برچسب ها - علی سلطانی

در مسیر تعلیم‌وتربیت، اصالت با مسیر رشد متربی است. او مسیری را طی می‌کند و الزاماً مسیر حرکت از این نقطه به آن نقطه هم نیست. این حرکت مکانیکی است و تا زمانی که رویه نادرست سنجش لحظه‌ای و مقطعی مثل کنکور و تک آزمون نهایی باشد، احتمالاً مسیر رشد خود را طی نمی‌کند.

آموزش‌وپرورش هیچ وقت ارزشیابی شناختی از دانش‌آموز خود ندارد و لذا دچار یک ارزیابی ناقص دانشی است و نقطه تبلور این مدل ارزشیابی، سنجش بزرگ مقیاسی به نام کنکور است که در بهترین حالت، حوزه دانشی را اندازه می‌گیرد آن هم در حالی که ابزارش صحیح نیست. ما در ادبیات سنجش قائل بر این هستیم که اگر شما بخواهید مولفه‌ای را اندازه‌گیری کنید، حتماً باید دو ابزار داشته باشید. پس با یک ابزار - آن هم تست‌زنی - این امکان‌پذیر نیست. به‌ویژه اگر در نظر داشته باشیم که آن مفاهیم و مقوله‌ها و آن شایستگی‌ها، ارزش‌مدار باشند. برای همین است که آموزش‌وپرورش در ایران در مواجهه با امور تربیتی می‌لنگد.