طنزی که به جای خنده مخاطب را عذاب می‌دهد؛
سریال مثلا طنز «صفر۲۱» که این شب‌ها از شبکه سه سیما در حال پخش است، نه تنها مخاطب را نمی‌خنداند و جذابیتی برای دنبال کردن ندارد بلکه به اسم جواد رضویان و سیامک انصاری قرار است دو فصل دیگر نیز روی اعصاب مخاطب راه برود.
به گزارش «سدید»؛ برگ برنده شبکه‌های تلویزیونی در جذب مخاطب معمولا بر دوش سریال‌های آن شبکه سوار است و اگر آن سریال در قالب طنز باشد، بدون شک بینندگان بیشتری را پای آن شبکه می‌کشاند.
سریال «صفر ۲۱» تجربه مشترک کارگردانی جواد رضویان و سیامک انصاری از شبکه سه سیما در حال پخش است. سریال طنزی که قبل از شروع پخش با ذکر نام‌هایی مانند جواد رضویان، سیامک انصاری، امیرحسین رستمی، سروش جمشیدی و دیگر بازیگران طنز، خبر از سریالی جذاب و سراسر خنده را می‌داد؛ ولی حالا که ده یازده قسمتی از پخش آن می‌گذرد، تمام پیش بینی‌های اصحاب رسانه و مردم را نقش بر آب کرده است.
این شب‌ها با سریالی مواجه ایم که نه کسی را می‌خنداند، نه جذابیتی برای دنبال کردن قسمت‌های بعدی دارد و نه شخصیت تازه‌ای که با تیکه کلام‌های خود، نقل صحبت‌های مردم کوچه بازار شود.
بینندگان تلویزیون بر اساس تجربه‌ای که از شخصیت‌های طنز این سریال در ذهن خود داشتند، انتظار دیدن سریالی داشتند که با تیپ‌ها و شخصیت‌هایی که برای آنها خلق می‌کرد، همه استرس‌های روزانه خود را پای این سریال تخلیه کنند ولااقل ساعتی به شوخی‌ها و موقعیت‌های سراسر طنز و خنده آور این سریال از ته دل بخندند؛ اما عملا با سریالی روبرو شده اند که پر شده از یک سری شوخی‌های تکراری و نخ نما و حتی توسل به شوخی‌های صریح سیاسی این سریال نیز نه تنها به جذابیت‌های «صفر ۲۱» اضافه نکرده (مانند آتش گرفتن جهیزیه) بلکه در فضای مجازی صدای انتقاد برخی کاربران را نیز درآورده؛ مبنی بر اینکه از بین رفتن اموال دیگران جای خنده و شوخی نیست که در این سریال به بدترین شکل ممکن به آن اشاره شده است.
شاید کارگردان‌های این مجموعه نمایشی در برابر انتقادات وارده عنوان کنند که قصد ساخت «طنز موقعیت» داشته اند و بیننده نباید انتظار دیدن دیالوگ‌های سراسر خنده دار داشته باشد که در جواب باید گفت متاسفانه در این کار نیز گروه «صفر ۲۱» موفقیتی به دست نیاورده است و عملا در طول سریال داستان زندگی دو باجناق روایت می‌شود که در سر کار اصطلاحا «کل کل هایی» دارند که در نخ نماترین شکل ممکن هیچ خنده‌ای را برای بیننده به دنبال نداشته است.
«صفر ۲۱» حتی نتوانسته در خلق شخصیت‌ها و کاراکتر‌های جدید، نوآوری و خلاقیت داشته باشد. بیننده هر شب باید همان سیامک انصاری همه این سال‌ها را دوباره تماشا کند، با جواد رضویانی به مراتب از نظر بازی ضعیف‌تر از «درحاشیه» روبرو شود، شاهد بازی تکراری امیرحسین رستمی با همان میمیک همیشگی صورت باشد و حیف از استاد سیاوش طهمورث که بازیهای درخشان او در این سریال به هدر رفته است.
جواد رضویان در مقام بازیگری فراز و فرود‌های فراوانی داشته و این دست فرمان را در جایگاه کارگردانی هم بار‌ها تکرار کرده و در این راه هنوز نتوانسته موفقیت چشمگیری به دست آورد. شاید بازیگری به قواره او خوش‌تر بیاید؛ چه بسا ثابت کرده هر وقت با کارگردان کاربلد و توانمندی مانند مهران مدیری کار کرده، بازیهای درخشانی از خود به یادگار گذاشته است. هنوز از خاطر بینندگان تلویزیون شخصیت‌هایی مانند «داوود در پاورچین»، «شنیه در چارخونه» و «کنگر زهتاب در درحاشیه» با بازیهای درخشان و سراسر خنده فراموش نشده است.
حضور «میلاد کیانی» به عنوان خواننده تیتراژ پایانی این سریال از دیگرحواشی این روز‌های «صفر ۲۱» است. خواننده‌ای که فقط با چند ترک موسیقی به معروفیتی اصطلاحا «یک شبه» در فضای مجازی دست پیدا کرده و چه بهتر است که مدیران تلویزیون با دقت و نظارت بیشتری بر خواننده‌های تیتراژ سریال ها، از دردسر‌های احتمالی این نوع ورود پرهیز کنند. شبکه‌های مختلف سیما با رسمیت بخشیدن به حضور این خواننده‌های تازه وارد، شهرت و محبوبیتی یک شبه نصیب آنها میکنند که شاید هنوز آن خواننده ظرفیت لازم برای این همه دیده شدن را نداشته باشد و بعضا ماجرا‌هایی شبیه «مهراد جم» پیش می‌آید که ضرر‌های جبران ناپذیری برای مجموعه به همراه دارد.
شاید بهتر باشد متولیان ساخت سریال در شبکه‌های مختلف تلویزیونی دقت بیشتری در انتخاب سوژه و حتی تیم کارگردانی و تولید سریال‌ها داشته باشند تا رسانه ملی در راه جذب مخاطبان بیشتر، موفق باشد.
انتهای پیام/
سریال «صفر ۲۱» تجربه مشترک کارگردانی جواد رضویان و سیامک انصاری از شبکه سه سیما در حال پخش است. سریال طنزی که قبل از شروع پخش با ذکر نام‌هایی مانند جواد رضویان، سیامک انصاری، امیرحسین رستمی، سروش جمشیدی و دیگر بازیگران طنز، خبر از سریالی جذاب و سراسر خنده را می‌داد؛ ولی حالا که ده یازده قسمتی از پخش آن می‌گذرد، تمام پیش بینی‌های اصحاب رسانه و مردم را نقش بر آب کرده است.
این شب‌ها با سریالی مواجه ایم که نه کسی را می‌خنداند، نه جذابیتی برای دنبال کردن قسمت‌های بعدی دارد و نه شخصیت تازه‌ای که با تیکه کلام‌های خود، نقل صحبت‌های مردم کوچه بازار شود.
بینندگان تلویزیون بر اساس تجربه‌ای که از شخصیت‌های طنز این سریال در ذهن خود داشتند، انتظار دیدن سریالی داشتند که با تیپ‌ها و شخصیت‌هایی که برای آنها خلق می‌کرد، همه استرس‌های روزانه خود را پای این سریال تخلیه کنند ولااقل ساعتی به شوخی‌ها و موقعیت‌های سراسر طنز و خنده آور این سریال از ته دل بخندند؛ اما عملا با سریالی روبرو شده اند که پر شده از یک سری شوخی‌های تکراری و نخ نما و حتی توسل به شوخی‌های صریح سیاسی این سریال نیز نه تنها به جذابیت‌های «صفر ۲۱» اضافه نکرده (مانند آتش گرفتن جهیزیه) بلکه در فضای مجازی صدای انتقاد برخی کاربران را نیز درآورده؛ مبنی بر اینکه از بین رفتن اموال دیگران جای خنده و شوخی نیست که در این سریال به بدترین شکل ممکن به آن اشاره شده است.
شاید کارگردان‌های این مجموعه نمایشی در برابر انتقادات وارده عنوان کنند که قصد ساخت «طنز موقعیت» داشته اند و بیننده نباید انتظار دیدن دیالوگ‌های سراسر خنده دار داشته باشد که در جواب باید گفت متاسفانه در این کار نیز گروه «صفر ۲۱» موفقیتی به دست نیاورده است و عملا در طول سریال داستان زندگی دو باجناق روایت می‌شود که در سر کار اصطلاحا «کل کل هایی» دارند که در نخ نماترین شکل ممکن هیچ خنده‌ای را برای بیننده به دنبال نداشته است.
«صفر ۲۱» حتی نتوانسته در خلق شخصیت‌ها و کاراکتر‌های جدید، نوآوری و خلاقیت داشته باشد. بیننده هر شب باید همان سیامک انصاری همه این سال‌ها را دوباره تماشا کند، با جواد رضویانی به مراتب از نظر بازی ضعیف‌تر از «درحاشیه» روبرو شود، شاهد بازی تکراری امیرحسین رستمی با همان میمیک همیشگی صورت باشد و حیف از استاد سیاوش طهمورث که بازیهای درخشان او در این سریال به هدر رفته است.
جواد رضویان در مقام بازیگری فراز و فرود‌های فراوانی داشته و این دست فرمان را در جایگاه کارگردانی هم بار‌ها تکرار کرده و در این راه هنوز نتوانسته موفقیت چشمگیری به دست آورد. شاید بازیگری به قواره او خوش‌تر بیاید؛ چه بسا ثابت کرده هر وقت با کارگردان کاربلد و توانمندی مانند مهران مدیری کار کرده، بازیهای درخشانی از خود به یادگار گذاشته است. هنوز از خاطر بینندگان تلویزیون شخصیت‌هایی مانند «داوود در پاورچین»، «شنیه در چارخونه» و «کنگر زهتاب در درحاشیه» با بازیهای درخشان و سراسر خنده فراموش نشده است.
حضور «میلاد کیانی» به عنوان خواننده تیتراژ پایانی این سریال از دیگرحواشی این روز‌های «صفر ۲۱» است. خواننده‌ای که فقط با چند ترک موسیقی به معروفیتی اصطلاحا «یک شبه» در فضای مجازی دست پیدا کرده و چه بهتر است که مدیران تلویزیون با دقت و نظارت بیشتری بر خواننده‌های تیتراژ سریال ها، از دردسر‌های احتمالی این نوع ورود پرهیز کنند. شبکه‌های مختلف سیما با رسمیت بخشیدن به حضور این خواننده‌های تازه وارد، شهرت و محبوبیتی یک شبه نصیب آنها میکنند که شاید هنوز آن خواننده ظرفیت لازم برای این همه دیده شدن را نداشته باشد و بعضا ماجرا‌هایی شبیه «مهراد جم» پیش می‌آید که ضرر‌های جبران ناپذیری برای مجموعه به همراه دارد.
شاید بهتر باشد متولیان ساخت سریال در شبکه‌های مختلف تلویزیونی دقت بیشتری در انتخاب سوژه و حتی تیم کارگردانی و تولید سریال‌ها داشته باشند تا رسانه ملی در راه جذب مخاطبان بیشتر، موفق باشد.
انتهای پیام/
منبع: راه دانا
اخبار مرتبط
ارسال نظر
خودش عالییه ممنونم از همه ی عوامل این برنامه و ب نظر من تازه خل بازی های ارسلان فیلم رو جذاب تر کرده باز هم ممنونم از اقای سیامک انصاری و جواد رضویان
دلیل نمیشه ماهواره نصب کنید
بعدشم شما چون به ماهواره عادت دارین اینو میگین
برجبین آنانی هم که دستی از دور و نزدیک بر آتش سریال سازی دارند،عرق شرم نشسته و می نشیند وقتی شاهد تولید چنین آثار ضعیف و بی کیفتی هستند و می شوند.
یکی از این سریال های ضعیف،لوس،سرد و بی مزه «۰۲۱»است که نمره صفر هم ندارد،معلوم نیست ۲۱ آن از کجا آمده که در کنار صفر نشسته یا نشانده اند!
مدیران ریز و درشت تلویزیون،چرا اصرار و ابرام دارند که چنین سریال هایی ساخته شود که اصلا قابل دیدن نیستند؟خم رنگرزی راه انداخته و در کنارش طرح کاد برپا کرده اند؟!
رییس صداوسیما،معاون سیما و مدیران شبکه های مختلف،بگویند سریال هایی مانند «۰۲۱» چه فاکتور مهمی داشته و دارند که برای آنها کد تولید صادر کرده و می کنند؟!
یک دوربین ایستا را می کارند و بعد تعدادی به اصطلاح بازیگر،مقابل آن هر کاری را که بخواهند انجام داده و هرکلامی که بر زبان شان می رسد،بی تامل بیرون می ریزند!کارگردان ها چه می کنند؟!
تو خدا جلو تولید فصل دوش بگیرید
افتضاح. افتضاح
از هر زاویه ای بخواهیم نقد کنیم میرسیم به فاجعه ای بزرگ. از بیان نخ نمایی و کلیشه ای و تیپ های تکراری گذشته. تو سال ۲۰۲۰ داریم سریال میسازیم که پر از سوتی های تصویری، تدوینی و دراماتیک هست. وقتی نویسنده و فیلمسازان ما وقت برای کتاب خواندن، با دقت فیلم و سریال دیدن و بررسی بروز جامعه و روابط نمیکنن نتیجه اش میشه همین. آقای رضویان به روزی افتاده که به اُداره گفتناش باید بخندیم! یا آقای انصاری که همیشه با این تیپ عاقل تر و هشدار دهنده و کاملا کلیشه ای مخاطب رو عذاب میده. با ساخت این چیزا چه بلایی میخوایم سر خانواده ها بیاریم؟ روابط پر از دشمنی، پر از بی حرمتی و توهین های خانوادگی. از هر نظری بخواهیم تحلیل کنیم از ۱۰۰ نمره ۰۲۱ هم نمیگیره. من که یک تدوینگر معمولی هستم کلیپی از سوتی های فراوان تدوین و تصویر رو آماده کردم و برای دوستان و دانشجوها مثال میزنم که فاجعه یعنی چی. بخدا اغراقی در کار نیست. تصاویر کاملا گویاست!
یهو بگو تقصیره دولت کارو تموم کن بره
چه ربطی داره اخه مشکل اصلی فیلمنامست چرا هیچی بلد نیستی حرف می زنی اخه ، خب صدا و سیما هم وقتی می بینه این همه بازیگر خوب هستن تو فیلم نمی تونه که حق پخش نده بالاخره تهیه کننده هم زحمت کشیده بازیگرا رو دور هم جمع کرده ،اون تهیه کننده بدبخت باید چیکار کنه پس اگر سریالش تعطیل بشه
من در ۰۲۱ از نقش شادی سیف خوشم میاد ، ممنون با کاراکتر جذاب شادی
و چقدر زشته تصویرشون از نسل قبل و حالا.
جای تاسف داره. انقدددددررررر داغون، باورم نمیشه!!
اقا من اعتراض دارم
ببینید کی گفته همه شبیه مهراد جم می شن
خب لابد صداش خوب بود که این همه طرفدار جذب کرده دیگه
هزار تا خواننده هستن تیتراژ پایانی می خونن معروفم هستن ولی آهنگشون آنچنان خوب نمی شه ولی خب وقتی یک خواننده واقعا داره خوب می خونه چرا نباید استعدادش شکوفا بشه
چرا همچین طرز فکری دارید؟
به نظرم بهتره در این سایت رو تخته کنید و اینکه اینقدر فیلمارو نقد نکنید چون واقعا با این حرفایی که زدید به نظرم‌شایستگی این رو ندارید که پخش کنید
تا این حد که دانلودشم کردم
نقش شادی و ارسلان که فوق العاده بودن.
ای کاش آدم تو خانوادش از این ارسلانا و شادیا داشته باشه.
لوس بازیهای پسر انصاری که جای خود داره.
تجربه مشترک رضویان و انصاری با وجود جمع کردن چهره‌های مشهور و موفق طنز در مجموعه‌های دیگر، نظیر امیرحسین رستمی، سروش جمشیدی و خود رضویان و انصاری نتوانسته توفیقی در جذب نظر مخاطبان تلویزیونی و منتقدان کسب کند.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، قسمت پایانـــی ســریــال «۰۲۱» شب‌گذشته از شبکه سه سیما پخش شد؛ سریالی به کارگردانی مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری که قرار بود با نام «نیوجرسی» و با قسمت‌های بیشتری از تلویزیون تماشاگرش باشیم. شبکه سه از ابتدای سال ۹۹ تنها مجموعه طنز «دوپینگ» در نوروز را داشت و پس از آن با سریال‌هایی مانند «سرباز»، «زمین گرم» و «نجلا» نتوانست توفیقی در ساخت سریال‌های طنز پیدا کند. «۰۲۱» قرار بود این خلأ را پر کند و بنا نبود که به این زودی میدان را خالی کند. اسفند سال‌گذشته بود که علی فروغی، مدیر شبکه سه درباره این سریال گفته بود: «سریال ۹۰ شبی با نام موقت «نیوجرسی» به کارگردانی سیدجواد رضویان و سیامک انصاری و تهیه‌کنندگی مهدی فرجی قرار است بعد از مدت‌ها خلأ سریال‌های ۹۰ شبی کمدی را پر کند.»
حالا، اما تجربه مشترک رضویان و انصاری با وجود جمع کردن چهره‌های مشهور و موفق طنز در مجموعه‌های دیگر، نظیر امیرحسین رستمی، سروش جمشیدی و خود رضویان و انصاری نتوانسته توفیقی در جذب نظر مخاطبان تلویزیونی و منتقدان کسب کند. ۰۲۱ نه در ساختار و فرم و نه در شخصیت‌پردازی موفق نبوده و شاید غرور و اعتماد بیش از حد سازندگان‌شان به خودشان دلیل این خروجی ضعیف باشد. پایبند نبودن کامل به فیلمنامه و نقش پررنگ بداهه‌پردازی در قسمت‌ها و شخصیت‌های مختلف معجونی به‌دست مخاطب داده که گویی شاهد مجموعه طنز آیتمی یا حتی اپیزودیک هستند. استفاده از شوخی‌های سیاسی نخ‌نما شده و تکیه بیش از حد بر استفاده از شوخی‌های فضای مجازی و حتی شوخی‌های جنسی آشکار و نهان هم نتوانست موفقیتی حاصل کند. به دلیل نبود یک الگو و نقشه مشخص برای خنداندن مردم، شاهد حذف و اضافه‌هایی از سوی سازندگان ۰۲۱ برای جلب نظر مردم هم بوده‌ایم که استفاده از پشت‌صحنه، به تقلید از سریال‌های مهران مدیری و تند کردن ریتم سریال حتی به قیمت ناقص کردن موضوع واحد هر قسمت از این دست تغییرات بود. شوخی‌های تکراری و نبود خلاقیت و تکیه بر راه‌های امتحان‌شده برای خنداندن مردم تمام چیزی بود که از کارگردانی رضویان و انصاری دیدیم. کاش تهیه‌کننده و سازندگان این سریال که هنگام تجربه‌های موفق قبلی مدام در رسانه‌ها بودند و در هر برنامه و روزنامه‌ای دیده می‌شدند زمان ساخت یا تهیه برنامه‌های ناموفق هم پاسخگوی عملکرد خودشان بودند.
رضویان علیه رضویان
همکاری رضویان و انصاری اتفاق تازه‌ای نیست. اولین فیلم سینمایی رضویان با نام «زهر مار» هم با حضور سیامک انصاری ساخته شد و البته که نه در گیشه و نه در نگاه منتقدان موفق نبود. رضویان، اما در سریال‌سازی شروع خوبی داشت. بسیاری از بازیگران طنز مانند مهران مدیری، رضا عطاران، مهران غفوریان و سعید آقاخانی هم از بازیگری به‌حیطه کارگردانی رفتند و به‌شدت هم موفق بودند و حضور رضویان در مسیر کارگردانی بدیع و تازه نبود. رضویان با سریال‌های «ارث بابام» و «قرارگاه مسکونی» شروع کرد که مورد توجه فوق‌العاده مخاطبان قرار گرفت و خصوصا این دومی هنوز هم از شبکه‌های مختلف بازپخش می‌شود. رضویان در این دو کار نشان داد که هم طنز را می‌شناسد و هم با آدم‌های داستان‌هایش آشناست. «میهمان‌های ویژه» کار دیگری از رضویان بود که در نوروز ۹۱ از شبکه پنج روی آنتن رفت. سریالی که بار‌ها تکرار شد و حتی از آن به اندازه فیلم سینمایی هم تدوین و پخش شد. شاید بتوان گفت که میهمان‌های ویژه بهترین کار رضویان در حوزه فیلمسازی است. «سه شو» هم برنامه دیگری بود که توسط رضویان ساخته و از شبکه سه سیما پخش شد.
۰۲۱، اما درمیان فهرست کوتاه ساخته‌های رضویان، اما جایگاه بالایی ندارد. نه کاراکتر‌ها و شوخی‌های جذاب «میهمان‌های ویژه» را دارد و نه فضای صمیمی و قصه سرراست «قرارگاه مسکونی» را. رضویان و انصاری در ۰۲۱ حتی زحمت تنوع لوکیشن هم به خود نداده‌اند؛ اکثر سکانس‌ها در اداره، خانه و رستوران گرفته شده است و انصافا این را نمی‌توان به ویروس کرونا ربط داد. سریال‌هایی در حال‌حاضر و همچنین در ماه‌های قبل در روستا‌ها و شهر‌های بیرون از تهران ساخته شدند و می‌شوند و کمتر کارگردانی به‌خاطر شرایط موجود، تغییراتی در فیلمنامه داده است.
پشیمانم!
برای اولین‌بار نیست که بازیگری از حضور در فیلم یا سریالی پشیمان شود. هنوز چندماهی بیشتر از پشیمانی سعید راد به‌خاطر حضورش در سریال «دل» نگذشته است و این‌بار یک بازیگر قدیمی دیگر از حضورش در یک پروژه اعلام پشیمانی کرد. از همان ابتدا که فهرست بازیگران سریال ۰۲۱ منتشر شد وجود اسم سیاوش طهمورث هم کنجکاوی مخاطب را برمی‌انگیخت و هم منتظر بودند تا ببینند حضور این بازیگر قدیمی تئاتر و تلویزیون در سریال طنز چه خروجی دارد. چندروز پیش، اما طهمورث گفت: «زمانی که فیلمنامه این مجموعه به دستم رسید، کار را پسندیدم، چراکه احساس کردم این سریال با دیگر آثار طنز متفاوت است، اما متاسفانه آنچه ساخته شد، چیزی نبود که در فیلمنامه خوانده بودم و به‌همین دلیل چندان از حضورم در این سریال راضی نیستم.»
شاید یکی از مهم‌ترین دلایل ضعف ۰۲۱ در همینجا و با توجه به صحبت‌های طهمورث مشخص شود. ظاهرا آنچه ساخته‌شده با آنچه ابتدا در فیلمنامه بوده، تفاوت‌های چشمگیری داشته و همین باعث بروز اختلافات و سطح پایین کیفیت سریال شده است. البته دخالت کارگردان در فیلمنامه امر تازه‌ای نیست، اما این دخالت‌ها و اعمال‌نظر‌ها معمولا با مشورت با فیلمنامه‌نویس و حتی بازیگر صورت می‌گیرد و نتیجه یک اجماع گروهی است. البته این سریال به‌جز این واکنش حاشیه‌های دیگری هم داشته است؛ یکی از آنها حضور میلاد کیانی به‌عنوان خواننده تیتراژ و البته بازیگر در ۰۲۱ بود. انتخابی که هم تعجب اهالی موسیقی را برانگیخت و هم اهالی تلویزیون را. ظاهرا حضور یک خواننده در فیلمنامه بوده، اما اینکه چه کسی و با چه معیاری انتخاب شود مساله مهم و اصلی بوده است؛ خواننده‌ای که برای شناختنش نیاز به جست‌وجو بود و حتی نراقیان، مدیر دفتر موسیقی تلویزیون در گفت‌وگوی چندروز پیش با ما گفته بود که اگر می‌دانستیم در سریال بازی کرده است، نمی‌گذاشتیم تیتراژ را بخواند. تیتراژی که البته کپی‌برداری از یک قطعه معروف هندی بود.
آقای تلویزیون! یادت نرود چه طنز‌هایی ساختی
در روزگاری به‌سر می‌بریم که بیش از هر زمان دیگری نیازمند مجموعه‌های طنز در رسانه ملی هستیم و متاسفانه بیش از هر زمان دیگری کیسه این سازمان خالی از سریال‌های موفق طنز است. در دهه‌های گذشته به‌طور خاص دهه‌های ۷۰ و ۸۰ شاهد بروز و ظهور مجموعه‌های متعدد و موفق طنز بودیم. با نگاهی به کارنامه چهاردهه اخیر تلویزیون معلوم می‌شود که چه کسانی و چه سریال‌هایی توانسته‌اند این کار سخت را به بهترین شکل ممکن انجام دهند و مرور این آثار هم برای مدیران تلویزیون و هم برای سازندگان سریال‌ها خالی از لطف و فایده نیست.
منبع: روزنامه فرهیختگان
بازی بازیگرانش هم بسیار ضعیفففف
من نقش شادی رو از همه بیشتر دوست داشتم واقعا پادینا کیانی این نقش رو به خوبی بازی کرد
شاید این سریال منتقدانی داشته باشه ولی قطعا طرفداران زیادی هم داره
من و اقوامم هر شب این سریال رو با اشتیاق می دیدیم من حتی تمامی تکرار ها رو هم می دیدم
اولین چیزی که توی سریال جلب توجه میکنه حضور بازیگران بزرگ و مشهور طنز ایرانه. در واقع خیلی از تهیه کنندگان و کارگردانان از چهره های مشهور برای جلب مخاطب استفاده میکنند ( البته در نفس کار اشکالی نداره) .بعضی اوقات فیلم هایی با فیلمنامه های ساده انگارانه و رنگ و لعاب های مختلف ساخته میشه که بعضا به شکست برمیخوره!
یک نکته مهم توی این فیلم اینه که افراد شخصیت های قبلی خوشون رو داشتن(منظورم تو سریال های موفقی که قبلا داشتن) درواقع میشه گفت شخصیت پردازی انچنانی صورت نگرفته بود.
اقای رضویان لهجه و حرکاتی کنگر را در سریال در حاشیه داشت اما ناقص. یعنی یه جاهایی معمولی و یه جاهایی کنگر بود.
ایراد فیلم نامه شخصیت های تکراری فیلم بود. بازیگران سرشناس فیلم تنها اسمشان عوض شده نه حرکات و دیالوگ ها.
این فیلم چندین موضوع داشت که عموما همه ی سریال ها اینطور هستند اما این فیلم نتوانسته بود این موضوع را به خوبی مدیریت کند.
نکته دیگه اینکه به نظرم مونوگ یک بچه خردسال در پایان هر قسمت کار جالبی نبود.این سریال برای بزرگسالان ساخته شده.صحبت های بزرگانه یک کودک خردسال چندان جالب نیست.
البته چیزی که متاسفانه در سریال های صداوسیما در چند سال اخیر خیلی به چشم میخوره 《فرهنگ سازی مستقیمه》 مثل اینکه بشینی و یک بچه را امر و نهی کنی!
اما مهم ترین نکته ای که به نظرم باعث ناتوانی در نگه داشتن مخاطب بود طنز کم فیلم بود. طنز این فیلم برای یک بزرگسال کافی نبود و این باعث خسته کننده کردن فیلم میشد.از طرفی هم طنز سیاسی در فیلم ها باید خیلی ظریف و ریز باشد که متاسفانه در این فیلم خیلی واضح بود.
به نظرم این فیلم مزخرف نبود تنها خسته کننده بود!
موفق باشید
نویسنده ها نتونستن طنز خوب بنویسن
اگه پیمان یا محراب قاسمخانی نویسندگی میکردند یا حداقل سرپرستشون قاسمخانی ها بودن مطمئنن فیلم خوبی میشد
بنظرم یکی سعید اقاخانی یکی جواد رضویان از طنازان ماهر هستند. کاش به سریال سازی ادامه بدن.