به گزارش «سدید»؛ پژوهشگران با استفاده از فناوری نوین اشعه ایکس، متن ویرایش شده نامههایی که بین ماریآنتوانت ملکه و معشوقه اش اکسل فون فرسن رد و بدل میشد را رمزگشایی کردند.
در این پژوهش از اشعه ایکس برای کشف رمز و خوانش سطور نامههای محبت آمیز ماری آنتوانت برای کُنت، که در حین حبس خانگی با او مکاتبه میکرد و روی آنها خط کشیده شده بود، استفاده شد.
محققان برای این کار روش جدیدی را ابداع کردند و توانستند جوهرهای مختلف مورد استفاده در نامههای تاریخی به جا مانده از ماری آنتوانت به اکسل فرسن کنت سوئد را که در آرشیو ملی فرانسه نگهداری میشود مورد تجزیه تحلیل قرار دهند.
این فناوری جدید به آنها اجازه داد تا کلمات پنهانشده زیر خط خوردگیها را بخوانند و بتوانند بفهمند که کلمات سیاه شده در واقع عباراتی همچون «به تویی که عاشقت هستم» و «دوست عزیز من» را بخوانند.
۲۳۰ سال پیش در تابستان سال ۱۷۹۱ که مردم فرانسه دل خوشی از ماری آنتوانت نداشتند، او با قلم درددلهای خود را با الکس فون فرسن درمیان میگذاشت.
نامهها در حد فاصل ژوئن سال ۱۷۹۱ تا آگوست سال ۱۷۹۲ رد و بدل شدهاند، زمانی که خاندان سلطنتی پس از تلاش نافرجام برای فرار از کشور در پی وقوع انقلاب کبیر فرانسه، تحت نظارت شدید قرار داشتند. در این زمان سلطنت در فرانسه در آستانه انحلال قرار داشت و تنها یک سال بعد ماری آنتوانت که اصالتا اتریشی بود بعد از اعدام همسرش در تاریخ ۱۶ اکتبر سال ۱۷۹۳ در میدان انقلاب، میدان کنکورد کنونی، با گیوتین گردن زده شد.
محتوای سطرهای سانسور شده و هویت نویسنده نزدیک به ۱۵۰ سال از مورخان دور ماند. دانشمندان در مقالهای که روز جمعه در مجله «Science Advances» منتشر شد، محتوای سانسور شده هشت نامه از ماری آنتوانت و کنت فون فرسن را فاش کردند. محققان از تکنیکی به نام طیف سنجی فلورسانس اشعه ایکس استفاده کردند که میتواند امضای شیمیایی جوهرهای مختلف را بدون آسیب رساندن به اسناد تشخیص دهد.
حالا محتویات بدون سانسور نامهها عمق محبت و عشق و علاقه ماری آنتوانت به دوست نزدیکش در زمان آشوب را نشان میدهد. اما در اصل نامه سانسور شده و دارای خط خوردگی، مطالب مشخص نمیکند که آنها رابطه عاشقانه داشته اند.
املین پوئیت، محقق دانشگاه سوربن فرانسه که در این پروژه مشارکت نداشت، این رمزگشایی را «یک پیشرفت فنی واقعی» نامید که به حوزه علم حفاظت و مرمت از آثار تاریخی کمک میکند.
دیدر لینچ، مورخ در دانشگاه هاروارد آمریکا، میگوید نویسندگان نامهها در اروپای قرن هجدهم به این وسیله خود را رها میکردند و نشان میدادند که واقعا چه کسی هستند و چه فکر میکنند. در عین حال شماری از نویسندگان باهوش از آنجا که میدانستند نامههایشان ممکن است توسط چند مخاطب خوانده شود، گاه از اصطلاح «جوهر نامرئی» یا «کدهای مخفی» استفاده میکردند.
کاتریونا ست، استاد ادبیات فرانسه در دانشگاه آکسفورد در خصوص این کشف، گفت: به عقیده من این فوق العاده است. علم چیزهایی را به ما میآموزد که نمیتوانیم حدس بزنیم.
آن میشلن، تحلیلگر داده در مرکز تحقیقات دانشگاه سوربن فرانسه، میگوید: «شگفتانگیزترین یافته ما این بود که توانستیم شخصی که نامهها را سانسور کرده را شناسایی کنیم. این شخص خود فرسن بوده که از همان جوهرها برای نوشتن و خط زدن برخی حروف استفاده کرده است.»
لینچ، مورخ در هاروارد میگوید: «یقین دارم که او سعی داشته از آبروی ملکه محافظت کند. او میخواسته نامهها را نگه دارد، اما همزمان میخواسته آنها را تغییر هم بدهد.»
ربکا ال اسپانگ، مورخ انقلاب فرانسه در دانشگاه ایندیانای آمریکا، درباره نامهها میگوید: «مردم آن زمان از زبان شاعرانه زیاد استفاده میکردند، اما ما در نامهها کلمات واقعا قوی و صمیمی میبینیم. با متنی که در دست داریم پی میبریم که رابطهی عاشقانهای وجود داشته است.»
ماری آنتوانت، که در سال ۱۷۹۳ اعدام شد، نامههای زیادی در زندگی خود نوشت.
اگرچه محتوای مکاتبات بعدی ملکه با کُنت اغلب سیاسی است، با این وجود، این نامهها سختترین لحظات زندگی او را ثبت کرده اند. دکتر ست میگوید: او در حصر خانگی است، از جان خود میترسد و ممکن است کشته شود و او با آگاهی از سرنوشت خود مینویسد.
این نامهها در خانواده کنت فون فرسن ماند، تا زمانی که توسط برادرزاده بریت، بارون آر. م. در سال ۱۸۷۷ منتشر شدند. بسیاری از مورخان بر این عقیده اند که بارون سانسور کننده نامهها بوده و شاید برای حفظ شهرت و آبروی خانوادگی در میان شایعاتی مبنی بر اینکه کنت سوئد و ملکه فرانسه عاشقان مخفی بوده اند، دست به سانسور نامهها زده است.
محققان میگویند تکنیک جدید میتواند به مورخان کمک کند تا از عبارات و قسمتهای خط خورده در مکاتبات دیپلماتیک، نامهنگاریهای حساس سیاسی و متون تاریخی و ادبی رازگشایی کنند.
ماری آنتوانت و فرسن در ۱۸ سالگی در فرانسه یکدیگر را ملاقات کردند و تا زمان مرگ با هم در ارتباط بودند. نامههای آنان که توسط خانواده فرسن برای چند نسل نگهداری شده بود، سرانجام در سال ۱۹۸۲ توسط آرشیو ملی فرانسه خریداری شدند.
انتهای پیام/