روزنامه نگاری

داستان‌های مربوط به نسل‌کشی اسرائیل نیز در رسانه‌های غربی سانسور می‌شوند. صدای فلسطینی‌ها و مدافعان حقوق بشر سرکوب می‌شود. به خبرنگاران دستور داده شده است که از «سرزمین اشغالی»، «فلسطینی‌ها» یا «اردوگاه‌های آوارگان» نامی نبرند. آن دسته از قربانیان غیرنظامی فلسطینی که به طور کامل محو نمی‌شوند، در بهترین حالت به «خسارات جانبی» یا «سپرهای انسانی» تقلیل یافته و در بدترین حالت به‌عنوان «تروریست» معرفی می‌شوند. در قتل‌عام پس از کشتار، فلسطینی‌ها در تیتر روزنامه‌ها توسط اسرائیل کشته نمی‌شوند، بلکه فقط «می‌میرند».

درحالی‌که بحث‌های جامع و مؤثری درباره همجنس‌گرایی یا نژادپرستی در آمریکا صورت گیرد، صحبت درباره فلسطین و صهیونیسم، بدون واکنش‌های شدید ممکن نیست. این کار اغلب «استثنای فلسطین» برای آزادی بیان نامیده می‌شود.