پایگاه تحلیلی سدید

فرهنگ و هنر - سینما و تلویزیون
وزارت «امور روزمره» و «تصمیمات میانه»!
بایسته‌های مواجهه دولت جدید با سینما و تئاتر در ایران؛
نیل به سبک هنری انقلاب اسلامی، مهم‌ترین مسئله بر زمین‌مانده وزارت فرهنگ و نهادهای فرهنگی نظام جمهوری اسلامی است. اشتغالات روزمره، سال‌هاست که این وزارتخانه را از پرداختن به مسائل مبنایی و فکری عرصه هنر دور کرده است. در دولت آینده، ضروری است که نگاه جامع تحقق هنر انقلاب اسلامی در تمامی فعالیت‌ها حکم‌فرما باشد و لازمه این امر، حضور مدیران صاحب‌نظر در تصمیمات کلان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
تضعیف‌گران فرهنگ مشغول کارند!
چرا اعمال قانون کپی‌رایت در ایران محقق نمی‌شود؟
از جمله مواردی که منجر می‌شود یک اثر مثلاً سینمایی یک‌باره بدون اکران رسمی یا طی مراحل مرسوم برای رسیدن به مرحله اکران عمومی در فضای مجازی پخش شود، اختلافات معمول میان تهیه‌کننده و کارگردان اثر است.
«Wednesday» و نظراتی که با بقیه متفاوت است
گپ و گفتی با بچه‌های دهه هشتاد و نود راجع به سریال ونزدی؛
ونزدی یک اکت رفتاری و گفتاری داشت که به نظر من برای هر نوجوانی لازم است. او به مادرش می‎گفت من نمی‎توانم پا جای پای تو بگذارم! این همان چیزی است که همۀ ما درگیرش هستیم. مادر من هم در زمان دانش‌آموزی‌اش خیلی باهوش بود، اما من متوجه شدم که نمی‎توانم پا جای پای او بگذارم، چون من، مادرم نیستم. امیدوارم همۀ والدین شنیده باشند.
انسان در تسخیر امواج
به بهانه سالروز تأسیس رادیو در ایران؛
رادیو تنها صداست و تصویر‌های رنگ‌ووارنگ و شکل‌های جذاب ندارد. اما هنوز هم در میان رسانه­‌های ارتباطی، طرف‌داران خاص خودش را دارد. شاید یکی از دلایل محبوبیتش این است که می‌­توانی در میان کار‌های دیگر، آن را بشنوی و آنچه می­‌خواهی را دریابی؛ و به همین دلیل بود که رادیو به‌محض ورود به ایران توانست خودش را در دل ایرانیان جا کند و تا امروز هم پابرجا و خواستنی است.
نقطه‌ضعف «برای آزادی» چیست؟
در نشست «تماشای تاریخ انقلاب اسلامی در قاب مستند» با همراهی محمدتقی فهیم عنوان شد؛
آزادی به‌راحتی اتفاق نمی‌افتد و هزینه‌بر است. کارگردان به دنبال آن است که نشان دهد هزینه آزادی، شهادت است. در ابتدای نوشته فیلم، حسین ترابی ذکر می‌کند که اگر ملتی نخواهد شهید داشته باشد، آزاد نخواهد بود؛ بنابراین ملت ایران به پیشواز مرگ می‌روند و فیلم «برای آزادی» با نمایش پلان مرگ و قبرستان شروع می‌شود و با مرگ و قبرستان نیز به پایان می‌رسد. اما درعین‌حال، فیلمی ناامیدکننده نیست.
صداوسیما بدون قانون اداره می‌شود!
نگاهی به وضعیت تحول صداوسیما در گفتگو با محمدصادق نصراللهی؛
در صداوسیما، همه چیز به صورت دورهمی اداره می‌شود! دلیل آن هم این است که «قانون بر صداوسیما» نداریم! در سازمان این مقررات وجود دارد که خیلی از آن هم شفاف نیست. خیلی از این قانون‌ها قائم به اشخاص است و از بسیاری از آن‌ها اطلاعی نداریم. دلیل این هم یک داستان تاریخی است و آن هم این است که قانون صداوسیما توسط بازنگری‌های قانون اساسی منسوخ شده است؛ چون صداوسیما ۴ قانون دارد: اداره، خط‌مشی محتوایی، اساسنامه و نظارت.
تحول در حوزه صدا خیلی جدی گرفته نشد!
نگاهی به تحول در رسانه ملی در گفتگو با ابراهیم شمشیری؛
من به شخصه از منتقدان سازمان درباره حوزه «صدا» هستم. چون تحول در این حوزه آنقدری که باید دنبال و پیگیری نشده است. البته ما با سازمان خیلی بزرگی در حوزه صدا مواجه‌ایم؛ از شبکه‌های رادیویی برون مرزی تا صدای استان‌ها، به‌طور کلی ۵ مدل شبکه رادیویی داریم که هر کدام از آن‌ها ذیل یک بخش اداره می‌شوند و اینگونه نیست که همه آن‌ها زیرمجموعه معاونت صدا باشند. از همه شبکه‌های رادویی حدود یک چهارم شاید زیرمجموعه این معاونت باشند.
نمی‌شود این تغییرات را تحول نامید!
وضعیت سنجی تحول در صداوسیما در گفتگو با عباس معلمی؛
یکی از مسائل اساسی صداوسیما بحث مخاطب و محتوا است؛ یعنی ممکن است شما یک محتوای با کیفیتی را هم عرضه کنید، اما اگر مخاطب نداشته باشید، به اهداف موردنظر نرسیده‌اید. در برخی از رسانه‌های دنیا مخاطب حرف اول را در سیاست‌گذاری دارد و آن رسانه‌ها هر برنامه‌ای را که دارای جذابیت باشد، برای رضایت مخاطبانشان پخش می‌کنند و دیگر داشتن محتوا در آن برنامه اهمیت ندارد و عنوان این کار را «سرگرمی» می‌گذارند.
بدون «نظریه رسانه‌ای» تحول صداوسیما صرفاً ذوق و سلیقه مدیر است
نگاهی به برنامه تحولی رسانه ملی درگفتگو با اسماعیل صابر؛
بین مشکلات سازمان صداوسیما در برهه کنونی، دو موضوع اهمیت ویژه‌ای داشته و روی سایر مشکلات، اثر مستقیم دارد، نخست مسئله نظریه‌پردازی و تولید علوم انسانی مرتبط با رسانه؛ اینکه اساساً دانش علوم انسانی مربوط به مدیریت رسانه را نداریم و مشکل دوم، ماجرای رقابت صداوسیما با شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی است که گویا از این فضا عقب‌افتاده است.
نگاهی به جایگاه مخاطب در صداوسیما در گفتگو با محمود علیپور؛
در همه جای دنیا اولین مخاطب تخصصی که شبکه آن جدا می‌شود، کودک و نوجوان است؛ چرا؟ چون اساساً برنامه‌های این دو طیف کاملاً مجزاست و اصلاً یک اقتضائات خاص روانشناختی و موضوعی دارد، به‌شدت مخاطب حساسی دارد و نیازمند یک دقت ویژه در برنامه‌سازی برای آن‌ها هست. وقتی صحبت از شبکه تخصصی می‌شود، متر و معیار مشخصی دارد. شما وقتی برای مخاطب تخصصی خود که سن حساسی هم دارد حاضر به هزینه کرد نیستید، در آینده حتماً برای شما هزینه می‌تراشد.

بی‌حجاب‌ها از کاربرد امر دینی ناآگاهند

رمان نوین ایران حاصل تاریخ‌ شفاهی مقاومت است

میهن‌دوستی مومنانه

موضع روحانیت درباره فلسطین خط امام است

چگونه سواد رسانه به منفعت عمومی تبدیل می‌شود؟

فقه مقاومت و تبیین دکترین هسته‌ای

«تلفیق مفهومی» راهکار امتدادبخشی به فلسفه اسلامی

عدالت آموزشی در برهوت بودجه

نتفلیکس علیه یک تمدن

مسئولیت‌ناپذیری ما در تاریخ بشری بی‌سابقه است!

صدای فلسطینی!

مسجد را در بوستان‌ها بسازیم؟

مواجهه شاعران نامدار ایرانی در برابر حملات مغول

۲۰۰ سال مانده تا ظهور!

احیای هنر مینیاتور با الهام از ادبیات فارسی

بسیج نیامده تا کمبود دولت‌ها را جبران کند

سؤالی که غزه از تمامی بشریت می‌پرسد

اشتغال‌زا و عدالت‌گستر یا خطای بزرگ و عدالت‌ستیز ؟

فضاسازی برای پنهان کردن ترو‌رها و جنایت‌ها خصیصه رژیم صهیونیستی است

کنشگران قاب سینما چطور قاپ مردم را دزدیدند؟

وزارت «امور روزمره» و «تصمیمات میانه»!

آسیب به آینده‌سازان در نبود راهبرد فرهنگی

کنش‌های متقابل به واسطه تلفن‌های همراه فرازمینی شده است

داستان تأسیس دانشکده معقول و منقول در ایران

امام جماعت باید پیگیر امور اجتماعی محله باشد

ناتوانی قوانین بین‌المللی در جلوگیری از تکرار نسل‌کشی

مسجد نهادهای متعدد دارد؛ اما متولی ندارد!

اعتقاد علمای اسلام به ولایت فقیه

عدالت آموزشی در تنگنای نیمکت‌های سه‌نفره

بُرد محدود مراجع اجتماعی جدید در ایران!