پایگاه تحلیلی سدید

وقتی نمی‌توانیم متدها، روش‌ها و ایده‌هایی را برای تغییرات در مدرسه داشته باشیم، سیستم مدرسه را تغییر می‌دهیم یا مدرسه جدید ایجاد می‌کنیم. مثل ایجاد مدارس سمپاد که کار اشتباه را با فشار بیشتری انجام می‌دهیم و به دانش‌آموزان القا می‌کنیم که تحت منظومه مصرف‌گرایی، فقط درس بخوانند و تست بزنند. در حالی که ما در مدارس دولتی مناطق محروم قم هم می‌توانیم مهارت ‌آموزی و خلاقیت محوری را در بین دانش‌آموزان اجرا کنیم.

حتی پیش‌پا‌افتاده‌ترین عادت‌ها نیز حکایت از آگاهی بالایی دارند. درواقع، عادت‌ها معمولاً، به‌طرز آگاهانه‌ای، حساس به بافت هستند و به قدری انعطاف‌پذیرند که می‌توانند به اهداف و پروژه‌های‌مان شکل دهند و از آن‌ها حمایت کنند، مثلاً رانندگی هرروزه در مسیری یکسان را در نظر بگیرید. شما می‌توانید همزمان فکر کنید که چه اتفاقاتی در روز برای‌تان می‌افتد یا اینکه چطور باید انجام‌ندادن کاری را به رئیس‌تان توضیح دهید و درعین‌حال، به‌راحتی در مسیر برانید تا به مقصد برسید، ولی با اینکه تقریباً به‌شکل خودکار رانندگی می‌کنید، این کار به‌طور هوشمندانه‌ای با پیچیدگی‌های موقعیتی هماهنگ می‌شود، مثل اینکه راننده جلویی آهسته یا تند می‌رود یا اینکه چراغ کی سبز یا قرمز می‌شود...

سال‌های ابتدایی زندگی کودکان زمان شادی و یادگیری بدون توقف است. کودکان در خلال بازی‌های ساده کودکانه بر مهارت ‌های خویش می‌افزایند و در حالی که برای ورود به دنیای بزرگسالی آماده می‌شوند، شاد زیستن را هم فرامی‌گیرند.

مادر متخصص و آموزش دیده می‌داند که نباید فرزندش را در ناز و نعمت بزرگ کند یا اصطلاحاً او را در پر قو نگه دارد. می‌داند خوشی زیاد و دور بودن فرزند از رنج و سختی‌های زندگی او را بی‌مسئولیت بار می‌آورد و هیچ‌وقت تصمیم نخواهد گرفت از فرصت طلایی عمرش برای یادگیری درس و مهارت ‌ها استفاده کند