به گزارش «سدید»؛ ویروس کرونا اساساً شیوه کار جوامع و جهان ما را تغییر داده است و حتی ناامیدکننده‌تر اینکه مدتی است که برخی از مردم دارند می‌میرند! مردم دنیا دارند شغل خود را از دست می‌دهند و حتی افرادی که شرایط آن‌ها چندان تغییری نکرده است، با چالش‌های جدیدی دست و پنجه نرم می‌کنند که احتمالاً هرگز فکر نمی‌کردند با آن‌ها روبه‌رو شوند. در چنین مواقعی، حفظ هر گونه احساس امیدواری یا خوش‌بینی نسبت به آینده غیرممکن به نظر می‌رسد. نه تنها تصور هر آینده‌ای در دنیایی که همه چیز دائماً در حال تغییر است، چالش برانگیز است، بلکه فکر کردن به آینده‌ای که در آن چیز‌ها تا حدودی مثبت هستند هم سخت است. اما هر چقدر هم که احساس ناراحتی کنیم، باید امیدوار و منتظر آینده بهتر باشیم. آینده‌ای زیبا که قطعاً با صبر و شکیبایی فرا خواهد رسید. امیدوار بودن تا حدی به داشتن حس کنترل بستگی دارد. این یعنی شما می‌توانید بر دنیای اطراف خود تأثیر بگذارید و اقداماتی که انجام می‌دهید می‌توانند پیامد‌های مثبتی در زندگی شما داشته باشند. اما برخی شرایط و موقعیت‌ها هم وجود دارند که واقعاً خارج از کنترل شما هستند. موقعیت‌هایی همچون از دست دادن یک عزیز یا زندگی در دل یک بیماری همه گیر جهانی. در هر حال به یاد داشته باشید که هنوز می‌توانید برخی چیز‌ها را در زندگی خود کنترل کرده و به ادامه زندگی در هر شرایطی امیدوار باشید.

به مثبت‌هایت امید ببند

اگر نگاهی به فرهنگ لغت بیندازید، تعاریف مختلفی را برای امید خواهید دید. معانی و کلماتی همچون آرزو، انتظار و...، اما این‌ها واقعاً آن چیزی نیست که امید است. امید این است که بتوانید ببینید که با وجود تمام تاریکی‌ها نور وجود دارد. به همین خاطر است که می‌گویند: در ناامیدی بسی امید است. پایان شب سیه سپید است. یعنی همیشه و در همه حال در ناامیدی‌ها و ناشادی‌ها و قطع امیدها، گشایشی حاصل شده و چراغی روشن خواهد شد. به خصوص این روز‌ها که همه ما انسان‌ها با روز‌های فوق‌العاده طاقت‌فرسایی مواجه هستیم و به نوعی همه‌مان داریم آسیب می‌بینیم و از هر جهت متضرر می‌شویم. امید به ما کمک می‌کند تا ببینیم که امکانات مثبت زیادی در پیش داریم. پس امیدوار باشیم و برایش تلاش کنیم، حتی زمانی که واقعاً سخت است. چون شفادهنده است و ارزش تلاش دارد. به خصوص در این روز‌ها که اوضاع جهان تاریک است و مبهم.

کاتالیزوری به نام امید

طبق گفته انجمن روانشناسی امریکا «APA»، به طور کلی داشتن امید به معنای داشتن انتظار است که در آینده قرار است اتفاق خوبی بیفتد یا اینکه اتفاق بدی رخ ندهد. شما می‌توانید به روش‌های مختلف به امید فکر کنید و آن را به عنوان یک احساس، حس کنید یا از آن به عنوان راهی برای ایجاد انگیزه در خود یا بخشی از مکانیسم مقابله‌ای استفاده کنید که شما را از ناکامی عبور می‌دهد. امیدوار بودن شما را خوش‌بین می‌کند. چه از روی سرسختی باشد و چه از طریق پشتکار و تلاش. ریچارد تدسکی، روانشناس امریکایی معتقد است: در اصل ما در مورد چیز‌هایی که در زندگی با آن‌ها مواجه می‌شویم و به طور اجتناب‌ناپذیری هر از گاهی پیش می‌آیند، احساس بدبختی و ترس داریم. اگر بتوانیم با این حس روبه رو شویم که می‌توانیم کاری در مورد آن‌ها انجام دهیم، زندگی آسان‌تر می‌شود. اساساً، امید می‌تواند کاتالیزوری باشد که ما را وادار به ایجاد رفتار‌های دیگری کند که کار‌ها را کمی آسان‌تر می‌کند و انجام آن رفتار‌ها به نوبه خود می‌تواند امید بیشتری را تقویت کند. به اعتقاد این روانشناس، برای افرادی که دارای بیماری‌های روانی مانند افسردگی یا اضطراب هستند، پرورش امید و انعطاف‌پذیری می‌تواند کلید مدیریت علائم آن‌ها باشد. به عنوان مثال، در افسردگی، احساس مداوم ناامیدی اغلب یک علامت تعیین‌کننده است و یکی از معیار‌های تشخیص. در مورد اضطراب نیز ترس عامل محرک است. در هر حال یافتن راهی برای امیدوارتر شدن، به خصوص زمانی که زندگی دشوار است، معمولاً جزء ضروری درمان است.

فواید امیدواری و تاب‌آوری

امید به ایجاد انعطاف پذیری کمک می‌کند و امیدوار بودن مزایای روانی نیز دارد. تاب‌آوری فقط توانایی تحمل یک موقعیت دشوار نیست. تاب‌آوری راهی برای کنار آمدن با ناملایمات زندگی و توانایی به دست آوردن دانش از آن ناملایمات است و به شما کمک می‌کند تا مکانیسم‌های مقابله‌ای خود را برای آینده‌ای بهتر بهبود ببخشید. از همین رو به راحتی می‌توان دید که چگونه امید، خوش‌بینی و به طور کلی دیدگاه مثبت‌تر با تاب‌آوری ایجاد می‌شود.
اگر در مدیریت موقعیت‌های دشوار و طاقت‌فرسا به موفقیت دست پیدا کنید، نسبت به عملکردتان در آینده خوش بین‌تر می‌شوید و پس از اینکه کمی خوش بینی و امیدواری ایجاد شد، ممکن است به شما کمک کند تا در مواجهه با مشکلاتی که همه ما ناگزیر با آن‌ها روبه رو هستیم، پایداری، شکیبایی و مهارت مدیریت داشته باشید. پس ایجاد امید به ایجاد انعطاف‌پذیری بستگی دارد و بالعکس. اگر در حال حاضر احساس امیدواری واقعاً سخت است، فقط با تأیید آن شروع کنید. یادگیری چگونگی امیدوار بودن خوب و مفید است. اما وقتی احساس می‌کنیم همه چیز در اطراف ما در حال سقوط است، چطور؟ برخی از مردم به طور طبیعی خوش‌بین هستند. حتی در شرایطی مانند این روز‌های جهان، اما به طور کلی تاب‌آوری چیزی است که آموخته می‌شود. ابتدا به طور بالقوه از طریق تجربیات ما در دوران کودکی و سپس با عبور از چالش‌های اجتناب‌ناپذیر زندگی.

امیدواری و رسیدن به موفقیت

برای برخی افراد همیشه امیدوار بودن سخت است و مدام سؤال می‌کنند چگونه از امید و خوش‌بینی برای غلبه بر استرس استفاده کنیم؟ امید و خوش‌بینی می‌تواند به ما کمک کند تا لحظات پر استرس را پشت سر بگذاریم و افکار بدبینانه را مدیریت کنیم. یکی از مفیدترین راه‌هایی که می‌توانیم نگرش‌هایی را ایجاد کنیم که برای ما مفید باشد، استفاده از قدرت صحبت کردن با خود است.
خودگفتاری مکالمه درونی ما با خودمان است. افرادی که با رویداد‌های ناراحت‌کننده و زمان‌های سخت مواجه می‌شوند، می‌توانند از خودگفتاری استفاده و ذهن خود را از تفکر بدبینانه دور کنند تا در جهت امیدوارکننده‌تری حرکت کنند. فراموش نکنیم آدم‌هایی بوده‌اند که با برخورداری از روحیه تاب‌آوری و امید به آینده و زندگی، به موفقیت‌هایی در سطح جهانی رسیده‌اند. برخی نیز با امید به فردا‌هایی بهتر تاریخ را تغییر داده‌اند. به عنوان مثال، نلسون ماندلا ۲۷ سال حبس را تحمل کرد، اما امیدوار ماند و برای ساختن یک کشور جدید استقامت کرد و به آرزوی دیرینه‌اش هم رسید.

/انتهای پیام/