برچسب ها - عبدالوهاب فراتی

شهید صدر معتقد بود نزاعی که میان شیخ فضل‌الله نوری و طرف‌داران مشروطه - یعنی آخوند خراسانی و مرحوم نائینی - وجود داشت و به واسطه آن، شیخ می‌گفت مصوبات مجلس بدعت و کفر است، به این دلیل است که تصور شیخ، چنین شکل گرفته که فقها در عصر مشروطه که تلاش می‌کردند قوانین بشری و عرفی را در حوزه‌های خالی از نص به رسمیت بشناسند، از نظر ایشان چنین قوانینی جای شریعت می‌نشست؛ لذا شیخ می‌گفت شما هر چیزی را که بیاورید به‌جای شریعت سخن بگوید، این بدعت است.

مفهوم دیگری نیز در اواخر دهه هفتاد در ایران مطرح شد و آن سیاست دینی و عرفی بود. این رویکرد جمعی برقرار می‌کرد میان سیاست دینی و سیاست عرفی و مرادش آن بود که ولو آنکه سیاست یا دولت ما دینی باشد، یک جایی از مسیر عرف عبور کرده و دیگر چیزی به نام سیاست دینی باقی نمی‌ماند.