پایگاه تحلیلی سدید

این یک واقعیت تاریخی است که وقتی دولت‌های مدرن شکل می‌گیرند گفتمان غالبی وجود دارد با عنوان ناسیونالیسم که مبتنی بر زبان واحد، فرهنگ واحد و... به دنبال جامعه سازی است. در مرحله بعد توسعه به‌نوعی یکسان‌سازی فرهنگ‌ها پیش می‌رود و نسبت دارد با این دولت‌های ملی. البته خود دولت‌های ملی مراحلی را طی می‌کنند. البته خود مفهوم توسعه هم امروز مانند توسعه در قرن هجدهم نیست. برای مثال امروزه ما می‌گوییم از توسعه کمی عبور کرده‌ایم و از توسعه کیفی و انسانی سخن می‌گوییم.

شهر شاخص‌های تمایز طلبی متنوعی را پیش روی انسان قرار داده است، تمایز به واسطه نوع مصرف، تمایز به واسطه سطح تحصیلات، تمایز به واسطه مکان زندگی، تمایز به واسطه شغل، تمایز به واسطه سبک تفریحات و حتی تمایز به واسطه سبک عبادت و مناجات همگی در شهر‌ها به نحو گسترده‌ای وجود داشته و در نتیجه شاخص‌هایی که اشخاص می‌توانند به واسطه آن میان خود و دیگران تمایز حاصل کنند بسیار بیشتر خواهد بود.