پایگاه تحلیلی سدید

ایده متمایزی که انقلاب دینی اسلامی، در خصوص زندگی روزمره عرضه کرد و مورد اقبال عموم مردم قرار گرفت، « حیات طیبه » بود. این مفهوم حقیقی که ریشه قرآنی داشت، در ساحت واقعیت اجتماعی، ترجمه‌ای نیکو یافت. فهمی عمومی ایجاد شد از این قرار که راه آبادانی دنیا از مسیر آخرت می‌گذرد.1 این فهم البته صرفا پایه فایده‌مدارانه نداشت، کلید زندگی خوب، آرام، موفق، پاک و متعالی، باور عملی اعتقاد به همراهی دین و دنیا با یکدیگر بود. هدفداری و معناداری زندگی در اموراتی متعالی‌تر از ارتزاق و امرار معاش به دنبال می‌شد. کنشگر هم خود را می‌دید و هم خدا را و به این رسیده بود که اساسا خود را بدون خدا نمی‌توان تصور کرد.