پایگاه تحلیلی سدید

رجبی می‌گوید: کسی که خودش انقلابی نباشد، قصه انقلاب را می‌گوید و داستان می‌گوید؛ از حقیقت آن سخن نمی‌گوید، همه حرف من سر حقیقت است. اگر قرار است در آثار هنری از حقیقت انقلاب بگوییم، باید خودمان هم با انقلاب نسبتی داشته باشیم، چراکه می‌خواهیم از قلب‌مان سخن بگوییم؛ نسبت همیشه با قلب ایجاد می‌شود. پس فرد هنرمند انقلابی در وهله اول باید این نسبیت و اعتقاد به انقلاب را داشته باشد تا بتواند از آن چیزی که در دلش می‌گذرد، سخن بگوید و خودبه‌خود آنچه در قلبش وجود دارد در آثارش نیز انعکاس پیدا می‌کند. به قول مثل مشهور «از کوزه همان  برون تراود که در اوست».