق بشر و امور انسان دوستانه به جهان معرفی کنند، اما در عمل به مجرمانی می‌مانند که حتی حقوق اولیه بشر را نیز نقض کرده و باید مورد بازخواست و مجازات جوامع بین‌المللی قرار گیرند.
نمای آشکار حقوق بشر غربی و آمریکایی را می‌توان در نشست اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل مشاهده کرد که به جای تعهدپذیر شدن و اذعان به اشتباهاتشان، دست به پرونده‌سازی و هوچی‌گری‌های بی‌پایه و اساس علیه کشورها از جمله ایران زدند.
رفتار غیر اصولی نشست شورای حقوق بشر و بی‌توجهی آن به فجایع انسانی، بیان‌گر لزوم توجه به دیدگاه‌ها و نظراتی برای تغییر در این ساختار از یک‌جانبه‌گرایی غرب به چندجانبه‌گرایی با محوریت کشور‌هایی است که در عمل الگویی موفق در حمایت از امنیت جهان و آواره‌گان و پناهجویان داشته‌اند.
/انتهای‌پیام/
منبع نورنیوز
