پایگاه تحلیلی سدید

امام‌حسین( ع) مظهر رحمت، هدایت و رهایی‌بخشی خداوند است. امام، خلیفه خدا بر زمین و سرپرست مؤمنان است. حضور در محضر امام و بیعت با او و اظهار وفاداری به آرمان‌ها و ارزش‌های او شرط باریابی به ساحت ایمان و ولایت خداست. فردی که با پای پیاده از نجف تا کربلا می‌رود و پایان سفرش حضور در مضجع امام و اعلان بیعت با اوست، در واقع نوعی مهاجرت نمادین را از خود به سمت امام به نمایش می‌گذارد.

امام‌زمان(عج) بعد از غیبت مانند حضرت عیسی به آسمان عروج نکرد بلکه در روی زمین است اما از چشم مردم به‌صورت شناخته شده، غایب است. روایت داریم وقتی آن حضرت ظهور می‌کند خیلی از مردم چهره مقدس ایشان را می‌شناسند. یعنی قبلا آن حضرت را دیده‌اند ولی نشناخته‌اند و زمانی دنیا به پایان می‌رسد که حجت خدا از دنیا می‌رود و دیگر فلسفه وجودی زمین و زمان از بین خواهد رفت.