برچسب ها - مصطفی دلشاد تهرانی

این عهدنامه ظاهرا خطاب به مالک است، اما خطاب به ما هم هست و حجت بر ما هم تمام شده و امیرمومنان حرف‌ها را به ما زده و این وظیفه‌ی ماست که با توجه به وضعیت امروز سازوکار‌های آن را به دست آوریم و به کار گیریم. گمان نمی‌کنم ما بتوانیم در برابر علی علیه السلام بهانه‌ای بیاوریم و بگوییم ما نمی‌دانستیم در حکومت و مدیریت باید چنین کرد، چون این عهدنامه به دست ما رسیده است

امیر مومنان را باور بر این بود که خشونت باید مهار شود و این مهار خشونت هم به مهارکننده‌های بیرونی نیاز دارد و هم به مهارساز‌های درونی که باید هر دو فراهم شود. یعنی هم به یک نظام تربیتی نیازمند است که حاصل آن مدیرانی به دور از خشونت باشد تا خودشان قائل نباشند که به سمت خشونت تمایل پیدا کنند. سازوکار بیرونی هم نیاز است که تا اگر کسی میل به خشونت پیدا کرد، قانون او را مهار سازد و با وی برخورد کند.

آیه تقیّه در ماجرای شکنجه‌ی «سمیه»، «یاسر» و «عمار» نازل شد؛ مشرکین قریش آن سه را زیر شکنجه بردند، سمیه و یاسر زیر شکنجه حاضر نشدند از توحید برگردند و از بت دفاع کنند، پس خونشان را ریختند؛ اما عمار گفت هر چه شما بگویید درست است و نجات پیدا کرد. بعد نزد رسول خدا (ص) آمد و گفت: «چنین کرده‌ام با آن که اعتقاد داشتم، اما ناچار شدم حرفی بزنم خلاف آن، تا خونم ریخته نشود.» جبرئیل نازل شد و گفت: «کار خوبی کردی، هیچ اشکالی ندارد» تقیّه برای حفظ خون است.