وضعیت سنجی نویسندگی و نشر فیلم و سریال‌های کودک و نوجوان در گفتگو با علی خودسیانی؛
متاسفانه به سینما، انیمیشن و برنامه‌های کودک و نوجوان با برچسب «بچه بازی» نگاه می‌شود و در بهترین حالت، نگاه تهیه کننده، نویسنده و کارگردان‌ها به جشنواره کودک همواره سکوی پرتابی برای سینمای بزرگسال بوده است.
در حاشیه سینمای مادرمحور به سبک ایرانی؛
در سکانسی که مادر تک و تنها در اتاقی با تابوتی روبه‌رو شده است. از نمای بالا سوژه‌ی آسیب‌پذیر، مادر را می‌بینیم که بی‌تابی امانش را بریده. ناگهان پرچم روی تابوت را کنار می‌زند. شوکه می‌شود. با یک جسد کوچک کفن‌پیچ‌شده روبه‌رو است. جوان رشیدش به اندازه‌ی یک نوزاد شده. چندپاره‌استخوان را همچون نوزادی به بغل می‌کشد. صدای ناله‌ی مادر و شروه‌ی محلی‌ای در هم تنیده می‌شود که «ننه از دشت بیابون کی میایی.. دوتا چشمم نمی‌دن روشنایی»...
مروری بر نقاط قوت و ضعف فیلم «نرگس مست»؛
در جشنواره ایندین فست آمریکا (آبان ۱۳۹۸)، جایزه بهترین فیلم تکنیکی و هنری از منظر داوران به «نرگس مست» تعلق گرفت. در اختتامیه چهارمین دوره جشنواره لیفت ایندیا فیلموتساو (دی ماه ۱۳۹۹) که در شهر لوناولای هندوستان برگزار شد نیز «نرگس مست» توانست دو جایزه مهم را از آن خود کند. یکی جایزه بهترین موسیقی فیلم بلند با آهنگسازی مجید درخشانی و دیگری جایزه ویژه هیأت داوران که به کارگردان فیلم یعنی جلال الدین دری اهدا شد.
بررسی اجمالی اشتراک فرهنگی میان هند و ایران دوران قبل از انقلاب؛
فیلم‌های هندی با ویژگی‌های خاصی که داشتند و همچنین سرمایه قابل توجهی که از آن‌ها حمایت می‌کرد، توانستند به بسیاری از نقاط جهان از جمله ایران راه پیدا کنند. اشتراکات فرهنگی قابل توجه میان ایران و هند موجب شد تا جهان سینمایی آن‌ها نیز دست کم در بازنمایی و ترسیم محتوایی اثر و درون مایه و مضمون آن به هم نزدیک و شبیه شود و این مسأله امکان همذات پنداری بیشتر مخاطبان ایرانی با فیلم‌های هندی را در نسبت با سینمای هالیوود فراهم کرد.
بررسی دلایل کاهش مخاطبان سینما در گفتگو با سجاد نوروزی؛
در بسیاری از شهر‌های کشور حتی یک سالن سینما وجود ندارد. در حال حاضر ۸۵ درصد فروش سینمای ایران تنها در ۲۰ پردیس سینمایی رقم می‌خورد! اصلا ما درباره چه چیزی صحبت می‌کنیم؟ مگر ما تبلیغات سراسری برای سینما داریم؟ پس ما با یک سینمایی سر و کار داریم که دستش در جیب مخاطب نیست و دراین حالت ضرورتی برای خودش نمی‌بیند که مخاطب را سرگرم کند و نتیجه همینی می‌شود که شما مشاهده می‌کنید. این سینما چه نیازی به مردم دارد؟
بررسی وضعیت این روز‌های سینما در گفتگو با محمدتقی فهیم؛
انحراف سینما نسبت به مخاطب از نقطه‌ای آغاز شد که این آقایان نسبت به تماشاگران نگاه منفی داشتند و سینما را به این سمت بردند که ما باید برای کسب اعتبار جهانی فیلم‌های روشنفکرانه بسازیم. وقتی سینما به لحاظ مدیریت و بودجه دولتی شد و حاکمیت نیز به نوع خاصی از فیلم‌ها چراغ سبز نشان می‌داد درنتیجه اکثر فیلم‌سازان در زمان ساخت فیلم بجای اینکه نیاز مخاطب و جذب او به سالن‌های سینما را مدنظر داشته باشند، بیشتر به فکر این بودند که فلان جشنواره خارجی آن‌ها را بپسندند.
ژانرشناسی فیلم‌های هندی؛
یکی از دلایل علاقه‌مندی مخاطبان ایرانی و حتی هندی به ژانر‌های درام و ملودرام خانوادگی، این است که سنخیت‌های فرهنگ شرقی موجب می‌شود. مخاطبان دو کشور، این موقعیت‌های درام یا تراژیک و همچنین شخصیت‌ها و قهرمان‌ها را بهتر درک کرده و با آن‌ها همذات پنداری کنند. ضمن اینکه ایرانیان به پایان خوش قصه‌ها و فیلم‌ها علاقه خاصی دارند و این عنصر در فیلم‌های هندی پررنگ است.
شباهت فیلم «باران» مجیدی به «فاندری» مانزوله؛
هر دو این فیلم باران و فاندری، سعی در بازنمایی مسئله حاشیه‌نشینی دارند. سینما بازتولید واقعیت است و نمی‌تواند از زندگی واقعی جدا شود. سینما به عنوان هنر می‌تواند موانع اجتماعی، فرهنگی و زبانی را بشکند. هند از نظر فرهنگ سینمایی غنی و چندین فیلم به زبان منطقه‌ای را در خود جای داده است. سینمای مراتی، یکی از چندین سینمای محلی هند، فضای خاص خود را دارد که جذابیتی در بین تماشاگران ایجاد کرده است. سینما همواره سعی در ارسال پیام‌های اجتماعی در مورد موضوعات مختلف داشته است. با این حال، سینمای خاصی که موضوع حاشیه نشینی را به تصویر می‌کشد همچنان انتقادی است. بر خلاف مضامین پر زرق و برق سینمای بالیوودی، سینمای مراتی صادقانه تلاش می‌کند تا مشکلات حاشیه نشینی را توصیف کند. فیلم سینمای فاندری (۲۰۱۴) تلاش می‌کند تبعیض طبقاتی، دالیت و حاشیه نشینی را بازنمایی کند. باید در نظر گرفت که این تنها سینمای هند نیست، بلکه سینما در سراسر جهان در خدمت مسائل حاشیه‌نشینی است تا سد اجتماعی و اقتصادی را بشکند.
مروری بر اشتراک تمدن هند و ایران در قرن ۱۶ و ۱۷ میلادی؛
آریایی‌ها ساکن ایران و هند بوده‌اند. در نتیجه، زمینه‌های مشترک بسیاری در زبان‌ها، ادیان و لباس‌های دو کشور وجود داشته است. رابطه فرهنگی ایران و هند در پیش از اسلام، به بهترین وجه در هنر متجلی است. اگرچه این رابطه دچار فراز و نشیب‌های مختلفی نیز شده است. مردم هند و ایران به‌عنوان دو تمدن باستانی همسایه، همواره در طول اعصار از پیوندهای تاریخی نزدیکی برخوردار بوده‌اند. آن‌ها وطن مشترک، گذشته زبانی و نژادی مشترک داشتند. در طول چندین هزار سال، آن‌ها در زمینه‌های زبان، مذهب، هنر، فرهنگ، غذا و سنت‌های دیگر با یکدیگر تعامل کرده و یکدیگر را غنی کردند.
میزگرد بررسی مفهوم سینمای سیاسی و بایسته‌های آن در جامعه ایرانی با حضور منوچهر اکبرلو و سعید الهی/ بخش چهارم؛
اکبرلو: بی‌سیاستی مدیران، بزرگ‌ترین آسیب را به سینمای سیاسی کشور می‌زند و اصطلاحاً دوغ و دوشاب را با همدیگر مخلوط می‌کند؛ یعنی در مورد یک فیلم معمولی عطش کاذب ایجاد می‌شود و در فیلم‌ساز ادعا ایجاد می‌کند. این اتفاق به نظر من از دهه هفتاد آغاز شد/ الهی: مافیا به ده نفر می‌گویند! وقتی ۹۹ درصد جامعه هنری شما را تحویل نمی‌گیرند!