مردان ظالم، زنان قربانی؛
فیلم «زن جوان نویددهنده» تجربه اول امرالد فنل در کارگردانی به حساب می‌آید. با این حال اولین ساخته او در برخی از جشنواره‌های مشهور جهانی توانست جزو نامزد‌های اصلی باشد و در یادداشت‌های برخی منتقدان نمرات قابل قبولی کسب کند.
به گزارش «سدید»؛ «زن جوان نویددهنده» درامی به کارگردانی امرالد فنل است. اکران جهانی این فیلم در جشنواره فیلم ساندنس در ۲۵ ژانویه ۲۰۲۰ بود. زن جوانی که از یک واقعه غم‌انگیز در گذشته خود آسیب دیده است، به دنبال انتقام از کسانی است که از مسیر او عبور می‌کنند. اما داستان فیلم از این قرار است که: کری مولیگان در نقش کاساندرا، یک جوان ترک تحصیل کرده در رشته پزشکی است که روز‌های خود را با کار در یک کافی شاپ می‌گذراند، و شب هایش وانمود می‌کند که در کلوپ‌های شبانه گرفتار مصرف بی‌اندازه الکل شده است؛ بنابراین او با این عمل می‌تواند اخلاق هر مردی را که سعی می‌کند او را به خانه بیاورد، آزمایش کند. با این حال، در شب او جنبه بسیار متفاوتی از یک الکلی را از خود نشان می‌دهد، او شب هنگام یک هیولاست که دستور کار آن انتقام است. شخصیت کَسی مصمم است که یکی از بزرگترین اشتباهات جامعه مدرن، یعنی تجاوزات بی حد مرز جنسی را برطرف کند.
این فیلم تجربه اول امرالد فنل در کارگردانی به حساب می‌آید. با این حال اولین ساخته او در برخی از جشنواره‌های مشهور جهانی توانست جزو نامزد‌های اصلی باشد و در یادداشت‌های برخی منتقدان نمرات قابل قبولی کسب کند. اما آیا این فیلم به همان میزان که گفته شده فیلمی شش دانگ و تحسین‌برانگیز است؟
در این گزارش به برخی مشکلات فیلم اشاره و سپس برخی دلایل مطرح شدنش در جشنواره‌های جهانی را بررسی می‌کنیم.
مردان ظالم، زنان قربانی
ضعف‌های فیلمنامه تاثیرگذاری پیام فیلم در ذهن مخاطب را کم می‌کند. در طول فیلم هرگز جزئیات روابط کسندرا و دوست صمیمی اش شرح داده نمی‌شود که مخاطب بداند چرا این دختر اینچنین طغیانگر شده! به گزارش مووی مگ، «Promising Young Woman» بر پایه تفکرات فمینیستی ساخته شده است. زنان و مردان در قصه به دو گروه تقسیم شده اند: ۱- مردان که کلا متجاوز و ناجور هستند ۲- زنان که کلا قربانی هستند! دسته سوم در فیلم وجود ندارد که آدمیزاد باشد!
کسندرا در طول قصه شخصیتی معرفی می‌شود که سال‌ها پیش دانشگاه را به دلیل تاثیرات ناشی از اتفاق ناخوشایند برای دوستش ترک کرده و حالا هم در پی انتقام از مردان است. او مصمم به نظر می‌رسد، اما به دلیلی که نمی‌دانیم به یکباره یادش می‌افتد که می‌تواند مثل یک انسان عادی عاشق شود! این در حالی است که فیلم توضیحی برای تغییر ناگهانی کسندرا ارائه نمی‌دهد. پایان بندی فیلم کلیشه‌ای و سراسر شعاری است. از آن دست پایان بندی‌هایی که تماشاگر را با دل خُنک شده بدرقه می‌کند، اما در عوض، ذهن تماشاگر را خالی می‌کند تا مسئله مطرح شده در فیلم دیگر در ذهن او مرور نشود.
«Promising Young Woman» سوژه خوبی دارد که در صورت پرداخت بهتر می‌توانست تبدیل به اثری ایده آل برای تماشاگران باشد. مشکلات زنان در مواجه با مردان و جامعه‌ای که کماکان مردان را از بسیاری اشتباهات تبرئه می‌کند، نیازمند واکاوی بیشتری بود تا تماشاگر هم با اندوخته بیشتری پس از تماشای فیلم به اجتماع بازگردد.
اما شخصیت پردازی ضعیف و مهمتر از همه، پرداخت کلیشه‌ای به موضوعات به شکلی که خوشایندِ جریان‌های امروزی فمینیستی در آمریکا باشد، «زن جوان نوید دهنده» را به اثری یک بار مصرف تبدیل کرده که در طول زمان به راحتی فراموش خواهد شد.
موج‌سواری بر یک جنبش
گلدن‌گلوب، بفتا و... تعدادی از رویداد‌های سینمایی هستند که «زن جوان نویددهنده» در آن‌ها مورد بحث قرارگرفته و جزو نامزد‌های اصلی در بخش‌های مختلف ازجمله کارگردانی بوده است. اما آیا واقعا غنای هنری فیلم درهمین میزان است؟ فیلم امرالد فنل نه شخصیت‌پردازی عمیقی دارد، نه منطق روایی درستی و نه حتی برخلاف تصور برخی و شعار‌هایی که حول محورش وجود دارد، ایده تازه یا جسورانه‌ای دارد. این فیلم به همان خط تکراری مردستیزانه که در این سال‌ها باعنوان فیلم و قصه زنانه به ذهن مخاطب خورانده شده است.
هیچ نوآوری یا غافلگیری درکار نیست. «زن جوان نویددهنده» را باید فیلمی ضعیف در بین رقبایی متوسط دانست که به واسطه فضای فمینیستی و -ظاهرا- ضدتجاوزی که دارد دیده شده است. جنبش me too دراین مدت به ابزاری بدل شده که عده‌ای از آن استفاده کنند. بسیاری از محصولات چندسال اخیر در سینما و دیگر شاخه‌های هنری تحت‌تاثیر آن بوده است.
حتی در برخی آثار سینمای ایران این مساله مشهود است. یعنی افرادی نه برای رسیدن به اهداف آن جنبش که برای موج‌سواری از آن بهره می‌برند. «زن جوان نویددهنده» به لحاظ فرم و محتوا فیلمی زیرمتوسط است که سعی دارد با سوژه‌ای عصیانگر در فضای فمینیسم کارش را پیش ببرد. این فیلم برخلاف دیگر نمونه‌های سینمای عصیانگر، نه منطقی دارد و نه حتی خط داستانی که مخاطب فیلم‌فهم را راضی کند. جشنواره‌های سینمایی پس از روی خوش نشان دادن به برخی آثار سیاسی، حالا چندسالی است که با سوژه‌های جنسیتی و اقلیت‌گرا همراه شده‌اند؛ نمونه بارزش همین فیلم است.
انتهای پیام/
منبع: صبح نو
ارسال نظر
