پایگاه تحلیلی سدید

درک ما از مسئله جهانی شدن و گیتی شهر ، در دل یک فرایند تاریخی و زمان‌مند شکل گرفته است. به عبارت دیگر شاید طرحی اجمالی برای ساخت فردا در ذهن ایدئولوگ‌ها وجود داشته باشد، اما نظریه پردازان حوزه علوم اجتماعی، عمدتا به نحو متأخر به توصیف و تفسیر جهانی شدن پرداخته اند، یعنی ابتدا وضعیت متفاوتی شکل گرفته و جهانی شدن اشکال گوناگونی را برای حیات انسانی رقم زده و در مرتبه بعد اندیشمندان حوزه علوم اجتماعی این وضعیت جدید را در قالب تطورات جهانی شدن و گیتی شهر صورت بندی نموده اند.

همان‌گونه که سرمایه‌داری را می‌توان به عنوان علت تحقق نابرابری کنونی میان گیتی شهر های جهان مدرن با گیتی شهر های جهان سوم دانست، تطورات سرمایه‌داری را نیز می‌توان عامل بسط و گسترش این نابرابری قلمداد کرد. سرمایه‌داری که در اولین مراحل تطور خود در غرب پس از عهد رنسانس، نیاز به ایجاد دولت‌های ملی جهت برقراری نظم و بسط فکر جدید داشت، اکنون و در مراحل گسترش خود به منظور جهانی‌شدن، دولت‌های ملی و هویت‌های ملی‌گرایانه را مانع خود می‌بیند، از همین رو سخن از نابودی دولت‌های ملی طرح بحث جدی است که در جهانی‌سازی مطرح می‌شود.