به گزارش «سدید»؛ فاصله سنی زیاد میان پدر و مادر و فرزندان یکی از مسائلی است که به همراه بحران جمعیتی رخ خواهد داد. مسالهای که حتی در بسیاری از مسائل تربیتی و آیندهسازی کشور تاثیر خواهد گذاشت. روند رشد جمعیت در کشور نشان میدهد که در سالهایی نه چندان دور، جامعهای پیر خواهیم داشت و سالمندان سهم قابلتوجهی از جمعیت را به خود اختصاص خواهند داد و لازم است در این زمینه آیندهنگری شود. براساس جدیدترین آمار بیشترین فراوانی ولادتها در سال۱۳۹۹ متعلق به مادران ۳۰ساله و بیشترین فراوانی ولادتها مربوط به پدران ۳۴ساله بوده است. برنامهریزی برای آینده و تصمیمگیری بین دوراهی تجرد و تاهل یکی از بزرگترین اتفاقاتی است که زندگی افراد را تحتتاثیر قرار میدهد. برخی از افراد دلایلی نظیر شرایط اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی را بهانهای برای به تاخیر انداختن ازدواج میدانند. علاوهبراین، زوجهای جوان هم به همین دلایل، سهنفره شدن را به تعویق میاندازند. تاخیر در ازدواج و فرزندآوری تا حدودی جامعه کنونی را درگیر خود کرده است که آسیبهایی را برای ارتباط فرزندان با والدین ایجاد میکند.
برپایه اطلاعات سالنامه آماری سال۱۳۹۹ ثبتاحوال کشور، در سال گذشته یکمیلیون و ۱۱۴هزار و ۱۲۸ولادت در پایگاه اطلاعات جمعیت کشور ثبت شد که یکمیلیون و ۸۶هزار و ۵۶۶مورد آن در همان سال رخ داد؛ یعنی سال۱۳۹۹ به ثبت رسیده است. بیشترین فراوانی ولادتها در سال گذشته با فراوانی ۶۴هزار و ۸۷۸نوزاد زنده متولدشده متعلق به مادران ۳۰ساله و بیشترین فراوانی ولادتها با فراوانی ۷۲هزار و ۶۲۶نوزاد زنده متولدشده متعلق به پدران ۳۴ساله بوده است؛ این در حالی است که در سال۱۳۹۸ بیشترین فراوانی ولادتها مربوط به مادران ۲۹ساله و پدران ۳۳ساله بوده است. میانگین سن مادران در ولادتهای ثبتشده سال گذشته نیز ۲۹سال و دوماه و میانگین سن پدران در ولادتهای ثبتشده ۳۳سال و هفتماه بوده است، همچنین سهم پدران و مادران جوان یعنی ۱۸ تا ۳۵ساله از کل ولادتهای جاری ثبتشده بدون توجه به مرتبه تولد فرزند به ترتیب ۶۵.۳ و ۸۱.۸درصد بوده است.
راه رابطه درست فرزندان و والدین
دکتر «بهاره همتپور»، تحلیلگر مسائل اجتماعی درباره تاثیر فاصله زیاد بین والدین و فرزند به خبرنگار «صبحنو» میگوید: «در جوامع سنتی ازدواج همراه با بچهدارشدن و بچهدارشدن همراه با تناسب فکری و سنی بچه با والدین مطرح میشود. برخلاف گذشته که بچهها سرمایه کار بودند و دوشادوش پدر و مادر خود کار میکردند، امروزه بهدلیل رشد جوامع ازنظر حمایتهای اجتماعی، فرزندان بخشی از هزینه زندگی و زمانگیر هستند و انرژی پدر و مادر را تحلیل میبرند. فرزندان امروز سالها پس از پایان تحصیلات شغل خاصی ندارند و از نظر مالی به پدر و مادر خود وابستهاند.»
وی میگوید: اگر با یک مبنای سنتی به این موضوع نگاه کنیم، میبینیم آنچه قدیمیها میگویند درست است و نباید اختلاف سنی زیادی بین پدر و مادر و فرزندان آنها باشد. همتپور میافزاید: «اگر بر مبنای زندگی واقعی امروز نگاه کنیم متوجه تغییرات ایجادشده میشویم و درمییابیم که ازدواج و بچهدارشدن دو موضوع مختلف است. اختلاف سنی مناسب بین والدین و فرزندان بر رابطه بین والدین و فرزندان و نحوه تربیت کودک تاثیر فراوان میگذارد و سبب میشود والدین و فرزندان با یکدیگر مانند دوست بوده و رابطه خوبی بین آنها برقرار باشد. رابطه متناسب بین والدین و فرزندان بر بسیاری از زمینههای زندگی اثرگذار است و جوانانی که رابطه عاطفی مناسبی با والدین ندارند دچار مشکلات زیادی مانند اختلالات شخصیت، اعتیاد به موادمخدر، فرار از مدرسه و خودکشی میشوند.»
این جامعهشناس میگوید: «وجود اختلاف سنی کم بین والدین و فرزندان و اختلاف سنی زیاد بین آنها هر دو مشکلساز است. بچهدار شدن در هر سن و سالی مزایا و معایب خاص خودش را دارد. فرزندآوری در اوایل ۲۰ سالگی علاوهبر مزایا، گاه مشکلات زیادی را برای فرزند و والدین ایجاد میکند و همینطور فرزندآوری در دهه ۴۰ سالگی، نیز تاثیراتی روانی و جسمانی بر والدین و فرزندان دارد. زوجین ابتدا باید مشکلات بین خود را حل کنند و در زندگی مشترک به ثبات دست یابند. بهتر است اختلاف سنی والدین با فرزندتان کمتر از ۲۰ سال و بالاتر از ۴۰ سال نباشد. در پژوهشی، ۸۰ درصد از مادران و ۷۰ درصد از پدران معتقد هستند بهترین سن فرزندآوری، دهه ۳۰ زندگی است. امروزه با تغییر شرایط جامعه و تخصصی شدن مشاغل در اجتماع، جوانان مدتزمان زیادی را به تحصیل پرداخته و دیرتر از گذشته وارد بازار کار شده و به همین دلیل دیرتر ازدواج میکنند و بچهدار میشوند.»
تاثیر منفی و مثبت اختلاف نسلها
همتپور با بیان اینکه اختلاف سن در خانواده در منش اجتماعی هم تاثیر خواهد گذاشت، تصریح میکند: این تاثیر میتواند روند منفی و مثبتی داشته باشد. یکی از آسیبهای آن فاصله گرفتن از ارزشهای فرهنگی است و تضاد بین رفتارهای نسلی رقم میخورد. نسل جدید به جدال با نسل قبلی میپردازد و این باعث شکاف در جامعه میشود. تفاوت سنی زیاد بین والدین و فرزندان نیز تفاوت در درک را به همراه خواهد داشت؛ ازاینرو زوجین باید در سنین جوانی به فکر فرزندآوری باشند. اختلاف سنی بین والدین و فرزندان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و از نظر رشد عاطفی و ذهنی کودک بسیار حائزاهمیت است، والدین با فاصله سنی بالا طبیعتا خلقیات و رفتارهایشان درخصوص کودک با والدین جوان و کمسنوسال فرق دارد! با افزایش سن ازدواج، کاملا طبیعی است که اختلاف سنی پدران و مادران و نیز فرزندان بیشتر و بیشتر شود و گاهی به بیش از ۳۵ سال هم برسد. وجود این میزان اختلاف سنی منجر به اختلاف در نوع گفتار، کردار و حتی دیدگاه والدین و فرزندان میشود و اگر به نکاتی که در ذیل اشاره میشود، توجه کنیم بهتر میتوانیم همپای کودکان خود باشیم.
جامعهشناس: وجود اختلاف سنی کم بین والدین و فرزندان و اختلاف سنی زیاد بین آنها هر دو مشکلساز است. بچهدار شدن در هر سن و سالی مزایا و معایب خاص خودش را دارد.
انتهای پیام/