به گزارش «سدید»؛ کریم سربخش، داور بخش دینی دوازدهمین جشنواره پویانمایی تهران که امسال برگزیده نداشت، در گفتگو با ایکنا درباره الزام بودن بخش دینی در جشنواره پویانمایی گفت: قرار دادن بخش دینی در مهم‌ترین جشنواره پویانمایی کشور، مسیر را برای رقابت، تفکر، تولید و انگیزه برای هنرمندان و پژوهشگران مختلف دینی هموار می‌کند تا در آینده به تعریف دقیق‌تری در این حوزه در چگونگی تولید و ارائه برسند.
وی افزود: لزوماً یک اثر دینی به حوزه تاریخ مرتبط نیست که فقط به بررسی زندگی معصومان و پیامبران محدود شود. البته این شکل آثار بخشی از تولیدات دینی است که در جایگاه خود مورد اهمیت و نیاز است، اما به طور کلی می‌توان گفت هر اثری که بتواند با حس و حال کمال و فطرت پاک انسان‌ها مخاطب را به مسیری درست هدایت کند می‌تواند یک اثر دینی باشد.
این انیماتور در پاسخ به این سوال که چرا در این جشنواره از میان کار‌های موجود هیچ اثری نتوانست عنوان اثر برگزیده را به خود اختصاص دهد؟ گفت: در هر جشنواره‌ای داوری امر بسیار پیچیده و سختی است. امری که هم نیاز به برقراری عدالت و هم نیاز به یک دانش تخصصی و فنی دارد. بخش دینی علاوه بر این‌ها نیاز به دریافت محتوایی مناسب نیز دارد. در بین آثار محدودی که در این بخش به مرحله داوری رسیده بود با وجود اینکه بعضی از آن‌ها حتی چند بار دیده شد نتوانست گروه داوران را به نتیجه انتخاب برساند تا به برگزیده شدنشان ختم شود.
این داور جشنواره پویانمایی افزود: در میان این آثار، برخی تولیدات با مفاهیم خوب و تعدادی دیگر با تکنیک‌های اجرایی درست سعی داشتند آموزه‌های دینی را مدنظر قرار دهند، ولی هیچ اثری نتوانسته بود معنا را با تکنیک همراه کند. هنرمندانی که قرار است محتوای دینی را در راستای مخاطب‌پسندی تولید کنند باید در نظر داشته باشند خلاف سایر بخش‌ها، کار سخت‌تری برعهده دارند، زیرا به محتوا و تکنیک به موازات هم باید نظر داشته باشند.
سربخش آسیب رایج در میان کار‌هایی که می‌خواهند موضوعات دینی را مد نظر قرار دهند؟ چنین توصیف کرد: شعارزدگی، کلیشه‌سازی و مستقیم‌گویی در عصر حاضر بدترین آفت آثار محتوایی در دنیای پویانمایی است. هنرمندان در این حوزه باید تلاش کنند تا آثار را به دور از شعار و کلیشه‌های مرسوم در دهه‌های آغازین انقلاب خلق کرده و با مفاهیم امروزی و تکنیک‌های بدیع و جذاب به مخاطب ارائه کنند.
وی تاکید کرد: مخاطب‌شناسی یکی از مهم‌ترین بند‌هایی است که هنرمندان حوزه پویانمایی برای تولید بهتر این آثار باید به آن توجه کنند. پویانمایی یک حوزه وسیع در دنیا به شمار می‌آید که در مهم‌ترین شرکت‌های تولیدی انیمیشن‌سازی دنیا، برحسب مخاطب دسته‌بندی شده و با روانشناسی، جامعه‌شناسی و ... پیوند خورده تا یک اثر در خور مخاطب تولید شود. اگر هنرمندان برای تولید آثار دینی ابتدا مخاطب هدف خود را مشخص کنند و روی نیاز این مخاطب تمرکز داشته باشند، بهتر می‌توانند به آثار موفقی دست یابند.
این سینماگر در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر اینکه آیا جامعه امروز پذیرای چنین کار‌هایی است؟ تصریح کرد: در ادامه صحبت قبل به همان نکته مخاطب‌شناسی باز می‌گردم. اگر صاحب اثری مخاطب را بشناسد و بر اساس نیاز او تولید کند و این تولید هوشمندانه صورت گرفته باشد قطعاً جامعه مخاطب هم با آن همراهی می‌کند. یعنی اگر هنرمند تولید‌کننده بتواند با شیوه‌های نوین تولید پویانمایی، اثری جذاب از لحاظ فرم و محتوا تولید کند مخاطب با این نوع آثار ارتباط برقرار می‌کند، ولی اگر هم نتواند چنین کند و هدف از تولیدش فقط این باشد که اثری دینی را باری به بسازد تا بیلان کاری برای نهاد یا موسسه‌ای شود این روند به شکست منجر شده و مخاطب آن را نمی‌بیند.
این تهیه‌کننده در انتها برای اینکه مخاطب به این موضوعات علاقمند شود، پیشنهاد کرد: هر دسته مخاطبی، علائق، سلایق و جامعه هدف خود را دارد. اگر یک فیلمساز موفق پویانمایی در هر کجای دنیا موفق شود از زاویه دید سلایق مختلف حرف بزند کاری مورد پسند واقع خواهد شد.
انتهای پیام/
منبع:ایکنا
