شهرها

شهر زنده مفهومی است که ابعاد فراتر از تعریف‌های جغرافیایی، جمعیتی و تاریخی دارد و به اتحاد انسان، فضا، مکان و کردار او اشاره دارد. این مفهوم، شهر را به مثابه موجودی زنده با روح، روان و نیازهای مستقل می‌بیند که نیازمند مدیریت و تحول در کالبد و فرهنگ برای احیای حیات شهری و تحقق جامعه‌ای مبتنی بر برادری و معروف است.

وجود آن شاخ‌های مجازی و فخرفروشی‌ها و نمایش تجملات و اسراف گرایی، نشان می‌دهند که تاخر فرهنگی وجود دارد یعنی ابزار نوین را دارند، ولی فرهنگ استفاده از آن را ندارند. در عین حال، ابزار‌ها این افراد را معرفی می‌کند و هویت آن‌ها با این ابزار‌ها شناخته می‌شود نه هویت خودشان و شخصیتشان، چون در شهر‌های بزرگ امروزی انسان‌ها گمنام شده‌اند و کسی را نمی‌شناسند، بنابراین کنش‌های این افراد در اینجا بروز می‌کند تا خود را نشان دهند و به دیگران بشناسانند.

همان‌گونه که سرمایه‌داری را می‌توان به عنوان علت تحقق نابرابری کنونی میان گیتی شهرها ی جهان مدرن با گیتی شهرها ی جهان سوم دانست، تطورات سرمایه‌داری را نیز می‌توان عامل بسط و گسترش این نابرابری قلمداد کرد. سرمایه‌داری که در اولین مراحل تطور خود در غرب پس از عهد رنسانس، نیاز به ایجاد دولت‌های ملی جهت برقراری نظم و بسط فکر جدید داشت، اکنون و در مراحل گسترش خود به منظور جهانی‌شدن، دولت‌های ملی و هویت‌های ملی‌گرایانه را مانع خود می‌بیند، از همین رو سخن از نابودی دولت‌های ملی طرح بحث جدی است که در جهانی‌سازی مطرح می‌شود.