به گزارش «سدید»؛ شکل امروز برنامه‌سازی چه در تلویزیون و چه در شبکه نمایش خانگی، نبود انسان‌های خلاق و باایده است. در نبود چنین افرادی، تهیه‌کنندگان با فرمول‌های یکسان و کلیشه‌ای همیشگی، دست به دامن سلبریتی‌ها می‌شوند.
مشکل امروز برنامه‌سازی چه در تلویزیون و چه در شبکه نمایش خانگی، نبود انسان‌های خلاق و باایده است. در نبود چنین افرادی، تهیه‌کنندگان با فرمول‌های یکسان و کلیشه‌ای همیشگی، دست به دامن سلبریتی‌ها می‌شوند. پس از مدتی تلویزیون و شبکه نمایش خانگی به قٌرقِ سلبریتی‌ها درمی‌آید و جای ایجاد جذابیت موجب دلزدگی می‌شود. این سبک برنامه‌سازی موجب می‌شود تا در مدت کوتاهی بببینندگان یک سلبریتی را در چندین برنامه ببینند و با خودشان بگویند مگر این ممکلت آدم دیگری ندارد که یک سلبریتی باید مدام در برنامه‌های مختلف بچرخد.
دم دست‌ترین شکل برنامه‌سازی
اگر کارنامه برنامه‌سازی تلویزیون را مشاهده کنیم، می‌بینیم که چگونه خلاقیت از برنامه‌سازی رفته و همه چیز متکی به حضور چهره‌های مشهور در سینما، تلویزیون و ورزش شده است. البته این برای تهیه‌کنندگان راحت‌ترین کار است، به جای ایده‌پردازی و تحقیق و پژوهش برای ساخت برنامه‌های متنوع و جدید، همه چیز را در آمدن چند سلبریتی خلاصه می‌کنند و تمام. کار و زحمت زیادی هم نمی‌خواهد.
اما این رویه باید تغییر کند. فرمولِ ساخت برنامه با حضور سلبریتی‌ها دیگر جواب نمی‌دهد و مگر یک چهره مطرح سینمایی چقدر حرف و جذابیت برای مردم دارد که در هر برنامه‌ای حاضر می‌شود. یک نگاه اجمالی به برنامه‌های مطرح تلویزیون در سال‌های اخیر، نشان می‌دهد چگونه همه چیز بر مدار سلبریتی‌ها می‌چرخیده است. یک سلبریتی، پس از حضور در برنامه‌های روتین تلویزیونی، به عنوان داور در یکی از برنامه‌ها حاضر می‌شود و کسی هم متوجه نمی‌شود لزوم ساخت این همه مسابقه با حضورِ چند سلبریتی چیست. به نظر می‌رسد ساده‌ترین و دم دستی‌ترین شکل برنامه‌سازی در تلویزیون همین برگزاری مسابقه با حضور سلبریتی‌ها باشد.
فرمولِ ساخت برنامه با حضور سلبریتی‌ها دیگر جواب نمی‌دهد و مگر یک چهره مطرح سینمایی چقدر حرف و جذابیت برای مردم دارد که در هر برنامه‌ای حاضر می‌شود. یک نگاه اجمالی به برنامه‌های مطرح تلویزیون در سال‌های اخیر، نشان می‌دهد چگونه همه چیز بر مدار سلبریتی‌ها می‌چرخیده است
اگر برنامه روتین و مسابقه‌ای در کار نباشد، سلبریتی‌ها در مناسبت‌ها و اعیاد مذهبی و ملی حضور پیدا می‌کنند و همان حرف‌ها و خاطرات تکراری‌شان را به گونه‌ای دیگر می‌گویند. انگار تعریف دیگری جز دعوت کردن از سلبریتی‌ها برای برنامه‌سازی وجود ندارد. یعنی در سازمان عریض و طویلی مثل صداوسیما، هیچ کسی زحمت ساخت برنامه‌ای متفاوت و به دور از کلیشه گفتگو با چهره‌ها را به خود نمی‌داد و همه می‌خواستند تا با دعوت از چند سلبریتی، کارشان را در سطحی‌ترین شکل انجام دهند.
همان همیشگی‌ها حالا در شبکه نمایش خانگی
حالا با کوچ سلبریتی‌ها به شبکه نمایش خانگی، این برنامه‌ها با سبک و سیاقی کمی متفاوت‌تر در حال پخش است. اگر مردم قبلا در شبکه نمایش خانگی شاهد غذا خوردن سلبریتی‌ها در «شام ایرانی» بودند یا دعوا کردن‌شان را در بازی مافیا می‌دیدند، امروز دوباره در قالب‌های دیگری شاهد این سبک از برنامه‌سازی هستند. به عنوان مثال مسابقه‌ای مثل «تی‌ان‌تی» چه جذابیتی دارد که در هر قسمت دست به دامن سلبریتی‌ها می‌شود تا آن‌ها با هم مسابقه بدهند و در آخر یکی به لوث‌ترین شکل ممکن برنده شود. یا مسابقه «ناتو» که باز هم مخاطب را به تماشای بیهوده‌گویی‌های سلبریتی‌ها دعوت می‌کند. در آخر نیز جایزه و پول‌ها هم به همان سلبریتی می‌رسد و این وسط فقط پول و زمان بیننده هدر رفته است.
جالب اینجاست که معمولا نفرات شرکت کننده در اغلب این برنامه‌ها ثابت هستند. مثلا مهران غفوریان که زمانی پای ثابتِ برنامه‌های تلویزیونی بود و در مناسبت‌های مختلف او را در یکی از شبکه‌ها می‌دیدیم، حالا همین کار را در شبکه نمایش خانگی انجام می‌دهد و از «جوکر» به «تی‌ان‌تی» و از آنجا به «ناتو» می‌رود و از آنجا به برنامه‌ای دیگر. محمدرضا علیمردانی، هومن برق‌نورد، حامد آهنگی، هومن حاجی‌عبداللهی، بیژن بنفشه‌خواه، بهنام تشکر، امیر مهدی ژوله، شهاب عباسی، سیما تیرانداز، مریم مومن، متین ستوده و ... از این استودیو به یک استودیوی دیگر می‌روند تا بینندگان شاهد حرف‌ها و کار‌های تکراری آن‌ها باشند.
در بسیاری از شبکه‌های مطرح تلویزیون دنیا، از تکیه بر چهره‌های تکراری دوری می‌کنند و خودشان را در چند قالب برنامه‌سازی محدود نمی‌کنند. الان خیلی وقت است شبکه‌های تلویزیونی در جهان از دعوت و صحبت و گپ‌وگفت در ستاره‌های سینمایی و ورزشی عبور کرده‌اند و سعی می‌کنند با پیاده کردن طرح‌های خلاقانه برنامه بسازند. معمولا سلبریتی‌ها در برنامه‌های «تاک شو» حضور پیدا می‌کنند، مسابقات با حضور مردم عادی ساخته می‌شود و «رئالیتی شو‌ها» را ایده‌های جذاب و بکر جلو می‌برد نه چهره‌های مطرح تکراری.
مدیران شبکه‌های تلویزیونی و پتلفرم‌های شبکه نمایش خانگی، باید اجازه حضور چهره‌های خلاق ولو ناشناخته را جهت برنامه‌سازی بدهند. قطعا در کشوری با جمعیت نزدیک به ۹۰ میلیون، انقدر فردِ خلاق، باایده و باانگیزه در برنامه‌سازی وجود دارد که دیگر برای ساخت برنامه نیازی به حضور چهره‌های تکراری نباشد. برای رسیدن به این مهم، باید انحصار برنامه‌سازی از دست عده‌ای خاص دربیاید و اجازه ظهور و بروز به دیگران داده شود.
/انتهای پیام/
